Σίγουρα οι παρακάτω λέξεις που ακολουθούν, θα ήταν αρκετές να ενημερώσουν τον επισκέπτη, μόλις πατούσε το πόδι του στην πόλη μας. Ηράκλειο, Μεϊντανι, Λιοντάρια! Αυτές οι τρεις λέξεις κλείνουν μέσα τους ένα ζωντανό κομμάτι από την καθημερινή κίνηση του τόπου μας, του νησιού μας ολότελα.
Τουλάχιστο μια φορά, αλλά και περισσότερες, μόνιμοι και περαστικοί, θα περάσουν από αυτά τα σημεία, Μεϊντάνι και Λιοντάρια. Αρκεί να βγουν από το σπίτι τους και να πάνε στις δουλειές τους, στην αγορά για ψώνια ή κάπου αλλού, για λόγους ψυχαγωγίας.
Από τα σημεία αυτά περνούσαν όλα σχεδόν τα λεωφορεία, επίσης διέρχονταν πλήθος τα Ι.Χ., αλλά και τα δίτροχα. Σίγουρα πρόκειται για τα πιο… δημοφιλή σημεία του Ηρακλείου, χωρίς να διαθέτουν κάτι το σπάνιο, το καταπληκτικό, μία ατμόσφαιρα γοητευτική! Σημεία με πολύ πεζές και πολύ συνηθισμένες γραφικότητες. Όμως παρόλα αυτά το Μεϊντάνι και τα Λιοντάρια εκπέμπουν γοητεία, έχουν μεγάλη φήμη.
Τότε που στη μέση του Μεϊντανιού ο τροχονόμος, σήμα κατατεθέν, ρύθμιζε την κίνηση, φροντίζοντας την σωματική ακεραιότητα πεζών αλλά και των “εποχουμένων”. Τέλειος και σαφής στις κινήσεις του. Ολόγυρα στην πλατεία εστιατόρια, καφενεία, ζαχαροπλαστεία, μπαρ και ουζερί, περίπτερα βαρυφορτωμένα. Από την πλατεία αυτή ξεκινούν κάποιοι μεγάλοι δρόμοι. Φυσικά εκεί γύρω ο κάθε δημότης θ’ αναζητήσει και τις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες.
Μία κίνηση με μεγάλες σειρές αυτοκινήτων και γενικά πολλοί άνθρωποι κι ένας κόσμος ατέλειωτος, ντόπιος και ξένος. Γεμάτες επίσης από ξένους, αυτές οι δύο πλατείες, από περιηγητές (όπως έλεγαν τους τουρίστες), που τέτοια εποχή τέλος της άνοιξης και αρχών του καλοκαιριού, δίνουν μια διαφορετική νότα, κοσμοπολίτικη! Ψωνίζουν κάρτες με κρητικά τοπία για να στείλουν στους δικούς τους τα χαιρετίσματά τους από την Κάντια, την ωραία Κάντια!
Αγοράζοντας αντίκες από τα τουριστικά καταστήματα, χαζεύουν τις βιτρίνες με τα ποικίλα επιθυμητά εκθέματα, τραβούν φωτογραφίες των Λιονταριών, που αν και αμίλητα γοητεύουν, φωτογραφίζονται δίπλα σε κάποιον αχθοφόρο ή βρακά (πιθανόν γι’ αυτούς να παρουσιάζουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, παράξενο ίσως), επιδεικνύοντας κατά τον τρόπο αυτό την τουριστική τους μακαριότητα. Βλέπεις ακόμα εκεί το πλήθος των μικροπωλητών: Εφημερίδες, τσατσάρες, λαχεία… από διάφορες φωνές μικρών και μεγάλων που προσκαλούν τον κάθε διαβάτη, κοντά στα εμπορεύματά τους.
Τα Λιοντάρια και το Μεϊντάνι δεν έχουν ώρα χαλάρωσης, πάντοτε παρουσιάζουν κίνηση. Από το πρωί που χαιρετούν και καλοδέχονται τον κρητικό ήλιο να ξεπροβάλλει από τη θάλασσα το μεσημέρι που υπομένουν την υπερβολική ζέστη και φυσικά το βράδυ που δίνουν την δυνατότητα στους επισκέπτες τους να απολαύσουν το καστρινό φεγγάρι, κάνοντάς τους να χαρούν τους ιδριδισμούς και την ψευδαίσθηση της δροσιάς που ξεχύνουν οι βενετσιάνικες κρήνες στη μέση της πλατείας. Σίγουρα διαφορετική από τη σημερινή η εποχή εκείνη! Με την γραφική αγορά της να παρουσιάζει μία ιδιαίτερη κίνηση. Αντίστοιχη και η κίνηση του λιμανιού. Τα ηλεκτρικά είδη κατακλύζουν τα ομώνυμα καταστήματα και ο εξοπλισμός του σπιτιού μπαίνει σε νέα βάση.
