Ζούμε στον καιρό των χαμηλών προσδοκιών και των μεγάλων διαψεύσεων. Στην εποχή της κατάθλιψης και της κοινωνικής απομάκρυνσης. Στον αστερισμό της αποθέωσης του πληθωρισμού και της απόλυτης κυριαρχίας της ασύδοτης αγοράς. Και απ’ ό,τι φαίνεται, αυτή η κατάσταση ήρθε για να μείνει στην ακριβότερη χώρα της Ευρώπης.
Στη χώρα με τους χαμηλότερους μισθούς και τις υψηλότερες τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ.
Οι αποκλίσεις δε στους μισθούς είναι τόσο μεγάλες σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, που δεν μπορούν πλέον να περνούν απαρατήρητες. Είναι τέτοια τα υπερκέρδη που έχουν καταγραφεί σε συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας, που «βγάζουν μάτι».
Η αύξηση του κατώτατου μισθού, για την οποία επαίρεται η κυβέρνηση, δεν διορθώνει την προβληματική – μισθολογικά και όχι μόνο – κακή εικόνα της αγοράς εργασίας.
Η κυβέρνηση όμως που φέρει και την ευθύνη όλης αυτής της ζοφερής κατάστασης, τι ακριβώς κάνει; Μα, φροντίζει επιμελώς να την διαχειρίζεται άκρως επικοινωνιακά και μόνο. Και αν κρίνω από τις «αντιδράσεις» του κόσμου μια χαρά τα καταφέρνει! Μέχρι πρότινος χαρακτήριζε την κρίση της ακρίβειας ως «εισαγόμενη», αλλά τώρα έχει εμπλουτίσει περισσότερο το αφήγημά της με «ευρωπαϊκό αέρα».
Καλό το «κόλπο» με την επιστολή του πρωθυπουργού προς την φιλενάδα του την Ούρσουλα, αλλά μάλλον δεν «έπιασε»! Η φιλότιμη αυτή προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη κατέπεσε με εκκωφαντικό τρόπο μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο – στην προ ημερησίας συζήτηση για το ζήτημα της ακρίβειας – όπου το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης κατέρριψε με συνοπτικό τρόπο όλα τα αφηγήματα που έστησε το Μαξίμου.
Το Κοινοβούλιο βέβαια αυτή τη φορά έμοιαζε περισσότερο με μπακάλικο παρά με αίθουσα πολιτικής σκέψης, με όλα αυτά που ακούστηκαν για «λαδέμπορους», «τυρέμπορους» και άλλα συμπαθή επαγγέλματα, από επαγγελματίες πολιτικούς-λαϊκιστές της Βουλής…
Το «τέρας» της ακρίβειας καταβροχθίζει το πενιχρό εισόδημα των νοικοκυριών, αλλά η κυβέρνηση κάνει πως δεν καταλαβαίνει ή καλύτερα νομίζει πως δεν καταλαβαίνουμε εμείς οι πολίτες.
Το ακούσαμε όμως κι αυτό πρόσφατα από τον «πρωθυπουργό της ακρίβειας», όπως αποκαλούν τον κ. Μητσοτάκη τα κόμματα της αντιπολίτευσης. «Αν δεν υπήρχε το ελαιόλαδο, ο πληθωρισμός δεν θα ήταν πάνω από 2%». Λέγαμε κι εμείς κάτι τέτοια, αλλά όταν ήμασταν παιδιά: «Αν η γιαγιά μας είχε ρουλεμάν, δεν θα ήταν γιαγιά αλλά πατίνι…».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού πρώτα τόνισε ότι η ακρίβεια αποτελεί απόλυτη πολιτική προτεραιότητα για την κυβέρνησή του, επανέλαβε ότι «η Ελλάδα δεν είναι πρωταθλήτρια στην ακρίβεια, καθώς έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο που αντιμετωπίζουν όλες οι οικονομίες». Είπε όμως και κάτι άλλο πολύ εύστοχο: «Η ακρίβεια, που αποτελεί το πρώτο πρόβλημα που απασχολεί όλα τα ελληνικά νοικοκυριά, είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης».
