- Στην έννοια του Υπουργού υπάγεται κάθε μέλος της κυβέρνησης, συνεπώς και ο Πρωθυπουργός.
- Ο νόμος εξειδικεύει το άρθρο 86 του ισχύοντος Συντάγματος ως προς την ακολουθουμένη διαδικασία μετά την άσκηση ποινικής δίωξης από τη Βουλή, παραπέμποντας στον ποινικό κώδικα προκειμένου για την ουσιαστική παραγραφή των κρινομένων ποινικών αδικημάτων, που φέρεται να διέπραξαν οι παραπεμπόμενοι. Η εξειδίκευση λεπτομερειών του τρόπου διεξαγωγής της δίκης παραπέμπεται στην εφαρμογή του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
- Η παραπομπή στο Δικαστήριο γίνεται μετά από αμετάκλητ η(χωρίς δικαίωμα ενδίκου μέσου) παραπομπή από Δικαστικό Συμβούλιο.
- Κατά της καταδικαστικής ή αθωωτικής απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου για τους κατηγορουμένους δεν προβλέπεται ένδικο μέσον.
- Από το Σύνταγμα δεν θεσπίζεται η δευτεροβάθμια κρίση (Εφετείου)σε οποιοδήποτε δικαστήριο και συνεπώς αποτελεί ευχέρεια του κοινού νομοθέτη ,όπως ορίσει δικαίωμα έφεσης σε έχοντα σχετικό έννομο συμφέρον.
- Στις διατάξεις του ισχύοντος νόμου και του προϊσχύοντος 2509/1997 δεν προβλέφθηκε δικαίωμα έφεσης προφανώς για να μη σκιάζεται επί μακρόν το πολιτικό σύστημα και η λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
- Με το παλαιότερο νομοθετικό καθεστώς του Νομοθετικού Διατάγματος 802/1971 προβλεπόταν επανάληψη της διαδικασίας (ένα είδος αναψηλάφησης της δίκης λόγω νέων κρισίμων στοιχείων για την αθωότητα του καταδικασθέντας).
- Ανάλογες διατάξεις δεν επαναλήφθηκαν στα νεότερα δύο παραπάνω νομοθετήματα.
- Φρονώ ότι το σχετικό άρθρο του Συντάγματος χρήζει αναθεώρησης, όχι μόνο λόγω της απαράδεκτης σύντομης προθεσμίας για άσκηση ποινικής δίωξης από τη Βουλή κατά των μελών κυβέρνησης (και μετά την ιδιότητα αυτή) με συνέπεια το ακαταδίωκτο προκλητικά υπέρ αυτών σε σχέση με τον κοινό πολίτη, αλλά και προκειμένου συνταγματικά να καθιερωθεί το δικαίωμα έφεσης (όχι και αναίρεσης), που σε ποινές μη ανέκκλητες (πάνω από κάποιο εκάστοτε ύψος) θεσπίζεται για κάθε κατηγορούμενο, προκειμένου να έχει το περιθώριο διόρθωσης της εσφαλμένης δικαστικής κρίσης, τούτο δε κατά μείζονα λόγο προκειμένου περί προσώπων, που καθορίζουν τη ροή της ιστορίας μίας χώρας και ατιμάζουν τα πρόσωπα αυτά και σε ένα βαθμό και τα κόμματα με τα οποία εκλέχτηκαν.
Τούτο συνάδει και προς το δικαίωμα δίκαιης δίκης,που η κυρωμένη από την Ελλάδα Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εθέσπισε.
Το ολιγότερο όμως δικαίωμα ,που πρέπει να χορηγηθεί ,είναι το κατά τα παραπάνω δικαίωμα αίτησης επανάληψης της διαδικασίας.
- Όση και να είναι η δίκαιη οργή για τη σύντομη αποσβεστική προθεσμία άσκησης ποινικής δίωξης από τη Βουλή κατά των άνω προσώπων, άλλη τόση πρέπει να είναι η λαϊκή απαίτηση χορήγησης στα παραπάνω πρόσωπα του ελαχίστου ορίου και πλαισίου δίκαιης δίκης σε κράτος δικαίου.
*Ο Στέλιος Βασαλάκης είναι συνταξιούχος νομικός σύμβουλος του Κράτους, συνταξιούχος δικηγόρος παρ’ Α.Π. του Δ.Σ.Η., πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών Επιστημών