Οι απόψεις των συνεργατών της “Π” είναι προσωπικές και δεν εκφράζουν την διεύθυνση της εφημερίδας
Ο λόγος για τη στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας «Κλάδος Ελαίας», που είχε ως αντικειμενικό σκοπό την κουρδική πόλη της δυτικής Συρίας, Αφρίν. Σύμμαχοί τους, οι φιλότουρκοι Σύροι αντάρτες, οι οποίοι επιδόθηκαν σε ένα πρωτοφανές πλιάτσικο, στη συνέχεια. Η πόλη έπεσε στις 18 Μαρτίου, 2018.
Το αστείο και περίεργο, όχι όμως ανεξήγητο, ήταν ότι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, με επιστολή του (25 Ιανουαρίου, 2018) προς τον Ερντογάν, ευλόγησε την επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας», γράφοντας: «Ευχόμαστε σε εσάς (δηλ. στον Ερντογάν) και στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (!!!sic) καλή επιτυχία στην επιχείρηση Κλάδος Ελαίας, ώστε να επέλθει ειρήνη στην περιοχή, όπως αναφέρεται στο όνομα της επιχείρησης και ελπίζουμε να δώσει ένα ασφαλές μέλλον για το λαό (της Τουρκίας, εννοείται), που έχει υποφέρει αρκετά…».
Γράφει ακόμα ο Πατριάρχης μας: «Όπως υπαγορεύει η Παράδοση της Εκκλησίας μας, προσευχόμαστε πάντα για το κράτος (δηλ. την Τουρκία), την υγεία των ηγετών μας (δηλ. του Ερντογάν και των περί αυτόν) και την ευημερία και ευτυχία του λαού μας (δηλ. του λαού της Τουρκίας)…»• και υπογράφει όχι ως Οικουμενικός Πατριάρχης (τίτλος που προβάλλεται με ιδιαίτερη έμφαση και επιμονή, σε άλλες περιπτώσεις) αλλά ως Πατριάρχης Ιστανμπούλ (και όχι Κωνσταντινουπόλεως ή Νέας Ρώμης –αυτό μας έλειπε!).
Ο Πατριάρχης μας δεν έχει το υπερφίαλο «αλάθητο» του Πάπα. Είναι πιο ανθρώπινος. Και οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Τι την ήθελε, όμως, την ευλογία της επιχείρησης
«Κλάδος Ελαίας»; Μπορεί να βρίσκεται υπό μια συνεχή πίεση, πότε από τους «γκρίζους λύκους», πότε από τον μουσουλμανικό κρατικό μηχανισμό και κάτι πρέπει να σοφίζεται, αν όχι να είναι αρεστός, τουλάχιστον … υπό ανοχή! Όμως και να ευλογεί τα όπλα της Τουρκίας; Κανείς δεν του το ζήτησε. Στο ίδιο λάθος είχε υποπέσει, παλιότερα, όταν είχε επικαλεστεί το Κυπριακό, για να «δικαιολογήσει» τις διώξεις των Ελλήνων στην Τουρκία. Η επανάληψη του λάθους θα οδηγούσε στο «…ουκ ανδρός σοφού»• όμως αυτό δεν συμβαίνει με τον ευφυέστατο, υψηλής μορφώσεως και πολύγλωσσο Πατριάρχη μας. Γι’ αυτό ακριβώς, η «ευλογία» της στρατιωτικής επιχείρησης των Τούρκων έχει μεγαλύτερη βαρύτητα και έγινε «μετά λόγου γνώσεως».
Σε πρόσφατή του ομιλία και μετά την τουρκική επιτυχία στο Αφρίν, ο Ερντογάν δήλωσε ότι ενδέχεται να συνεχίσει εισβάλλοντας και στο Ιράκ, αν χρειαστεί. «Τρώγοντας έρχεται η όρεξη», λέει, σοφά, ο λαός μας. Το κακό είναι πως αν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν επαναλάβει -και τότε- τις ευλογίες του προς τα τουρκικά όπλα, κινδυνεύει να παρεξηγηθεί από τον Ερντογάν και το επιτελείο του για την παράλειψη αυτή… Βρήκαμε δουλειά, δηλαδή!
