Γιατί άραγε οι ηλικιωμένοι επιμένουν και έχουν όρεξη να ενημερώνουν τους νεότερους για τα βιώματά τους και για όλες τις παροιμίες και συνήθειες που ζούσανε όταν ήτανε νέοι την παλιά εποχή; Ο λόγος είναι σημαντικός για τη νέα γενιά που όλα αυτά τα αγνοεί ενώ είναι χρήσιμα για την οικογένειά τους και για το όποιο επάγγελμα θα ακολουθήσουν.
Οφείλουμε να τους κάνουμε να πιστέψουν ότι ειδικά οι παροιμίες είναι τα ισχυρά θεμέλια για την καλή τους πρόοδο σε όλα. Εμείς λένε οι ηλικιωμένοι φέρνουμε ευθύνη γι’ αυτό ,όπου βρεθούμε σταματούμε και καλούμε τους νέους να αφιερώσουν λίγο χρόνο για να τους πούμε με κάθε λεπτομέρεια έστω τις πιο χρήσιμες και όταν τελειώσουν τις υπόλοιπες. Όταν βλέπουμε ότι έχουν όρεξη να τις μάθουν ανοίγει και η δική μας και με χαμόγελα τους ενημερώνουμε για ό,τι επιθυμούν.
Έτσι σε κάποιο στέκι του καφέ σε προάστιο της πόλης μας βρεθήκανε δύο ηλικιωμένοι και δίπλα τους ήτανε αρκετοί νεότεροί τους. Όλοι μαζί γίνανε μια παρέα και μεταξύ σοβαρών και αστείων αρχίσανε να πιούνε με όρεξη τους καφέδες που είχανε παραγγείλει. Αυτή τη φορά πρώτοι πήρανε το λόγο οι νέοι και ρωτούσανε τους ηλικιωμένους διάφορα από τα παλιά για να τους ενημερώσουν που δεν τα γνωρίζουν.
Στη συνέχεια ο μεγαλύτερος από τους νέους ρώτησε τους ηλικιωμένους για την παροιμία που την λέγανε τα παλιά χρόνια αλλά ακόμα την λένε και σήμερα τι εννοεί όταν λένε: ο κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Αμέσως ο ένας ηλικιωμένος απάντησε: την εποχή μας είπε είχε πολλούς κοράκους και λιγότερα από τα άλλα πτηνά οπότε αυτοί κυριαρχούσανε σε όλα και είχανε το φόβο τους για να μην τους επιτεθούν και τους φέρουν τον θάνατο. Υπόψιν ότι ο κόρακας είναι σαρκοφάγο πτηνό και προσπαθεί να βρει τροφή από άλλα πτηνά από ερπετά και από ζώα που έχουν πεθάνει γι’ αυτό και το κρέας τους δεν αποτελεί τροφή για τον άνθρωπο. Στην περίπτωση που θα εντοπιστούν πεθαμένα πτηνά και ζώα έχουν συμμετοχή πολλά σαρκοφάγα και το μέρος αυτό γεμίζει από αυτά και γίνεται ο χαμός από τις φωνές τους για να διεκδικήσουν την τροφή τους.
Στην περίπτωση αυτή όταν ένας κόρακας βρεθεί μπροστά στα πεθαμένα πτηνά ή ζώα εκείνο που προτιμά πρώτα για τροφή του είναι τα μάτια τους και μετά προχωρά εις το υπόλοιπο σώμα τους. Όμως έτυχε μια φορά να βρεθεί και ένας κόρακας πεθαμένος. Πήγε ο ζωντανός κοντά του τον κοίταξε και απέφυγε να βγάλει το μάτι του για να το φάει, ούτε έφαγε και το κρέας του αλλά προχώρησε στα άλλα ζώα. Όλα αυτά τα είχα ακούσει από τον παππού μου και μου μείνανε στη μνήμη μου γι’ αυτό τα θυμάμαι και σας τα λέω. Αυτά είναι και η αιτία που βγήκε η παροιμία να την λένε όλοι: «ο κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει». Όμως δεν σταμάτησε μόνο εκεί αλλά μεταφέρθηκε μετά και εις τον άνθρωπο να την λένε ως διδακτική στις συμπεριφορές του εκεί που εργάζεται και υπηρετεί και ανάλογα αν τον βλάπτει ή αν τον ωφελεί.
Επειδή κουράστηκε να ομιλεί τον λόγο πήρε και ο δεύτερος για να τους πει διάφορα παραδείγματα από την παροιμία: «ο κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει» που είχανε συμβεί από την αρχή της νέας εποχής και είπε ότι: «εγώ ξέρω πολλά αλλά όλα που έχουν συμβεί στο τέλος έχουν το ίδιο νόημα της παροιμίας. Όμως θα σας πω μόνο για ένα που δυστυχώς ποτέ δεν το περίμενα γιατί είναι μέσα από το χώρο της εκκλησίας. Ένας λοιπόν που εκπροσωπούσε ένα χώρο αυτής υπέπεσε σε μία σοβαρή πράξη κατά τα λεγόμενα των ενοριτών της που δεν έπρεπε και έβλαψε αλλά και στενοχώρησε όλο το σύνολο των κατοίκων της περιοχής αλλά και έδωσε το κακό παράδειγμα εις τον δικό του χώρο. Αμέσως αυτό το κάνανε γνωστό στον προϊστάμενο του για να πάρει θέση και να αποκαταστήσει την αδικία. Έτσι κάλεσε ορισμένους κατοίκους και ένα από τον δικό του χώρο. Όλοι του είπανε την αληθινή πραγματικότητα ενώ ο συνεργάτης του κάτι το διαφορετικό με σκοπό να τον υποστηρίξει. Μετά από μια εβδομάδα εδόθηκε η απάντηση ότι δεν έχουν συμβεί όπως τα είπανε οι ενορίτες και πίστεψε τον συνεργάτη του και ότι στο μέλλον θα είναι όλα καλύτερα. Μετά όλοι στεναχωρηθήκανε που δεν τους πίστεψε και αυτοί μειώσανε τις παρουσίες τους στην εκκλησία. Όμως ένας από αυτούς είπε δυνατά προς όλους. Ο κόρακας ποτέ δεν βγάζει το μάτι του άλλου κόρακα.
Σήμερα οι νέοι της μικρής ηλικίας έχουν άγνοια για την παρούσα παροιμία όπως και για πολλές άλλες γιατί τώρα δεν διδάσκονται στα σχολεία όπως γινότανε τα περασμένα χρόνια.
Όμως όσο μεγαλώνουν ενημερώνονται από τους γονείς τους, από τους μεγαλύτερους που κάνουν παρέα και από τους υπεύθυνους στα επαγγέλματα και τις υπηρεσίες που εργάζονται.
Επίσης σήμερα επικρατεί περισσότερο να λέγεται από ορισμένους για κάθε υπεύθυνο της πολιτείας όταν θα κάνει λάθη και δεν δέχεται τιμωρία όπως προβλέπεται για όλους. Τότε βρίσκουν την ευκαιρία να τους υπενθυμίζουν την παροιμία εκείνη που τους ταιριάζει.
*Ο Γιάννης Τσακπίνης είναι συνταγματάρχης (Π.Β.) ε.α.