Η έκφραση «ένας ελέφαντας στο δωμάτιο» έχει επινοηθεί για να περιγράψει μια συνθήκη στην οποία οι άνθρωποι αποφεύγουν να συζητήσουν ένα υπαρκτό πρόβλημα, το οποίο επηρεάζει τις ζωές τους, επειδή η συζήτηση ή η αναφορά σε αυτό τους κάνει να αισθάνονται άβολα, τους φορτίζει συναισθηματικά, τους φέρνει επίσης αντιμέτωπους με μια ευθύνη που δεν επιθυμούν να αναλάβουν ή επειδή πιστεύουν ότι θα ήταν προτιμότερο να το παραβλέψουν.
Ο ιδιωματισμός λοιπόν «elephant in the room» (ο ελέφαντας στο δωμάτιο) υποδηλώνει το πρόβλημα το οποίο όλοι κάνουν ότι δεν βλέπουν αλλά δεν μπορούν και να το αγνοήσουν, γιατί είναι πολύ μεγάλο και μέσα στα πόδια τους…
Ίσως είναι καιρός λοιπόν, να κοιτάξουμε κατάματα τον «ελέφαντα στο δωμάτιο».
Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τα ίδια τα συνδικάτα των εργαζομένων, μιλούν από μόνα τους και καλό θα είναι να μην τα αγνοήσουμε.
Έχουμε και λέμε:
Σύμφωνα με στοιχεία Φεβρουαρίου 2023, ο μέσος πραγματικός μισθός (μικτά) ήταν 1.038,23 ευρώ. Τον αντίστοιχο μήνα το 2010 ο μέσος πραγματικός μισθός ήταν 1.417,84 ευρώ. Μείωση 26,77%, μέσα σε 13 χρόνια.
Το 50% των προσλήψεων το 2023 αφορούσαν ευέλικτες μορφές απασχόλησης (μερική και εκ περιτροπής εργασία). Οι απολαβές όλων όσοι εργάστηκαν υπό αυτές τις συνθήκες ήταν αισθητά μικρότερες ακόμα και από τον κατώτατο μισθό.
Το 2022 καταγράφηκαν 122.375 εργαζόμενοι που έκαναν δεύτερη δουλειά για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα με ένα υποφερτό μηνιαίο εισόδημα.
Δέκα χρόνια νωρίτερα, το 2013, ήταν μόλις 36.235 οι εργαζόμενοι που επέλεξαν να κάνουν δεύτερη δουλειά. Μέσα σε 10 χρόνια δηλαδή, καταγράφηκε η αύξηση μαμούθ του 338%! Το 2023, το 31% των εργαζομένων είχε μηνιαίες απολαβές που δεν ξεπερνούσαν τα 800 ευρώ.
Και αν τα παραπάνω στοιχεία αποκαλύπτουν ένα μόνο μέρος της πραγματικότητας στη «χώρα των θαυμάτων», που ηγείται μάλιστα της «Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης», έρχονται «καπάκι» και οι τιμές των βασικών καταναλωτικών αγαθών, για να ολοκληρώσουν την άκρως προβληματική εικόνα που βιώνουν σήμερα τα ελληνικά νοικοκυριά.
Τα συνδικάτα περιγράφουν κι αυτήν την εικόνα με τα στοιχεία τους: Το ελαιόλαδο στο σούπερ μάρκετ από τον Ιούνιο του 2021 έως σήμερα έχει αυξηθεί κατά 135,5%. Οι δαπάνες για διατροφή αυξήθηκαν κατά 30,5% σε σχέση με το 2020 και κατά 37% συγκριτικά με το 2011. Η αύξηση στα νωπά λαχανικά είναι 52%, στα κρέατα 30,7 και στο ψωμί 33,4%.
