Τέσσερις μέρες μας χωρίζουν από τα Χριστούγεννα, που έρχονται και φέτος με όλη τους τη φόρα. Την περίοδο αυτή, οι περισσότερες χώρες του κόσμου εισέρχονται σε ένα γιορτινό κλίμα χαράς, αισιοδοξίας, αγάπης, αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας, κι ας μην γνωρίζουν οι περισσότεροι την πραγματική αιτία. Από την πολυπολιτισμική Νέα Υόρκη και την μουσουλμανική Κωνσταντινούπολη, μέχρι και τις πιο απομακρυσμένες γωνιές της πατρίδας μας, όλοι περιμένουν ανυπόμονα την μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης.
Ακόμα και αλλόθρησκες πόλεις, δεν διστάζουν να στολίζονται αυτές τις μέρες με Άγιους Βασίληδες και έλατα, δημιουργώντας έτσι μια άκρως εορταστική ατμόσφαιρα. Μέχρι εκεί όμως φτάνει «το πνεύμα των Χριστουγέννων». Γιατί μετά ακολουθεί η φθαρτή, αλλά χειροπιαστή «ύλη», για να καλύψει πιο «επείγουσες» και ακόρεστες ανθρώπινες ανάγκες. Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, καταναλώνονται απίστευτες ποσότητες από τόνους κρέατος (χοιρινά και γαλοπούλες κυρίως), άφθονο αλκοόλ, αλλά και πολλά μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Αν μιλήσουμε δε και για τα ψώνια και τα δώρα, μέσα σε λίγες μόνο μέρες διακινούνται εμπορεύματα αρκετών δισεκατομμυρίων, σε όλα τα νομίσματα, ενώ πραγματοποιούνται ταυτόχρονα και χιλιάδες εκδρομές παγκοσμίως, με δημοφιλείς προορισμούς, κατά προτίμηση τα μέρη με χιονισμένα τοπία…
Αν και ο Ιησούς Χριστός είναι το κυρίαρχο πρόσωπο για το οποίο γίνεται όλος αυτός ο παγκόσμιος οικονομικός πανζουρλισμός, εντούτοις, ελάχιστες είναι οι αναφορές που γίνονται στο πρόσωπό του, αλλά και στο γεγονός-σταθμός της γέννησής του. Η ταπεινή φάτνη με το Θείο Βρέφος, τον Ιωσήφ με την Παναγία, τους Τρεις Μάγους με τα δώρα, τα προβατάκια και τα γαϊδουράκια, και βεβαίως με το Αστέρι της Βηθλεέμ να τους φωτίζει όλους από ψηλά, συνιστούν μακρινές ξεθωριασμένες εικόνες, που μπορεί μεν να στοιχειώνουν τις παιδικές μας μνήμες, αλλά που δεν έχουν όμως καμία απολύτως σχέση με την εμποροπανήγυρη που χαρακτηρίζει τούτες τις γιορτινές μέρες.
Αλλά και στον τόπο όπου γεννήθηκε ο Χριστός, όλα είναι απλά, ταπεινά και φτωχικά. Δεν έχει ούτε μαγικά ονειρεμένα τοπία με έλατα που τα σκεπάζει απαλά το χιόνι καθώς πέφτει από ψηλά, ούτε γελαστούς και καλοσυνάτους Άγιους Βασίληδες, ούτε μουσικές, τραγούδια και ξεφαντώματα, ούτε λαμπιόνια και στολίσματα. Όλα είναι ξερά και άγονα στον τόπο που γεννήθηκε ο Χριστός. Όσοι έχουν καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια να επισκεφτούν την περίοδο των Χριστουγέννων την πόλη της Βηθλεέμ, θα έχουν διαπιστώσει πως, οι εορτασμοί εκεί σε τίποτα δεν θυμίζουν τα δυτικοευρωπαϊκά Χριστούγεννα που γνωρίζουμε.
Η τεράστια αντίφαση όμως φέτος, δεν εντοπίζεται τόσο στη μεγάλη διάσταση ανάμεσα στο «πνεύμα» και την «ύλη» των Χριστουγέννων, όσο στην θλιβερή διαπίστωση ότι, τα φετινά Χριστούγεννα θα τα γιορτάσει όλος ο κόσμος, εκτός από την γενέτειρα του Χριστού, την Βηθλεέμ. Το Άστρο της Βηθλεέμ δεν θα ανατείλει φέτος στον ουρανό της Παλαιστίνης, αφού την θέση του εκεί ψηλά έχουν πάρει τα τροχιοδεικτικά από τα βλήματα του πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Οι άνθρωποι στην Παλαιστίνη, όσοι τέλος πάντων κατάφεραν να επιβιώσουν έως τώρα από την λαίλαπα του πολέμου που μαίνεται εδώ και δυόμισι μήνες στην περιοχή τους, δεν έχουν καμία διάθεση για εορτασμούς. Είναι πληγωμένοι, θλιμμένοι, κουρασμένοι, απογοητευμένοι, αλλά κυρίως θυμωμένοι. Εκπρόσωπος της δημοτικής αρχής, δήλωσε:
«Ο λαός μας στη Γάζα σφαγιάζεται και δολοφονείται εν ψυχρώ. Γι’ αυτό δεν είναι σωστό να έχουμε εορταστικές εκδηλώσεις την ώρα που γίνεται αυτή η σφαγή στη Γάζα και συνεχίζονται οι επιθέσεις στην Δυτική Όχθη. Η Βηθλεέμ πρέπει να στείλει το δικό της μήνυμα συλλυπητηρίων και πένθους».
