Είναι βέβαιο πλέον ότι αυτή η κυβέρνηση δεν σε αφήνει να πλήξεις. Πώς; Με κάθε είδους παλαβομάρα!
Σειρά είχε την προηγούμενη εβδομάδα η επί του πολιτισμού παλαβομάρα, με την πρόταση της αρμοδίας υπουργού Πολιτισμού (της Ελληνίδας υπουργού Πολιτισμού για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας) κ. Μυρσίνης Ζορμπά προς τον γλύπτη κ. Βαρώτσο, για μεταφορά του αγάλματός του στην πόλη των Σκοπίων και την ανταλλαγή του με έναν έφιππο Μεγαλέξανδρο που είναι τοποθετημένος εκεί από την εποχή Γκρούεφσκι (και μόνο απ’ αυτό καταλαβαίνει κανείς για τι επιπέδου τέχνη πρόκειται!).
Το προς μεταφοράν γλυπτό του Βαρώτσου είναι το αξιολογότατο άγαλμα από γυαλί και σίδερο, που είναι γνωστό ως «Δρομέας» και που στην αρχή είχε τοποθετηθεί στην πλατεία Ομονοίας και εδώ και είκοσι πέντε περίπου χρόνια είναι τοποθετημένο στο χώρο απέναντι από το Χίλτον.
Και δεν είναι μόνο το παλαβό-παλαβότατο της παραπάνω πρότασης, αλλά και, το ακόμα πιο παλαβό, η διάψευσή της εκ μέρους της κ. υπουργού, μετά τη δημοσιοποίησή της στα ΜΜΕ από τον κ Βαρώτσο.
Μα είναι τόσο σοβαρό το θέμα θα μου πείτε; Σοβαρό είναι ούτως ή άλλως θα σας απαντήσω, αλλά καθίσταται σοβαρότατο, αν το εξετάσουμε απ’ όλες τις παραμέτρους του. Ήτοι:
Πρόταση: Μαρτυρεί την άνευ ορίων «αρχή» του Σύριζα «όλα στην υπηρεσία του πολιτικού, κομματικού και εκλογικού οφέλους». Δεν θα είχαν πρόβλημα να «δανείσουν» και την Ακρόπολη ακόμα εάν μπορούσαν να τη σηκώσουν και εάν «οι συνθήκες ενάντια στην πλουτοκρατία και τη συντήρηση» το «απαιτούσαν». Κι’ όσοι το θεωρούν υπερβολικό δεν έχουν παρά να θυμηθούν την τύχη της Δημόσιας ακίνητης περιουσίας της χώρας για τα επόμενα εκατό (και βάλε) χρόνια, μεταξύ των οποίων και των ακινήτων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης (και δη της παραπάνω κας Ζορμπά που είναι και η καθ’ ύλην αρμόδια υπουργός), ακόμα δεν έχουν εξαιρεθεί από τη μεταβίβαση.
Διάψευση: Μαρτυρεί το άλλο συριζαίϊκο χαρακτηριστικό: την αρρώστια του τερατολογικού και καταφανούς ψέματος, ακόμα και εκεί που δεν χρειάζεται.
Τρόπος ενεργείας: Μαρτυρεί επίσης και την αντίληψη των κυβερνώντων μας σχετικά με τον σεβασμό των θεσμών, τη διάκριση των εξουσιών, το σεβασμό της τοπικής αυτοδιοίκησης κ.λ.π., αφού ο «Δρομέας» ανήκει κατά κυριότητα στον Δήμο Αθηναίων και από άποψη πνευματικών δικαιωμάτων στον κ. Βαρώτσο, και όχι (ευτυχώς) στο κράτος, για να το κάνει ότι θέλει η κυβέρνηση. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε.
Τελικά, και από την πρόταση και από τη διάψευση και από τον τρόπο ενεργείας (καρασυριζαϊκά χαρακτηριστικά και τα τρία), αποδεικνύεται ότι η μεταγραφή της κας Ζορμπά δεν «έτυχε», αλλά «πέτυχε»! Η απορία όμως είναι εάν οι «αναπηρίες» αυτές προϋπήρχαν και «ήρθαν και κούμπωσαν» ή ο συριζαϊκός τρόπος σκέψης και ενεργείας είναι τόσο επιδραστικός που, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, τις επέφερε εκείνος; Άβυσσος η ελληνική πολιτική σκηνή!
Πάμε τώρα στην ουσία της υπόθεσης: Η συγκεκριμένη πρόταση καταδεικνύει ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους οι οποίοι στον τομέα ή μάλλον και στον τομέα του πολιτισμού είναι πίσω! Πολιτισμικά αναλφάβητοι! Διαφορετικά δεν θα πρότειναν (δεν θα σκέπτονταν καν, είναι η σωστή έκφραση) να ανταλλάξουν για πολιτικούς λόγους, ένα εμβληματικό γλυπτό των Αθηνών, το οποίο εδώ και χρόνια έχει γίνει το σήμα κατατεθέν της πόλης, με οποιοδήποτε άλλο άγαλμα. Πολύ περισσότερο δε με ένα άγαλμα «Γκρουεφσκικού» τύπου και τεχνοτροπίας.
