Πολιτικός “πονοκέφαλος“ έπιασε στα οργανωτικά κομματικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ από τότε που ξεκίνησαν οι διεργασίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, με ορατό το ενδεχόμενο η κίνηση να βρει απήχηση στην κοινωνία και να διαταράξει τους συσχετισμούς στο εκλογικό σώμα.
Κανείς δεν πρόκειται να πέσει από τα σύννεφα βλέποντας τον πόλεμο, που αναμένεται να εκδηλωθεί από την κυβέρνηση κατά όλων των κομμάτων της Κεντροαριστερής συνεργασίας, φοβούμενη μήπως η επικείμενη εκλογική διαδικασία ανοίξει διάπλατα την πόρτα στους εγκλωβισμένους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ από το “μαντρί“ του ΣΥΡΙΖΑ. Εντυπωσιακή και γενναία χαρακτηρίζεται η απόφαση της Φώφης Γεννηματά να ανοίξει τη διαδικασία εκλογής αρχηγού, χωρίς τη βεβαιότητα ότι το αποτέλεσμα θα δικαιώσει τον αγώνα της. Η υποψηφιολογία για την εκλογή του νέου αρχηγού της συμμαχικής ένωσης, κινήσεων και κομμάτων που θα πραγματοποιηθεί τον Νοέμβριο δεν θα κρίνει μόνο ποιος θα είναι επικεφαλής του νέου κομματικού οργανισμού, αλλά ενδεχομένως θα οδηγήσει στην αλλαγή του εκλογικού χάρτη που θα διαμορφωθεί στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Το μεγάλο ζήτημα για την επιτυχία του εγχειρήματος είναι η καθιέρωση μιας κοινής γραμμής απέναντι στις ιδεολογίες αλλά και στις πολιτικές τις οποίες εκφράζουν οι δέκα υποψήφιοι, που είναι διαφορετικές από εκείνη που απαιτείται να ακολουθήσει μια σύγχρονη ελληνοευρωπαϊκή Κεντροαριστερά. Είναι δύσκολο μετά το αποτέλεσμα ο νέος φορέας να μετατραπεί αυτομάτως σε ένα ενιαίο κόμμα και η στρατηγική των συμμμετασχόντων να συμβιβαστεί λειτουργώντας θετικά σε ένα πρόγραμμα που θα παρουσιαστεί μετά την εκλογή του νέου αρχηγού.
Σε όλες τις μεγάλες, ισχυρές, δημοκρατικές χώρες του κόσμου, δυο είναι οι πολιτικοί πόλοι που διεκδικούν διαχρονικά την εξουσία και εναλλάσσονται σε αυτήν, ζητώντας με τα ίδια ή διαφορετικά πρόσωπα κάθε φορά τις ψήφους της κοινωνίας. Είναι το συντηρικό δεξιό κόμμα και το Δημοκρατικό ή Σοσιαλιστικό όπως ονομάζονται.
Ο νέος ηγέτης της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα είναι σίγουρο ότι θα αναδειχθεί και θα είναι εκείνος που θα καταφέρει να συγκεντρώσει κατά την άποψη μας τα παρακάτω κύρια χαρακτηριστικά.
- Πολιτικός νέος με κατάλληλη επιστημονική και επαγγελματική κατάρτιση και θετικό δείγμα γραφής στους κοινωνικούς, πολιτικούς αγώνες.
- Χωρίς παρελθόν, κληρονομικό, πολιτικό, οικονομικό, διακεκριμένος στο παρόν, με πίστη και αισιοδοξία για το μέλλον.
- Χωρίς σωτήριες υποσχέσεις, αντιδεξιά ή αντί ΣΥΡΙΖΑ ρητορική, που θα οδηγήσει πάλι τη χώρα σε ένα ετεροχρονισμένο επικίνδυνο, συνθηματικό λαϊκισμό.
Σε αυτήν την κρίσιμη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, χρειάζεται μια θαρραλέα, πλουραλιστική κοινωνική συνένωση, με ευρωπαϊκή προοπτική και ο νέος ηγέτης πρέπει να τολμήσει χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις τη συνεργασία με την Κεντροδεξιά, για τη σωτηρία της χώρας. Το εγχείρημα για τη συνένωση της ελληνικής Κεντροαριστεράς δεν είναι εύκολο, γι’ αυτό το πλέον σημαντικό είναι να επιλεγεί εκείνος που έχει πιθανότητες να το καταφέρει. Γιατί το συμφέρον του τόπου ευρίσκεται πάνω από τις ιδεολογίες και τα κόμματα, με ηγέτες που θα υπηρετούν την ενότητα και τη συναίνεση, κάτι που μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να το έχουν καταλάβει όλοι, δεξιοί, κεντρώοι και οι αριστεροί κυρίως Έλληνες.