Την ημέρα των Χριστουγέννων θα γίνει θεία λειτουργία και προσευχές, αλλά καμία άλλη εκδήλωση. Η Βηθλεέμ είναι μια ιστορική πόλη, με 25.000 κατοίκους και βρίσκεται μόλις 10 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από τη Λωρίδα της Γάζας. Ελάχιστοι από τους σημερινούς κατοίκους της Βηθλεέμ είναι χριστιανοί. Ο αριθμός τους έχει μειωθεί σημαντικά και υπολογίζονται στους 2.000 περίπου. Οι υπόλοιποι κάτοικοί της είναι άραβες και μουσουλμάνοι.
Μια εκκλησία στην ιστορική πόλη της Βηθλεέμ, επέλεξε για τα φετινά Χριστούγεννα, αντί για χριστουγεννιάτικο δέντρο να υψώσει μια φάτνη μέσα στα χαλάσματα. Μια φάτνη ιδιαίτερη από μπάζα και πέτρες, σύμβολο αντίστασης στις ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα.
Η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία στη Βηθλεέμ, που πιστεύεται ότι είναι η γενέτειρα του Ιησού Χριστού, επιχειρεί να αναδείξει φέτος το πνεύμα των Χριστουγέννων στη σκιά των χιλιάδων αθώων ανθρώπων, αλλά και των χιλιάδων χαμένων παιδικών ψυχών που θάφτηκαν κάτω από τα συντρίμμια του πολέμου. Για το λόγο αυτό, αντί να στολίσει φέτος χριστουγεννιάτικο δέντρο, η εκκλησία παρουσίασε μια φάτνη από μπάζα, που συμβολίζει την μεγάλη καταστροφή στη Γάζα.
Ο εφημέριος της Λουθηρανικής Εκκλησίας, Μουνθέρ Ισαάκ, με ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γράφει: «Χριστούγεννα στην Παλαιστίνη φέτος. Το παιδί κάτω από τα ερείπια. Ο Θεός Εμμανουήλ είναι μαζί μας στον πόνο και τη δυστυχία μας. Ο Θεός είναι αλληλέγγυος με τους καταπιεσμένους. Το παιδί της Βηθλεέμ είναι η ελπίδα μας. Για τα παιδιά της Γάζας και για όλα τα θύματα των πολέμων. Δεν μπορούμε να γιορτάσουμε τη γέννηση του Ιησού Χριστού φέτος, ενώ διαπράττεται γενοκτονία εναντίον του λαού μας στη Γάζα. Δεν έχουμε διάθεση να γιορτάσουμε».
Η μέρα των Χριστουγέννων είναι μέρα χαράς, αλλά όπως φαίνεται, όχι για όλους τους ανθρώπους. Στη σκιά του πολέμου στη Γάζα, η κατάσταση δεν είναι απλά δύσκολη. Είναι τραγική, ειδικά για τους Παλαιστίνιους, που μια ζωή αναζητούν την πολυπόθητη ειρήνη στην περιοχή, αλλά που ποτέ αυτή δεν έρχεται. Λες και είναι «γραμμένο» στη μοίρα τους. Τώρα όμως πονάνε για τα χιλιάδες νεκρά παιδιά, για τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους ανθρώπους που μαρτύρησαν σε αυτόν τον παράλογο πόλεμο.
Η ζοφερή σκιά του πολέμου, σκεπάζει τους φετινούς εορτασμούς των Χριστουγέννων στους Αγίους Τόπους. Εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους από θεούς και ανθρώπους. Το πνεύμα των Χριστουγέννων προτρέπει τους ανθρώπους όλου του κόσμου να θυμούνται αυτές τις μέρες όσους υποφέρουν και να προσπαθούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Καλές είναι και οι προσευχές που μας καλεί η Εκκλησία να κάνουμε, αλλά δεν αρκούν…
Όσο σκληρός είναι ο πόλεμος, άλλο τόσο σκληρή είναι και η αλήθεια. Και πρέπει αυτή να λέγεται, ακόμα κι αν «χαλάει» σε κάποιους το χαρμόσυνο γιορτινό κλίμα των ημερών.
Γιατί θα πρέπει να παραδεχτούμε πως, η ανθρωπότητα χρεώνεται φέτος με μία ακόμα μεγάλη ήττα. Ο άνθρωπος ηττήθηκε ξανά από τις αδυναμίες του. Όσο θλιβερή κι αν φαντάζει η διαπίστωση, άλλο τόσο αληθινή είναι: Ο πόλεμος νίκησε τα Χριστούγεννα.
Καλές γιορτές σε όλους!