Παραθέτουμε παράγραφο από το άρθρο του Εποχούμενου Περιπατητή, της 26ης Φεβρουαρίου, 2018: «Εδώ, φτάνουμε και στην άλλη αναφορά σε άρθρο μας, όπου «μετά τα μπάνια του λαού» (δηλ. αρχάς Σεπτεμβρίου), ο Αλέξης Τσίπρας θα βγει σε κάποιο μπαλκόνι, φορώντας γραβάτα ή ακόμα και … παπιγιόν (!!!), για να μας υπενθυμίσει ότι επί κυβερνήσεώς του λύθηκε το Μακεδονικό και βγήκαμε από τα μνημόνια.
Για το Μακεδονικό, είπαμε. Απορώ, όμως, προς τί αυτή η βία να βγούμε στις αγορές. Όλοι γνωρίζουν ότι οι νέοι, μελλοντικοί δανειστές, μας περιμένουν στη γωνία (χωρίς προφυλακτικό) για να μας … δανείσουν με πολύ υψηλότερα επιτόκια. Είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι;». Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι η πορεία των πραγμάτων ήταν εύκολο να προβλεφθεί. Ίσως… Αφού, όμως, τα πράγματα είναι έτσι και η έκβασή τους είναι προκαταβολικά προβλέψιμη, «αδελφοί, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός»;. Ήδη, το Μακεδονικό, μέσα σε δυο μήνες, δεν βρίσκεται ούτε στα «ψιλά γράμματα» των εφημερίδων.
Η θεωρητική έξοδος από την επιτήρηση των θεσμών και των μνημονίων έληξε στις 21 Αυγούστου. Ο πρωθυπουργός μας, με θερινή περιβολή, πουκαμισάκι, μανίκι σηκωμένο (άρα μας περιμένει δουλειά), αλλά χωρίς γραβάτα, επισκέφτηκε την Ιθάκη για να αναγγείλει αυτό που όλοι γνώριζαν προ πολλού, δηλ. την έξοδό μας από τα μνημόνια. Η επιλογή της Ιθάκης, για την πραγματοποίηση της εξαγγελίας αυτής δεν έγινε τυχαία.
Η Ιθάκη εμπεριέχει ένα μεγάλο συμβολισμό. Είναι ο τόπος που ο μυθικός Οδυσσέας προσπαθούσε να φτάσει, περιπλανώμενος σε θάλασσες και πελάγη. Σ’ αυτή την δεκαετή του περιπλάνηση, ο Οδυσσέας «είδε πόλεις ανθρώπων και γνώρισε τη νοοτροπία τους», όπως αναφέρει ο Όμηρος. Έτσι, για πρώτη φορά γίνεται λόγος για τη χρησιμότητα του «ταξιδεύειν» και την ωφέλεια που προκύπτει απ’ αυτό.
Όμως, για να κρατάμε λογαριασμό, από τα δέκα χρόνια της επιστροφής, τα επτά τα πέρασε στο νησί της Καλυψούς, η οποία, κατά τον Οδυσσέα, δεν του επέτρεπε να την εγκαταλείψει. Όλοι αντιλαμβανόμαστε και ο Όμηρος το αναφέρει εμμέσως πλην σαφώς, ότι ο ήρωάς μας υπέκυψε στα θέλγητρα της ωραίας θεάς, καθώς οι δυο τους προσπαθούσαν να εξερευνήσουν τις δυνατότητες που υπάρχουν στη σεξουαλική συμπεριφορά μιας θεάς και ενός θνητού, στην οριζόντια θέση και όχι μόνο…
Βέβαια, ο πρωθυπουργός μας δεν χρειάστηκε δέκα χρόνια για να πάει στην Ιθάκη, όπως ο τρωικός, πολυμήχανος ήρωας. Οι μετακινήσεις σήμερα γίνονται αεροπορικώς, αν και η ίδια η Ιθάκη δεν διαθέτει αεροδρόμιο, αλλά εξυπηρετείται από εκείνο της Κεφαλονιάς. Να μια ευκαιρία για την αναγγελία κατασκευής αεροδρομίου και εκεί… Επίσης, ο πρωθυπουργός μας και οι περί αυτόν, δεν προκάλεσαν το θεό Απόλλωνα και δεν έφαγαν τα βόδια του, πράγμα που προκάλεσε τη μήνη του θεού, με αποτέλεσμα να χαθούν οι σύντροφοι του Οδυσσέα και ο ίδιος να περιπλανάται επί δέκα χρόνια, πριν επιστρέψει στο σπίτι του, στην Ιθάκη.
