Τέσσερα Χριστουγεννιάτικα παραμύθια που είναι γεμάτα από το αληθινό νόημα των ημερών, την προσφορά, την αγάπη, το δώρο, τη νοσταλγία, τις παραδόσεις και την μαγεία…
Πρώτο παραμύθι: Ο Μάγος με τα άδεια χέρια!
Πάμε να μπούμε στη χώρα της Φαντασίας και της Χαράς μαζί με τον Φοίβο και την Αγαύη!
Και το θαύμα συνέβη, τουλάχιστον για λίγο. Ο Μάγος μπόρεσε να περπατήσει αλλά η Αγαύη από τη χαρά της να τον κουρδίζει συνέχεια δεν πρόσεξε τη σωστή απόσταση κι έπεσε από το τραπέζι, σπόντας τούτη τη φορά το δώρο που κρατούσε…
Έτσι έμεινε με άδεια…χέρια.
Οι μέρες περνούσαν κι η Αγαύη ένιωθε λύπη για τον Μάγο της. Νόμιζε πως η χαρούμενη μορφή του είχε γεμίσει κι εκείνη λύπη. Δεν κατάλαβε πως το δικό της συναίσθημα δεν την άφηνε να δει καθαρά.
Κι όταν σήμανε μεσάνυχτα τότε συνέβη άλλο ένα μικρό θαύμα, σαν όνειρο…
Ο Μελχιόρ, ο τρίτος μάγος είχε κάτι να πει στην Αγαύη…
Τη συνέχεια, την διαβάζετε στο υπέροχο αυτό παραμύθι…
Στο δεύτερο παραμύθι, «Το χάρτινο αστέρι», μεταφερόμαστε πάλι στη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα ενός σπιτιού, του Κωνσταντή και της Μαρλέτας, που στολίζουν το δέντρο τους. Το αστέρι που θα έβαζαν στην κορυφή του δέντρου έχει σπάσει και ο Κωνσταντής θέλει να φτιάξει ένα δικό του χάρτινο για να μπει στην κορυφή του δέντρου και όχι ένα από εκείνα που πουλούν τα καταστήματα. … Αρχίζει τις προσπάθειες και σαν νυχτώνει στερεώνει τα μάτια του στον ουρανό. Το πιο φωτεινό τυπώνεται στο νου του και στα χαρτιά του. Κι επειδή η θέληση κι η φαντασία μεγαλουργούν πάντα, το αστέρι «απόκτησε » ένα βαθύ κίτρινο χρώμα σαν να ΄ταν αληθινό!
Τι συνέβη στο μικρό χάρτινο αστεράκι; Ποιος είναι ο λόφος της Χαράς;
Τι ανακαλύπτουν τα δυο παιδιά «κυνηγώντας» το αστέρι τους;
Δυο ηλικιωμένοι που ΄χουν χρόνια να ακούσουν τα κάλαντα…
Ένα σπίτι που ΄χε έναν άρρωστο άνδρα…
Δυο μωρά σε ένα φτωχικό σπιτάκι που μένουν «ξένες» γυναίκες, πρόσφυγες, κι ένα τρίτο που περιμένει να γεννηθεί…
Ένα χάρτινο αστέρι που δείχνει την αγάπη, το φως, τη συμπόνια και τη χαρά…
Το τρίτο παραμύθι λέγεται : Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο!
Μεταφερόμαστε 2022 χρόνια πριν όταν οι τρεις σοφοί μάγοι, ο Κασπάρ από την Ασία, ο Βαλτάσαρ από την Αφρική και ο Μελχιόρ από την Ευρώπη παρατηρούν ένα καινούργιο λαμπερό ουράνιο σώμα στον Ουρανό. Βρίσκονται στην Χαλδαία και ύστερα από πολλές συζητήσεις, μελέτες και παρατηρήματα συμπεραίνουν πως το καινούργιο αστέρι παραμένει ακίνητο πάνω από κάποιο χωριό και καβαλώντας τις καμήλες τους, ακολουθούν τους δρόμους των καραβανιών ξεκινώντας το μεγάλο τους ταξίδι. Στη διαδρομή τους συναντούν ένα Ρωμαίο αξιωματικό που μόλις άκουσε τα νέα για τον καινούργιο βασιλιά που θα …γεννιόταν, τους διατάζει να επιστρέψουν από εκεί που ήρθαν. Και ενώ ετοιμάζονται να αποχωρήσουν, ένα κορίτσι θα τους προσφέρει ένα λαγήνι με νερό. Η Μάγια που ήθελε πολύ να ακολουθήσει τους Μάγους, δεν γινόταν, κι έτσι κατάφερε έστω να τους δώσει ένα μικρό κλαδάκι με φύλλα μυτερά σαν βελόνες, ταπεινό δώρο στο νεογέννητο μωρό…
Θα φτάσουν στην Βηθλεέμ. Θα παρακολουθούνται από Ρωμαίους αξιωματικούς. Θα ρωτήσουν δυο φτωχές λιομαζώχτρες να τους δείξουν πως να πάνε εκεί που λάμπει πιότερο τ’ αστέρι. Και σαν αντικρύσουν το φως από το πρόσωπο του νιογέννητου βρέφους θα καταλάβουν…
Το κλαδάκι της Μάγιας που ΄χε παραπέσει δίπλα σε ένα πηγάδι θα γίνει ολόκληρο δέντρο, ολόλαμπρο. Και μέσα σε ελάχιστο χρόνο το δεντράκι θα επιστραφεί στο μικρό κορίτσι που λένε πως ήταν το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο…
Μια υπέροχη ιστορία γεμάτη παραδόσεις, φαντασία, προσφορά, ελπίδα κι ομορφιά…
Και το τέταρτο παραμύθι: Μια γέρικη ελιά στη φάτνη του Χριστού!