Μάιος του 1964: Ελαφρά χειμωνιάτικος με συχνές βροχές και κάπως χαμηλά για τα δεδομένα της εποχής η θερμοκρασία. Αιτία αυτών των καιρικών συνθηκών είναι να μην μπορούν να πουλήσουν οι παγωτατζήδες την πραμάτεια τους. Η αγορά είναι γεμάτη από κεράσια των οποίων η τιμή δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι ευκαταφρόνητη, αφού το κιλό ανέρχεται σε 20 δραχμές, αντίθετα με την τιμή της ντομάτας που έχει πέσει σημαντικά. Αρχίζουν δειλά-δειλά να εμφανίζονται κάποιοι τουρίστες.
Μέρα με τη μέρα αυξάνεται η προσέλευσή τους, αφού τουριστικά πλοία επισκέπτονται το λιμάνι του Ηρακλείου, δίνοντας έναν ιδιαίτερο ξεχωριστό τόνο. Ο καιρός ήδη έχει αρχίσει να βελτιώνεται, όπως η εποχή το επιβάλλει. Αυτός είναι και ένας λόγος που οδηγεί πλήθη συμπολιτών μας να εκδράμουν προς την Κνωσό για να γιορτάσουν έστω και καθυστερημένα την πρώτη του Μάη, αφού η Πρωτομαγιά είχε πέσει Μεγάλη Παρασκευή.
Εκδρομές όμως, κατά σχολεία και κατά τάξεις, κάνουν και οι μαθητές. Γενικά οι άνθρωποι θέλουν να βγουν από τα σπίτια τους, να κάνουν μία βόλτα, να πιουν τον καφέ τους, να πάρουν το γλυκό τους ή το ουζάκι τους. Το γνωστό καφενείο του Προβατίδη στο Μεϊντάνι, έχει πάρει όλα τα μέτρα και εμπλουτίστηκε για την καλοκαιρινή περίοδο. Παγωτά, γλυκά, δροσερό ούζο με ανάλογους μεζέδες στο “Κάντια” του Προβατίδη, με υπερβολική καθαριότητα και άκρα περιποίηση για τους πελάτες του.
Τα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης “ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ” “υπόσχονται” ότι θα βοηθήσουν τους αδυνάτους και υστερούντες μαθητές του Γυμνασίου με εντατικά μαθήματα. Έντονα παρατηρείται το φαινόμενο ότι η αγορά κατακλύζεται από πλήθος ηλεκτρικών συσκευών.
Καθίσταται απαραίτητη η χρήση ενός ψυγείου λόγω του καλοκαιριού, το οποίο μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να το προμηθευτούν από το κατάστημα Κ.Ν. Τσαγκαράκη μάρκας KELVINATOR, πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου με ευκολίες πληρωμής. Στο ίδιο κατάστημα ο πελάτης μπορεί να αναζητήσει και μία ηλεκτρική κουζίνα, εκδηλώνοντας έμπρακτα την αγάπη του και το σεβασμό στη γυναίκα του παρέχοντας μ’ αυτό τον τρόπο ευκολία στα οικιακά της καθήκοντα.
Στο κατάστημα του Γιώργου Βασιλειάδη μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να ανταλλάξουν το παλιό τους ψυγείο με ένα καινούργιο μάρκας ΠΙΤΣΟΣ. Επίσης ηλεκτρικές συσκευές μάρκας ΕΣΚΙΜΟ μπορούν κάποιοι να προμηθευτούν από το κατάστημα Βαλαβάνη, κείμενου επί της οδού Χάνδακος. Για όσους ενδιαφέρονται να είναι εποχούμενοι, σίγουρα θα ικανοποιηθούν από την αντιπροσωπεία οχημάτων ΕΥΦΡΑΙΜΟΓΛΟΥ αγοράζοντας κυρίως αυτοκίνητα μάρκας FIAT ή SIMCA.
Το “σπίτι του Αγρότου” έχει επίσης φροντίσει να προμηθεύσει τον κάθε ενδιαφερόμενο αγρότη, αφού υπάρχει παρακαταθήκη γεωργικών φαρμάκων τα οποία διαθέτει χονδρικώς σε εξαιρετικές τιμές. Όλα αυτά στην οδό Βύρωνος 4, πλατεία Αγίου Δημητρίου, τηλ. 36-23, αντιπρόσωπος Αντωνιος Μυρ. Μαυράκης. Τέλος οι ρέκτες του καλού μεζέ και οι άνθρωποι της ρέγουλας γενικά θα προτιμούσαν βέβαια, μία παγωμένη ρετσίνα ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ, προκειμένου να δροσιστούν και να χαλαρώσουν.
Σίγουρα είναι τόσο καθοριστικές αυτές οι τρεις λέξεις Ηράκλειο, Μεϊντάνι, Λιοντάρια που μας μεταφέρουν στη ζωή και στις συνήθειες αυτού του τόπου. Με διαφορετικό τρόπο μας τις έχει περιγράψει ο Μανόλης Δερμιτζάκης. Μεγάλο Κάστρο, τσαρσί του Μεϊντανιού, πλατεία του Μεγάλου Συντριβανιού… Τον ίδιο σκοπό είχε και εκείνος, το ίδιο ήθελε να μας πει, μεταφέροντάς μας με τα μοναδικά του γραπτά λόγια, σ’ εκείνη την σκληρή, αλλά και τόσο όμορφη εποχή!