Αντίθετα, ο πρωθυπουργός μας, αν και (κατά δική του δήλωση) δεν είναι θρησκευόμενος, προσπαθεί, όσο γίνεται να τα έχει καλά με την εκκλησία. Eχει επισκεφτεί και το Άγιο Όρος και μάλιστα ζήτησε να μείνει μόνος (επί δεκάλεπτο) , στο ιερό της εκκλησίας, μόνος με την εικόνα της Παναγίας… Τέτοιο μέγεθος υποκρισίας, μόνο ο πρωθυπουργός μας και ο πρόεδρος Πούτιν έχουν επιδείξει.
Σιωπηλά κι αθόρυβα, ο πρόεδρος της Ρωσίας, από άθεος κομμουνιστής και αρχηγός της μυστικής αστυνομίας της Σοβιετικής Ένωσης, της φοβερής KGB, δεν εννοεί να σταματήσει να κάνει το σημείο του σταυρού, σε τελετές, μπροστά στον πατριάρχη της Μόσχας και πασών των Ρωσιών. Ποιος ξέρει, περί την τελευτήν του βίου, ίσως ζητήσει να βαπτιστεί και χριστιανός (ο Πούτιν).
Η Ιθάκη, έχει και ένα άλλο συμβολισμό, που απορρέει από το ομώνυμο και περίφημο ποίημα του Κώστα Καβάφη. Σ’ αυτό, ο ποιητής δηλώνει ότι έχει μεγαλύτερη σημασία το ταξίδι και το τι μπορείς να μάθεις και να διδαχτείς κατά τη διάρκειά του, παρά από την ίδια την άφιξη στο νησί. «Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις».
Κάνοντας έναν παραλληλισμό, ο δικός μας ο «πηγαιμός», δηλ. ο χρόνος των μνημονίων, κράτησε οκτώμισι χρόνια, δηλ. λιγότερο από όσο εκείνος του Οδυσσέα, αλλά είπαμε … πως ο μυθικός ήρωας κωλυσιεργούσε για επτά χρόνια στο νησί της Καλυψούς. Εκτός και αν φανταστούμε ότι στα οκτώμισι χρόνια, εμείς παίζαμε το ρόλο της θεάς Καλυψούς και οι θεσμοί το ρόλο του πολυμήχανού Οδυσσέα!
Τι να μας πει ο πρωθυπουργός μας από την Ιθάκη; Κανείς δεν διέψευσε τον Κλάους Ρέγκλινγκ, πρόεδρο του Μηχανισμού Ευρωπαϊκής Σταθερότητας, ο οποίος ανέφερε ότι με τους χειρισμούς της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, η Ελλάδα επιβαρύνθηκε με 80 – 200 δισ. Ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας μας, ο κάθε Έλληνας, φορτώθηκε χρέος από 8.000 έως 20.000 ευρώ. Βέβαια, δεν θα μας χτυπήσουν την πόρτα, ή δεν θα μας πάρουν τηλέφωνο οι εταιρείες, αλλά το χρέος αυτό το κουβαλάμε. Πέρα από το χρέος που υπήρχε, ήδη. Για να είμαστε, όμως, δίκαιοι, δεν ήταν δήλωση αυτή που έκαμε ο κύριος Ρέγκλινγκ.
Από το 80 ως το 200 υπάρχει μεγάλη απόσταση. Δεν είναι αυτή δήλωση για ένα τόσο υψηλόβαθμο και μορφωμένο στέλεχος. Θα μπορούσαμε να την κάνουμε κι εμείς. Κύριε Ρέγκλινγκ, είστε αδιάβαστος. Μεγαλύτερη ακρίβεια στις δηλώσεις σας, παρακαλούμε…Και καταλήγει ο ποιητής: «…μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη. (δηλ. η έξοδος από τα μνημόνια).
Η Ιθάκη σ’ έδωσε το ωραίο ταξίδι… (δηλ. οκτώμισι χρόνια λιτότητας, φτώχειας, ανέχειας). Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια. (…έχει όμως να σου πάρει … αν έχεις). Κι αν πτωχική τη βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε. Έτσι σοφός (δηλ. πανί με πανί…) που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν (δηλ. συνηθίσαμε πια. Μας πήρε η κατηφόρα και ο βρεγμένος από βροχή δε φοβάται)».
Να διαβάζουμε ή να μη διαβάζουμε ποίηση; Αυτό είναι το ερώτημα!