Έτυχε να βρεθώ στην Αθήνα τις σημαδιακές μέρες του συλλαλητηρίου για το επίμαχο θέμα της χρήσης του ονόματος της Μακεδονίας από το γειτονικό γεωγραφικό μόρφωμα. Είχε προηγηθεί, λίγο πριν, το αντίστοιχο στη Θεσσαλονίκη.
Κλειστοί δρόμοι από την προηγούμενη μέρα σε μεγάλη ακτίνα πολλών χιλιομέτρων από το κέντρο της πρωτεύουσας, ο υπόγειος να μην αποβιβάζει ούτε να παραλαμβάνει επιβάτες από τους κεντρικούς σταθμούς, εικόνες απόλυτου ξεχαρβαλώματος της ποιότητας ζωής των δύσμοιρων Αθηναίων πολιτών. Σημειωτέον ότι πριν από μικρό χρονικό διάστημα είχε σταματήσει ξανά η λειτουργία των συρμών λόγω του ερχομού και παραμονής του Ισραηλινού προέδρου.
Αν παρακάμψουμε όμως τις δυσλειτουργίες αυτές, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό επαναλαμβάνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και στις οποίες είναι εθισμένοι οι κάτοικοι της πρωτεύουσας, η ατμόσφαιρα στην κοινωνία και τα μέσα επικοινωνίας, εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση, προκαλούσε από πολλές πλευρές αφόρητη θλίψη και κάποιες ώρες θύμιζε δυστυχώς ακήρυχτο εμφύλιο πόλεμο. Βολές, απόψεις, κατηγορίες, ειρωνείες, δημοσιεύματα, ανιστόρητα κείμενα, όλα στον αγώνα υπέρ του δικαίου των επιχειρημάτων της εκάστοτε πλευράς.
Ο άτυχος αναγνώστης και παρατηρητής όλων αυτών των φαινομένων θλίβεται βαθύτατα, προφανώς έχοντας άγνοια για το ποιος προκάλεσε το συγκεκριμένο γεγονός και κυρίως γιατί. Η κυβέρνηση από τη μεριά της, όμως, έπρεπε να ξεκαθαρίσει στον ελληνικό λαό γιατί άνοιξε ξαφνικά το θέμα των Σκοπίων.
Πιέστηκε, όπως ευρύτατα ψιθυρίζεται, από υπερατλαντικές ή ευρωπαϊκές δυνάμεις να κλείσει το θέμα όπως–όπως σε αντάλλαγμα με κάποιες διευκολύνσεις στο χρέος της χώρας, πράγμα που θα χρησιμοποιήσει ως επιτυχία διαπραγμάτευσης στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε αυτή λάβει χώρα; Γιατί άρχισε, άραγε, να διαπραγματεύεται με ένα λαό ο οποίος βρίσκεται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΝΑΤΟ;
Προοιωνίζεται μήπως υποχώρηση στα εθνικά θέματα που έχουν σχέση με τους βόρειους γείτονές μας απλώς για να λάβουμε κάποια διαβεβαίωση υποστήριξης από ψηλά στα πολλαπλά προβλήματα με την εξ ανατολών δύναμη η οποία πιεζόμενη ποικιλοτρόπως από τα ανατολικά διοχετεύει την έντασή της στα δυτικά για εξισορρόπηση του εσωτερικού μετώπου; Αν δούμε τα πράγματα ψυχρά, υπάρχει πραγματικά κανείς αφελής που να πιστεύει ότι η όποια συμφωνία, έστω με τις επιθυμητές υποχωρήσεις των Σκοπίων, θα διατηρηθεί όπως συμφωνηθεί επί μακρόν;
Αφού είναι κάτι παραπάνω από πασιφανές ότι αργότερα εκείνοι θα διαπραγματεύονται και θα εκβιάζουν τη χώρα μας από θέση ισχύος, δεδομένου ότι θα έχουν λάβει εν τω μεταξύ την πολυπόθητη υπογραφή του ελληνικού κράτους για είσοδο στους αναφερθέντες θεσμούς.