Τη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός όλα τα πλάσματα είχαν ανθρώπινη φωνή. Κι έκανε κρύο πολύ εκείνο το βράδυ… Κι η Παναγιά ευλογούσε καθετί , ταπεινό, που βοηθούσε να ζεσταθεί το μωρό της. Ευλόγησε τα άχυρα, να ΄χουν πάντα χρυσό χρώμα. Και τον μικρό θάμνο του δεντρολίβανου που «προσφέρθηκε » για ζέσταμα, λένε πως για αυτό μυρίζει μοναδικά και στολίζει τις εικόνες του Χριστού στις εκκλησιές… Κι ύστερα μίλησαν οι ελιές μέσα από το σακούλι του Ιωσήφ προτρέποντάς τον να πάει να βρει τη μάνα τους την γέρικη ελιά που ΄ταν πιο κάτω από τη σπηλιά που γεννήθηκε ο Χριστός… Και χαμήλωσε το δέντρο τα κλαδιά του κι έδωσε όλα όσα είχε και δεν είχε να ζεσταθεί το Θείο Βρέφος… Κι έμεινε μόνο ένα κούτσουρο ξερό το ξημέρωμα, μα το χάιδεμα από το χέρι της Παναγιάς και η ευλογία της έδωσε νέο βλαστάρι και καρπό και χρόνια πολλά, αμέτρητα στο δέντρο στους αιώνες. Το ευλογημένο δέντρο που βγάζει το λιόλαδο που παραμένει ίσαμε τις μέρες μας ιερό, αθάνατο, τροφή και ίαμα σε όλους μας…
Μια υπέροχη ιστορία για την Ελιά, το ευλογημένο μας δέντρο όπως την άκουσε από την γιαγιά του ο συγγραφέας, την ζύμωσε με την δική του γνώση, ευαισθησία και την έγραψε παραδίδοντάς την σε μας.
Υπέροχος λόγος, στρωτή γραφή, έντονος συναισθηματικός κόσμος και νοσταλγική διάθεση είναι τα χαρακτηριστικά όλων των ιστοριών.
Μια καλαίσθητη συλλογή τεσσάρων χριστουγεννιάτικων παραμυθιών, γραμμένα από τον Νίκο Ψιλάκη. Με το χάρισμα της αφήγησης που διαθέτει, μάς ταξιδεύει σε αλλοτινούς καιρούς μέσα από τις ιστορίες του δημιουργώντας μας εικόνες μιας εποχής που χάθηκε…
Γράφει ο ίδιος πως «ήρθε η ώρα να πω τα δικά μου παραμύθια» και πραγματικά μας παρασέρνει με την γραφή του. Σεβόμενος παραδόσεις, λαογραφία και ιστορία δημιουργεί νέες ιστορίες γεμάτες με το πνεύμα των χριστουγεννιάτικων ημερών, με νοσταλγία και με έντονα συναισθήματα. Σαν κείμενα από παλιά αναγνωστικά, με ιστορίες από τις δικές μας γιαγιάδες. Ζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή των δικών μας παιδικών ακουσμάτων και εικόνων θέλοντας να μεταφέρει όλη αυτήν την αύρα σε νεότερες γενιές. Έτσι γράφει νέες ιστορίες από τα παλιά. Τα παλιά παιχνίδια, τις μέρες και τις νύχτες στα χωριά τον χειμώνα, τη μαγεία των αυτοσχέδιων κατασκευών, τις μυρωδιές από την φύση και τις παλιές καλές αξίες…
Τα παραμύθια του Νίκου Ψιλάκη μάς μαθαίνουν χωρίς να διδάσκουν. Μας ευαισθητοποιούν και νιώθουμε την γλύκα και την σπουδαιότητα της γραφής και της αφήγησης. Η μεγάλη τέχνη του να γράφεις παιδικά βιβλία – παραμύθια είναι το να μπορούν να διαβαστούν από κοινό κάθε ηλικίας δημιουργώντας συναισθήματα και εικόνες που ακουμπούν απαλά την ψυχή. Τα Χριστουγεννιάτικα παραμύθια του Νίκου Ψιλάκη είναι βάλσαμο σε καιρούς που οι παραδόσεις και οι αξίες φθίνουν ή αλλάζουν και για αυτό η δύναμή τους γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.
Με εικόνες από τον ζωγράφο Τάκη Μόσχο επίσης με ρετρό διάθεση, σαν να έχουν «φύγει» από παλιά βιβλία και εικόνες εκκλησιών με βυζαντινές μορφές, φέρουν μια αισθητική ανώτατη όπως αρμόζει στα κείμενα.
Εξαιρετική έκδοση που θα πρέπει να αναζητηθεί από όλους μας!
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καρμάνωρ και διατίθεται στα βιβλιοπωλεία!
(Μαζί με τον τόμο των Χριστουγεννιάτικων παραμυθιών: Ο Μάγος με τα άδεια χέρια, κυκλοφόρησαν ακόμα δυο παιδικά βιβλία του Νίκου Ψιλάκη: Ο Κρυμμένος τροχός του Χρόνου και Οι δώδεκα μήνες και ο φαντασμένος Βασιλιάς)
Σύντομα στα «Παραμύθια του Σαββάτου»!
https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/
*Ο Μάγος με τα άδεια χέρια, Νίκος Ψιλάκης, εικ: Τάκης Μόσχος, εκδ. Καρμάνωρ