Έφυγε, πάει, ο παλιός ο χρόνος. Άφησε όμως πίσω του πληγές επώδυνες. Ήρθε ο καινούργιος, η αρχή της τρίτης 10ετίας του 20ού αιώνα. Έφερε τη ζωντανή ελπίδα που σφιχταγιαλιασμένη με τις δύο άλλες αρετές της Ορθοδοξίας την πίστη και αγάπη, βοηθούν ν’ αντιστεκόμαστε, να παλεύομε, να μένομε όρθιοι και να νικούμε. Αυτές οι τρεις αρετές οδηγούν στην ανάσταση τους πληγωμένους, απελπισμένους και καταφρονεμένους. Οι πληγές που άφησε πίσω του ο παλιός ο χρόνος είναι:
- Μια μερίδα των νέων μας κοπίασε, ξενύχτησε, ξοδεύτηκε και πόνεσε μέχρι να πάρει το πανεπιστημιακό πτυχίο, το μεταπτυχιακό, διδακτορικό και των ξένων γλωσσών. Βιογραφικό που στερούνται οι περισσότεροι σημερινοί μας ηγέτες. Αυτοί οι νέοι ήταν η ελπίδα της πατρίδας και του έθνους μας. Έφυγαν όμως μακριά για να βρουν δουλειά να ζήσουν. Τη νέα τους πατρίδα θα βοηθήσουν να προκόψει. Η δική τους που τόσο ξοδεύτηκε γι’ αυτούς; Ερημιά και κίνδυνος με το δημογραφικό μας πρόβλημα.
- Μια άλλη μερίδα των νέων μας σπούδασε τέχνες της οικοδομής, της καλλιέργειας και του σχεδιασμού. Κι αυτοί είναι άνεργοι. Κι αυτά υποφέρουν. Κι αυτοί φεύγουν στην αλλοδαπή. Σε μεγάλη κρίση οι οικοδομές, οι καλλιέργειες και οι τεχνολογικές δραστηριότητες. Πολλοί κατηγορούμε τους νέους που φεύγουν κι ερημώνεται η πατρίδα. Κατηγορούμε ακόμη τους γεωργούς και κτηνοτρόφους γονείς που προτρέπουν τα παιδιά τους να φύγουν και να ξεχάσουν τη γεωργία και κτηνοτροφία. Να μην πάθουν κι αυτά ό,τι έχουν πάθει κι εκείνοι. Όλα “στραβά κι ανάποδα” παντού, προπαντός στη γεωργία. Το κρητικό ελαιόλαδο από τα καλύτερα του κόσμου, μένει σχεδόν απούλητο ή πωλείται σε τιμές ασύμφορες για τον παραγωγό. Οι γεωργοί μας εγκαταλείπουν αυτή την καλλιέργεια όπως εγκατέλειψαν και την αμπελοκαλλιέργεια.
- Μεγάλες πληγές και μεγάλος κίνδυνος για την πατρίδα μας είναι το δημογραφικό, ο ισλαμικός φονταμεταλισμός, οι τουρκικές απειλές και κίνδυνοι. Οι διαρρήξεις και καταλήψεις. Οι πυρπολήσεις κι ο δογματικός φανατισμός. Οι δολοφονίες αντιπάλων κι η μόλυνση του περιβάλλοντος.
- Η πιο επικίνδυνη κι επώδυνη πληγή για την πατρίδα μας είναι ο πόλεμος εναντίον της ορθόδοξης πίστης μας.
Πόλεμος εναντίων των ηθικών αξιών, βασικών αρχών της ταυτότητας και παράδοσής μας. Οι “προοδευτικοί” επιχειρούν και πυροβολούν για τα δήθεν δικαιώματα των ανθρώπων, τη διαφορετικότητα και την ελευθερία, αξίες που η ορθόδοξη πίστη μας προβάλλει και κηρύσσει συνεχώς. Οι “προοδευτικοί” αγωνίζονται για τη διάνοιξη του δρόμου του χάους και μηδενισμού. Να γίνουν οι Έλληνες ά-θρησκοι κι α-πάτριδες.
Ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Δαμασκηνός, σε κείμενό του κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής, που αφορούσε την εκτόπιση των Ελλήνων Εβραίων έγραφε: “Τα τέκνα της μητρός Ελλάδος είναι ενωμένα και ισότιμα του εθνικού οργανισμού ασχέτως θρησκευτικών ή δογματικών διαφορών”.