Τα στοιχεία της ντροπής όμως δεν έχουν τελειωμό. Γιατί είναι ντροπή να κοκορεύεται η κυβέρνηση για την αύξηση του κατώτατου μισθού, όταν πρόκειται ουσιαστικά για μια αύξηση κοντά στα 40 ευρώ το μήνα, που θα λάβουν περίπου 600.000 εργαζόμενοι. Όλοι οι υπόλοιποι όμως, τι ακριβώς θα κερδίσουν; Η απάντηση λέγεται αλλά δεν γράφεται…
Χοντρές ανακρίβειες για την ακρίβεια ειπώθηκαν από τον πρωθυπουργό.
Εκτός από την «φτηνή» φέτα των 6,28 ευρώ το κιλό – από σημείο πώλησης που μόνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός γνωρίζει – εκτός από την επιμονή του να αρνείται να ικανοποιήσει την πρόταση της αντιπολίτευσης, αλλά και του ΣΕΒΤ (Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανικών Τροφίμων) για μείωση του συντελεστή ΦΠΑ στα τρόφιμα, ισχυρίζεται ότι «δεν ζούμε σε καθεστώς φτώχειας» και ότι έχουμε αύξηση των μισθών στη χώρα.
Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική. Σύμφωνα με την Eurostat, η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στην προτελευταία θέση της Ε.Ε. ως προς την αγοραστική δύναμη των πολιτών της, ενώ το 68% των Ελλήνων δηλώνει πως δύσκολα τα βγάζει πέρα. Στην Ε.Ε. ο μέσος όρος αυτής της κατηγορίας πολιτών δεν ξεπερνά το 19%. Ανακριβής επίσης είναι και ο ισχυρισμός ότι η κυβέρνηση μείωσε τους φόρους και την ανεργία σε σημαντικό βαθμό.
Οι αριθμοί όμως δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Τη διετία 2022-2023 δημιουργήθηκε υπερπλεόνασμα φόρων 4,24 δισ. ευρώ, λόγω της υπερφορολόγησης σε συνθήκες υψηλού πληθωρισμού. Δηλαδή, η ακρίβεια έφερε περισσότερα φορολογικά έσοδα στο κράτος, τα οποία όμως πλήρωσαν οι πολίτες. Όσο για την ανεργία, αυτή βρίσκεται στο 10,2% και η χώρα μας πέρσι κατείχε την προτελευταία θέση της Ε.Ε., σε ποσοστό απασχόλησης του πληθυσμού της 67,4%. Μετά απ’ όλα αυτά, μιλάνε λέει και για «ανάπτυξη».
Σε ποια ακριβώς «ανάπτυξη» αναφέρονται;
Το αρχικό ερώτημα που θα μπορούσαμε να θέσουμε στον εαυτό μας, αλλά και στα άλλα άτομα που συγκατοικούν μαζί μας στο «δωμάτιο», αφού θα έχουμε αντικρίσει τον «ελέφαντα», προκειμένου να αποδώσουμε ένα νόημα σε όλη αυτήν την κατάσταση, θα ήταν να σκεφτούμε «πώς κατόρθωσε ο ελέφαντας να τρυπώσει στο δωμάτιο;».
Επειδή όμως έρχονται και ευρωεκλογές, θα προσπαθήσουν πάλι κάποιοι να μας «εξαφανίσουν» προσωρινά τον «ελέφαντα» από το δωμάτιο. Θα μας πουν πως «κρύφτηκε πίσω από την τηλεόραση».
Κι εμείς οι αφελείς θα αναρωτηθούμε: Μπορεί ένας ελέφαντας να κρυφτεί πίσω από μια τηλεόραση; Και τότε θα μας απαντήσει η ίδια η τηλεόραση: «Έχετε δει ελέφαντα να κρύβεται πίσω από μια τηλεόραση; Είδατε τι καλά που κρύβεται;».
https://moschonas.wordpress.com