Την Κυριακή 13 Αυγούστου 2017 τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου, αοιδίμου Πατρός Αντωνίου Παπαδηγμητρίου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, εις τον οποίον υπήρξε προϊστάμενος επί σειρά ετών.
Υπήρξεν ο αοίδιμος Πατήρ Αντώνιος Παπαδημητρίου ένας άριστος παιδαγωγός, ένας έντιμος πολίτης, ένας ευγενής άνθρωπος, που μέσα του είχεν τον πολιτισμόν της ψυχής.
Ένας ξεχωριστός Ιερέας, με χαρίσματα με τα οποία τον είχε προικίσει η Χάρις του Θεού, υπηρέτης Θεού και ανθρώπων, γιατί είχεν αφιερώσει την ζωή του στην προσφορά προς την Τοπική Εκκλησία, τη διακονία αυτής, καθώς και στις ανάγκες των συνανθρώπων του, μικρών και μεγάλων.
Υπόδειγμα κληρικού και ανθρώπου με τεράστια προσφορά όχι μόνο στον Άγιο Μηνά αλλά και στο Σπίτι της Αγάπης, στην Στέγη των Μικρασιατών και αλλαχού.
Πράγματι η προσφορά του στους χώρους αυτούς, όχι μόνον μεγίστη, αλλά και αποδοτικότατη για όλους τους συνανθρώπους μας. Ένας άνθρωπος μικρασιατικής καταγωγής, που δεν ξέχασε ποτέ τα βάσανα, την πείνα, τις πίκρες, τις κακουχίες των γονέων του και των άλλων αυτοχθόνων συνοδοιπόρων τους, όταν εξεδιώχθησαν από την μητέρα γη.
Ένας άνθρωπος, με τα βιώματα αυτά, αλλά και με την άριστη ανατροφή των γονιών του, την αγάπη στην διακονία, δεν μπορούσε να πράττει ή να σκάφτεται διαφορετικά για τους πάσχοντες συνανθρώπους του απ’ ό,τι ο πατήρ Αντώνιος Παπαδημητρίου.
Ένα κρινάκι, έμοιαζε από αυτά που ευωδιάζουν ανήμερα της Παναγίας και σκορπούν το πλούσιο άρωμά τους προς ευωδία όλων εκείνων που κατανυχτικά ασπάζονται την Άγια εικόνα της.
Έτσι και στον κατάμεστο Ναό του Αγίου Μηνά απλώθηκε η ευωδία αυτού του κρίνου! «Ήταν η ευωδία της ψυχής Εκείνου του ΙΕΡΕΑ, που επί τριάντα και πλέον χρόνια, υμνούσε με την στεντόρεια φωνή του, ΕΣΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ, γι’ αυτό διάλεξες να τον πάρεις μαζί σου την ημέρα της κοίμησής σου».
Θα μπορούσα να γράψω αρκετά για τον εφημέριο της ενορίας μας, προτιμώ να εκφράσω τη μνήμη της καρδιάς. Γιατί αυτό Του πρέπει! Και η μνήμη της καρδιάς λέγεται: ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ.
Όλοι εμείς που σε ζήσαμε, Πατέρα Αντώνιε, σε ευγνωμονούμε για ό,τι προσέφερες στην εκκλησία και στην κοινωνία.
Αν στις χειροτονίες ιερωμένων, υπάρχουν πρότυπα, ΕΣΕΝΑ αιδεσιμολογιότατε Πατέρα πρέπει να έχουν.
Πορεύου εν ειρήνη.