Αυτό αποδεικνύει ότι, δεν βρίσκονται μόνον ιδεολογικά και πολιτικά κάποιες δεκαετίες πίσω, αλλά και πολιτισμικά. Αλλιώς δεν θα επεφύλασσαν σ’αυτό το εμβληματικό αθηναϊκό γλυπτό την τύχη των φτηνιάρικων και κακόγουστων δώρων σε μια ονομαστική γιορτή μιας μικροαστικής ελληνικής οικογένειας των δεκαετιών 1970-1980. Ευκαιρίας δοθείσης, δηλαδή, να το βγάλουν απ’ το ντουλάπι όπου το είχαν καταχωνιασμένο, για να το πάνε κι’ αυτοί δώρο σ’ έναν άλλο συγγενή ή φίλο, από τους μη αρεστούς και μη «εκτιμήσιμους» κατά προτίμησιν.
Χώρια που τους δίνουμε ένα σύγχρονο αριστούργημα και μας δίνουν έναν Μεγαλέξανδρο, τον μεγαλύτερο «ιμπεριαλιστή, κατακτητή, σφαγέα των λαών κ.λ.π.» κατά τους «προοδευτικούς» της πρώτης και δεύτερης και τρίτης φοράς αριστεράς.
Άσε που την ημέρα που βγήκε η διάψευση της κ. Ζορμπά, ο Δήμος αθηναίων έκανε γνωστό ότι επιτέλους, μετά από 27 ολόκληρα χρόνια, βρέθηκε θέση για να στηθεί στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, ένας άλλος Αλέξανδρος: ο έφιππος ανδριάντας του Αλέξανδρου σε νεαρή ηλικία του επίσης εμβληματικού Έλληνα γλύπτη Γιάννη Παππά. Επιτέλους, πόσους ιμπεριαλιστές μπορεί να σηκώσει η «προοδευτική» Αθήνα, βρε αδερφέ;
Τέλος, η ανάρμοστη αυτή πρόταση, φανερώνει ένα ακόμα σοβαρό κενό της Συμφωνίας των Πρεσπών, με την απουσία, λόγω (άλλης μίας) ολιγωρίας των Ελλήνων διαπραγματευτών (Κοτζιά-Τσίπρα), οποιασδήποτε πρόβλεψης για αποκαθήλωση και απομάκρυνση των “Γκρουεφσκικής” έμπνευσης αγαλμάτων και μνημείων της γειτονικής χώρας που δηλώνουν αλυτρωτισμό.
Αποδεικνύοντας έτσι ότι η εν λόγω συμφωνία, ούτε αυτό για το οποίο συνομολογήθηκε, δηλαδή την κατοχύρωση για λογαριασμό της Ελλάδας της αρχαίας Μακεδονικής ιστορίας και τους αρχαίου Μακεδονικού πολιτισμού, δεν καταφέρνει!
Παρόλο που φέρεται να υπάρχει από το 2017 ειλημμένη απόφαση περί απομάκρυνσής τους τόσο από τον Ζάεφ όσο και από τον υπουργό πολιτισμού της γειτονικής χώρας Αλογκολόφσκι, όσο και από τον δήμαρχο της πόλης των Σκοπίων, και έχει σχηματιστεί και σχετική λίστα προς τούτο.
Τώρα όμως μάλλον λόγω πιθανής αντίδρασης των Σκοπιανών (800 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ τα πλήρωσαν οι άνθρωποι, να τα πετάξουν;), κλήθηκαν τα συνήθη κορόϊδα, δηλαδή οι Έλληνες, να βοηθήσουν: να πάρουμε εμείς (που δεν μαζεύουμε τα δικά μας και μας τιμωρεί κάθε τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση) τα σκουπίδια των γειτόνων.
Αλλά για να φαίνεται πιο…. «πολιτιστικό» (μια και φέρνει περισσότερο προς το «πολιτιστικές ανταλλαγές») τα τζιμάνια μας σκέφτηκαν το ανοσιούργημα: να χαρίσουν (μονίμως προφανώς και όχι πρόσκαιρα όπως γίνεται στις “πολιτιστικές ανταλλαγές”) ένα περιφανές εμβληματικό πολιτιστικό αγαθό έναντι ενός προπαγανδιστικού δημιουργήματος. Ενώ τέσσερα χρόνια τώρα ουδείς από την κυβέρνηση (όπως κι άλλα 24 οι προηγούμενοι) ενδιαφέρθηκε για τον Μεγαλέξανδρο του Παππά, αγνοώντας προφανώς και την ύπαρξή του!
Και επειδή, παρ’ όλη την ελληνική προθυμία για εξυπηρέτηση, το πράγμα των «ανταλλαγών» δεν φαίνεται να περπατάει, αντί να ζητήσουμε να αφαιρεθούν τα εν λόγω απομεινάρια του Σκοπιανού αλυτρωτισμού, συμφωνήσαμε στην άλλη τεράστια «προοδευτική» και πρωτοφανή ιδέα: να τοποθετηθεί μια πινακιδούλα στα αγάλματα που θα γράφει ότι αυτά αναφέρονται και παραπέμπουν στην ελληνική ιστορία και πολιτισμό.
Πιο γελοία και ανεκδοτολογική λύση εσείς θα βρίσκατε; Τα σκοπιανά αγάλματα των Σκοπίων να παραπέμπουν στον Ελληνισμό. Μήπως να βάζαμε και μεις στα δικά μας αγάλματα της Θεσσαλονίκης πινακιδούλα που να παραπέμπει στον Σκοπιανισμό; Μη γελάτε, μπορεί να μας το ζητήσουν κιόλας οι γείτονες, και… με Αλέξη πρωθυπουργό και Γιάννη δήμαρχο, πού ξέρεις;