Η ειρωνεία είναι ότι η τουρκική ακταιωρός, που εμβόλισε το πλοίο ΓΑΥΔΟΣ του Λιμενικού μας, έγινε το Φεβρουάριο, δηλ. μετά την επιστολή του Βαρθολομαίου, άρα είχε τις ευλογίες του Πατριάρχη μας. Φανταζόμαστε ότι μια τέτοια ευχή προς τα τουρκικά όπλα, δεν έχει αναγκαστικά τη χειρουργική ακρίβεια με μοναδικό στόχο το Αφρίν της Συρίας, αλλά διαχέεται και προς όλες τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, άρα και προς την ακταιωρό που εμβόλισε το πλοίο μας!
Και για να το γενικεύσουμε, ίσως και όλες οι τουρκικές παραβιάσεις να περιέχουν ψήγματα της ευλογίας του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Ας ευχηθούμε να μη φτάσουμε σε κάποιο θερμό γεγονός με τους γείτονές μας, γιατί τότε αν καταλήξει «εις βάρος» μας, αίτιος θα είναι ο Ερντογάν και … συναυτουργός ο Βαρθολομαίος. Αν λήξει υπέρ ημών, θα σημαίνει ότι οι «ευλογίες» του Πατριάρχη … είναι άσφαιρες!
Εμείς έχουμε κάθε λόγο να υποστηρίζουμε τον Πατριάρχη μας και να επιθυμούμε την μακροημέρευσή του και την ευημερία του πατριαρχικού Θρόνου, στην Κωνσταντινούπολη. Κατανοούμε ότι το Πατριαρχείο βρίσκεται (και πάντα βρισκόταν) σε δύσκολη θέση, προσπαθώντας να παραμείνει ζωντανό, στην Κωνσταντινούπολη και να είναι ο φάρος της ορθοδοξίας στην οικουμένη. Όμως … υπάρχουν όρια για όλους και σε όλα, στο θέμα των υποχωρήσεων. Είναι γνωστό πως για την υποψηφιότητα στο αξίωμα του πατριάρχη απαιτείται η τουρκική υπηκοότητα. Πρέπει δηλ. να «τουρκέψουμε», να γίνουμε τούρκοι υπήκοοι για να είμαστε υποψήφιοι για τον πατριαρχικό αξίωμα, θέμα που συζητήθηκε πριν καιρό και από Κρήτες μητροπολίτες. Η πρακτική αυτή, αν και αναγκαία, δεν είναι τιμητική για τους ιεράρχες μας, αν θέλουμε να συνδέουμε διαχρονικά τον ελληνισμό με την ορθοδοξία…
Η καθημερινή πρακτική λέει πως όταν μια εταιρία συναντά δυσκολίες, (όπως έχουν κάμει χιλιάδες εταιρίες στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια), αλλάζουν έδρα. Το Πατριαρχείο τι λέει; Αρέσκεται στο να κολακεύει και να «ευλογεί» τους γείτονές μας και τους ηγέτες του για να επιβιώσει; Μπορεί η ταπεινοφροσύνη να είναι μια θεμελιώδης χριστιανική αρετή, αλλά δεν είναι ανάγκη ο Θεσμός του Πατριαρχείου να ταπεινώνεται για να γίνεται ανεκτός από την εκάστοτε τουρκική ηγεσία.
Η Κρήτη (που έχει και άμεση εξάρτηση από το Πατριαρχείο) είναι ένας ελεύθερος τόπος και θα μπορούσε να το φιλοξενήσει και να προσφερθεί ως η Νέα Έδρα του Πατριαρχείου! … και για όσους δεν έπιασαν το υπονοούμενο: τα μαζεύουμε από εκεί και φεύγουμε πριν ευτελιστούμε πλήρως. Καθότι, υποχώρηση στην υποχώρηση, δεν ξέρουμε που θα καταλήξουμε με αυτούς τους οθωμανούς… Μένουμε στη λαϊκή σοφία: «Να μένεις όπου σ’ αγαπούν, φεύγα όπου δε σε θέλουν»!