Τα κόμματα, τώρα, της αντιπολίτευσης από τη δική τους θέση, προφανώς εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός για να αυξήσουν την πολιτική τους επιρροή στο εκλογικό σώμα. Μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό προστέθηκαν φωνές από σχεδόν όλα τα μήκη και πλάτη του πολιτικού φάσματος, της εκκλησίας και του καλλιτεχνικού κόσμου.
Δεν θα σχολιάσω πράγματα χιλιοειπωμένα στις εφημερίδες και τηλεοπτικά δίκτυα για γνωστές προσωπικότητες που παρευρέθηκαν στο κέντρο της πρωτεύουσας με τον ένα ή τον άλλο τόπο. Αυτά ανήκουν μάλλον στην ιστορία αλλά και στη διακριτική ευχέρεια, βεβαίως, του κάθε πολίτη αυτής της χώρας να έχει την προσωπική του άποψη.
Όμως όλη εκείνη η κυριακάτικη συμάζωξη και το τελετουργικό με τις συγκεντρώσεις στις πλατείες και τους γύρω δρόμους, τις ομιλίες, τα συνθήματα, τα ευτυχώς μικρής έκτασης επεισόδια, θύμιζε κλίμα έντονα φιλοπόλεμο ανάμεσα σε πολίτες του ίδιου τόπου, κάτι που δεν είχε να κάνει με το σοβαρό εθνικό πρόβλημα για το οποίο σίγουρα η κυβέρνηση βρίσκεται στριμωγμένη και σε άσχημη θέση, άρα και ολόκληρος ο ελληνισμός. Είναι ακόμα καιρός τα φερέφωνα όλων των παρατάξεων να σταματήσουν να πολώνουν με τις δηλώσεις και τις ανακοινώσεις τους το λαό.
Το θέμα ετούτο δεν προσφέρεται και ούτε πρέπει για μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Οι διαπραγματεύσεις σε τέτοια θέματα απαιτούν εθνική, ομόψυχη απόφαση και όχι αλληλοκατηγορίες. Η ιστορία θα βρεθεί αμείλικτη απέναντί τους. Εάν φυσικά τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο!
Όμως το θέμα αφορά γενιές που ακόμα δεν ήρθαν στην επικαιρότητα και οι οποίες είναι παντελώς ανεύθυνες για ό,τι θα συμβεί και των οποίων θα υπονομεύσουμε τη ζωή σε βάθος χρόνου.
Ο σημερινός διχασμός της ελληνικής κοινωνίας έχει ύπουλες ρίζες και βάσεις που ανάγονται σε παλιά βιώματα και τα οποία ήρθαν μπροστά σήμερα απλώς με διαφορετική μορφή. Στο συγκεκριμένο θέμα δεν υπάρχουν ούτε χωράνε προοδευτικοί, εκσυγχρονιστές, καλλιεργημένοι, δημοκράτες, ευρωπαϊστές και αντιφασίστες, πατριώτες και απάτριδες.
Το πρόβλημα δεν είναι μια άνευ ουσίας αντιπαράθεση δεξιάς και αριστεράς, αφού είναι κάτι παραπάνω από πρόδηλο πως εδώ που φτάσαμε σε πάμπολλα και βασικά θέματα υπάρχει τρομακτική αλληλοεπικάλυψη και επουσιώδεις διαφορές ανάμεσά τους.
Οι όποιες προσπάθειες για πολεμικό κλίμα και αντιπαραθέσεις, και η μεταφορά τους σε θέματα πολιτικής αντιπαράθεσης σήμερα δεν βοηθάνε τον τόπο και πρέπει να είναι καταδικαστέα απ’ όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση! Όσοι διαθέτουν ακόμα στοιχειώδη σωφροσύνη διακατέχονται από αφόρητη θλίψη και απεύχονται τα χειρότερα, κι αυτοί ευτυχώς είναι πολλοί! Αρκεί να ακολουθήσουν κι’ άλλοι!