Πρέπει να μάθουν οι “προοδευτκοί” και οι πιόλεμοι της πίστης μας πως η Ορθοδοξία δεν αναγνωρίζει διάκριση υπεροχής ή μείωσης στηριζομένη σε φυλή ή θρησκεία αφού το δόγμα της είναι “Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην” (Γαλ. Γ’ 285). Η μόνη επομένως βάση αλληλοσεβασμού των λαών είναι η χριστιανική πίστη που δεν κάνει διάκριση στα παιδιά του Θεού.
Στο τέλος μιας συγκλονιστικής συνέντευξης του Μ. Θεοδωράκη στην εφημ. “Χριστιανική” (13-6-2002) ακούγεται να λέει: “Σταματώ εδώ και ομολογώ ότι δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Ο ψυχικός και μουσικός μου κόσμος διαμορφώθηκε μέσα στις τοπικές ελληνικές εκκλησίες από τα παιδικά μου ακόμη χρόνια”.
Σ’εμάς τους Έλληνες η θρησκευτικότητα είναι βασικό μας γνώρισμα από την αρχή της ιστορίας μας. Αθεΐα στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε. Στα Ομηρικά Έπη τ’ αρχαιότερα ελληνικά κείμενα προβάλλονται διάλογοι θεών και ανθρώπων. Στην αρχαία Αθήνα τα πάντα αναζητούσαν τον αληθινό Θεό (άγνωστος Θεός). Τους έγινε γνωστός, όπως και σ’ όλο τον κόσμο από τον Απόστολο Παύλο, ελληνιστή Ιουδαίο. Η ηθικότητα διέκρινε τους αρχαίους Έλληνες.
Στα κείμενα των τραγωδιών προβάλλονται οι ανθρώπινες αξίες. “Πάσα η ποίηση του Ομήρου αρετής έστιν έπαινος”, έλεγε ο Μ. Βασίλειος. Το κέντρο της σκέψης των αρχαίων Ελλήνων είναι η αναζήτηση της αλήθειας (του Θεού). Την έλευση του Χριστού (αλήθεια) προείπαν ο Ηράκλειτος, ο Θαλής, ο Πλάτωνας κ.ά. Η Εκκλησία μας τους τιμά με παραστάσεις τους στους πρόναους. οι Εβραίοι είχαν τους προφήτες που ομιλούσαν για την έλευση του Χριστού. Οι Έλληνες είχαν τους φιλοσόφους.
Ο ελληνισμός απλώθηκε και διαφώτισε τον κόσμο χωρίς κατακτητικές διαθέσεις. Δεν υποδούλωνε αλλά ελευθέρωνε λαούς. Ο Μ. Αλέξανδρος ο μεγάλος ηγέτης της ελληνικής οικουμενικότητας ένωσε τους λαούς με τον πολιτισμό. Ο άλλος μεγάλος ηγέτης, της ελληνοχριστιανικής οικουμενικότητας, Μ. Κωνσταντίνος, ένωσε τους λαούς με την πίστη.
Στην εποχή της ελληνικής οικουμενικότητας, χτίστηκε το μεγάλο θρησκευτικό μνημείο της Ακρόπολης και στην ελληνοχριστιανική, της Αγίας Σοφίας. Ο ελληνισμός βοήθησε τον χριστιανισμό στην εξάπλωση κι εδραίωσή του στον κόσμο με τη γλώσσα, τη φιλοσοφία κ.ά. Ο π. Γ. Φλωρόφσκυ έλεγε: “Δεν μπορούμε να γίνομε χριστιανοί, αν πρώτα δεν γίνομε Έλληνες.
Ο Μακρυγιάννης, εκφραστής της ελληνικής λαϊκής ψυχής έλεγε: “Ολοι οι προκομμένοι αρχαίοι Έλληνες κοπίαζαν και βασανίζονταν μέρα και νύχτα με αρετή, να φωτίσουν και αναστήσουν την ανθρωπότητα». “Όσοι κάτοικοι στην Ελλάδα πιστεύουν στο Χριστό, είναι Έλληνες” έγραφαν τα πρώτα συντάγματα μετά το 1821.
Υπάρχει η ζωντανή ελπίδα πως με το νέο έτος, αρχή της νέας 10ετίας θ’ αρχίσει να χαράζει το ξημέρωμα μιας καινούργιας εποχής που θα επουλώσει τις πληγές μας. Τα λόγια του Καζαντζάκη: “Εμείς οι Έλληνες βάζομε μυαλό όταν φτάνομε στο χείλος του γκρεμού” συνηγορούν στην αισιοδοξία κι επαναστατικό προσανατολισμό. Πάντα βέβαια σ’ αυτούς τους ειρηνικούς αγώνες και προσανατολισμούς είναι δίπλα μας η “Μητέρα Εκκλησία”, ο σωτήρας του έθνους μας.