Η Εθνική μας επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, σημαδεύτηκε εφέτος για μας τους Κρητικούς, με την απώλεια ενός μεγάλου τέκνου της Κρήτης, για την παράδοσή της μα και για την Επιστήμη, του οφθαλμίατρου, καθηγητή οφθαλμολογίας ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΚΑΚΗ, του φωτισμένου και πολυμαθέστατου πνευματικού Ανθρώπου!!
Το κρητικό κανάλι CRETA είχε προγραμματίσει μια θαυμάσια συνέντευξη με την εξαίρετη Δημοσιογράφο και Αντιδήμαρχο του Δήμου Ηρακλείου κυρία Ρένα Παπαδάκη.
Δεν είχα ενημερωθεί για την απώλεια μέσα στην περιορισμένη ζωή που ζούμε λόγω covid 19 με αραιές επισκέψεις και την Παρασκευή το βράδυ δεν είχα άλλο πρόγραμμα, παρά να δω κάτι ενδιαφέρον στην T.V. Ερευνώντας στη σειρά τα κανάλια, πέτυχα την έναρξη της συνέντευξης εκείνη τη στιγμή και όταν άκουσα το όνομα του γιατρού-λογοτέχνη Γιώργου Μαρκάκη, εκλεκτού φίλου χάρηκα ιδιαίτερα, ανίδεη για την απώλειά του.
Είχα τη μεγάλη τιμή να είναι από χρόνια φίλος μας, εμένα και του αείμνηστου συζύγου μου Μιχαήλ Ταχατάκη και γνώριζα πολύ καλά ότι η ευρυμάθειά του και ο λόγος του ήταν στοιχεία αξιοθαύμαστα! Ευκαιρία λοιπόν, να τον ακούσομε και πάλι.
Όμως τι να πρωτακούσεις και τι να πρωτοθαυμάσεις από το χειμαρρώδη λόγο του και τις εμπειρίες του: Την επιστημονική του πορεία σαν κλινικάρχης στο Ηράκλειο; Τη σχέση του με τους ασθενείς του; Τις άοκνες ιερές προσπάθειες βελτίωσης και υποβοήθησης της υγείας τους; Σαν να ήταν ο ίδιος απεσταλμένος για το σκοπό αυτό, της θείας Χάριτος!
Συνδυάζοντας ο ίδιος συγγραφικά τα χαρίσματα της προσφοράς του στην ανθρώπινη υγεία, στο θαυμαστό και περισπούδαστο βιβλίο του «το άσπρο ράσο» δίνει στους αναγνώστες του την πεποίθηση ότι η αφοσίωσή του τον μετατρέπει σε ευσεβή μοναχό, στον Ιερό Ναό της ζωής και της ανάγκης!
Έτσι η άσπρη μπλούζα του γιατρού αντικαθιστά το μαύρο ράσο του μοναχού, που τον οπλίζει με ότι ευγενέστερο και ανθρώπινο έχει να δώσει η θυσία του πιστού αφοσιωμένου στη θεία Δύναμη!! Τόσο μεγάλη επίδραση είχε το συγκεκριμένο χρέος στην ψυχή των αναγνωστών του ώστε κάποιοι νέοι από αυτούς άλλαξαν τα σχέδιά τους και έγιναν «γιατροί» για να φορέσουν κι εκείνοι ένα… «παρόμοιο άσπρο ράσο!!»
Και κατέληξε ο ίδιος σ’ ένα θαυμαστό συμπέρασμα που διατύπωσε με συγκίνηση και θέρμη στη διάρκεια της συνέντευξης ότι: «Η σχέση γιατρού και ασθενή είναι στη ζωή ότι ιερότερο γίνεται!»
Αναφέρθηκε με λεπτομέρειες στη διαμόρφωση του αγορασθέντος από παλιά παραθαλάσσιου οικοπέδου σε χώρο του Μουσείου Λυχνοστάτης την ανέγερσή του, τη δημιουργία και την άψογη εμφάνισή του στην πορεία του σκοπού του.
Έδειξε πρώτα σε video το ανεγερθέν μικρό εκκλησάκι που πρωτοκτίστηκε όλων των άλλων. Προφανώς το «από θεού άρχεσθαι» ήταν η πρώτη του φροντίδα. Μετά υλοποιούνται οι άλλοι χώροι συνδυασμένοι με ότι καλύτερο έχει να δείξει η λαϊκή μας παράδοση σαν καταστάλαγμα αιώνων…
Και μέσα σ’ αυτό το πνεύμα αναδείχτηκαν και οι υπόλοιποι ανεγερθέντες χώροι του Μουσείου, ώστε να αποτελέσουν ένα αρμονικό σύνολο χώρων ζωής και δράσης, εκεί στη γραφική ακροθαλασσιά, που τη συντροφεύει ο φλοίσβος των κυμάτων ο ασταμάτητος…
Σε σχετικές ερωτήσεις της δημοσιογράφου για τη συμβολή της παράδοσης στη ζωή ο φωτισμένος γιατρός απάντησε ότι: «ο πολιτισμός αύξησε την ευημερία του ανθρώπου, αλλά η παράδοση χαρίζει στη ζωή την ευτυχία…» Μαθαίνεται η ευτυχία; Ρωτά η δημοσιογράφος. Και η απάντηση: Και βέβαια μαθαίνεται όπως μια ξένη γλώσσα. Αρκεί όμως να βάλεις στη ζωή σου στόχους που τη δημιουργούν…
Στο τέλος η δημοσιογράφος τον προτρέπει: «θα ήθελα να ακούσω από σας μια μαντινάδα που αγαπάτε ιδιαίτερα:»
…«Σαν σου παντήξει η ομορφιά σκύψε καμάρωσέ τη
κι αν σου παντήξει η ανθρωπιά σκύψε προσκύνησέ τη».
Ας είναι αιώνια η μνήμη του για τους πνευματικούς θησαυρούς που μας χάρισε!