Γίνεται πολύς λόγος αυτές τις μέρες για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Κρήτης στα τροχαία ατυχήματα, και μάλιστα στα σκληρότερα από αυτά, τα θανατηφόρα.
Μια ματιά στον δρόμο Ηρακλείου – Βιάννου θα μπορούσε να εμπλουτίσει την λίστα των αιτίων, την λίστα της ντροπής θα έλεγα, εκτός από στοιχεία της εγκληματικής παραβίασης των κανόνων οδικής κυκλοφορίας, με παρανομίες που ξεφεύγουν της ατομικής ευθύνης, όπως είναι αυτές του Κ.Ο.Κ.
Ευθύνες που αφορούν τοπικές κοινωνίες, κρατικούς λειτουργούς, και αυτο- διοικητικούς παράγοντες.
Για να δούμε μερικές απ’ αυτές:
α) Συνδέσεις κατά το δοκούν, δηλαδή, όπως βολεύει τους καλλιεργητές αγροκτημάτων κατά μήκος του επαρχιακού δρόμου. Συνέπεια, δεν ξέρεις από πού, πότε και με ποια ταχύτητα θα πεταχτεί το τρακτέρ, το αγροτικό ή το μηχανάκι στο οδόστρωμα.
β) Οι πινακίδες υποτιθεμένης κυκλοφοριακής ρύθμισης «ατάκτως ερριμμέναι», σε πολλές περιπτώσεις, δε, παραμένουν ως ρυθμιστές της κυκλοφορίας τα υπολείμματα εκείνων που χρησιμοποιούσε ο κατασκευαστής για να προστατεύει τους εργαζόμενους στο εργοτάξιο.
γ) Οδόστρωμα που σε μερικά σημεία δημιουργείται η εντύπωση στον οδηγό, ότι ταξιδεύει με ταχύπλοο σε φουρτουνιασμένη θάλασσα.
δ) Νομίζω το κορυφαίο και το χαρακτηριστικότερο της υπανάπτυξης, η σύνδεση δύο κεφαλοχωριών, του Ινίου και του Καραβάδου, με παράδρομους κάθετους προς τον άξονα του δρόμου ταχείας κυκλοφορίας.
Παράδρομοι ασφαλτοστρωμένοι και περιποιημένοι, δείγμα χαρακτηριστικό του τσαμπουκά των τοπικών αρχόντων.
Οι οποίοι κινούμενοι μάλλον σύμφωνα με τις επιθυμίες των υπηκόων γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους κάθε έννοια νομιμότητας.
Είναι πραγματικά όχι μόνο επικίνδυνο αλλά και συναισθηματικά επώδυνο η διαβίωση σε μια κοινωνία τόσο άναρχα εξελισσόμενη.
Όμως εάν δεν μπορούν οι αρμόδιες αρχές, οι υπηρεσίες της Περιφέρειας που έχουν την ευθύνη να εξασφαλίσουν την νομιμότητα, ας παρέμβει η εισαγγελική αρχή προτού θρηνήσομε για κάποιο πολύνεκρο δυστύχημα, γιατί τότε και αργά θα είναι και ο θρήνος, όπως δυστυχώς τείνομε να εθισθούμε, θα είναι υποκριτικός!