Για να τεκμηριώσουμε αυτά που τώρα γράφουμε, θα επικαλεσθούμε τον Απ. Παύλο: “Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ’ ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ. Εάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ’ ου πολλούς πατέρας. εν γαρ Χριστώ Ιησού δια του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα”. (Α’ Κορινθίους δ’ 15). Οι βιολογικοί γονείς μάς έφεραν «στην ζωή.
Οι πνευματικοί μάς όμως πατέρες μας οδήγησαν από την προσωρινή αυτή ζωή να γνωρίσουμε την ζωή την αληθινή, την ζωή την αιώνια. Με λίγα λόγια μας αναγέννησαν. Για να δούμε τι μεγάλο πράγμα για τον άνθρωπο η αναγέννηση, να ακούσουμε τι λέει ο ίδιος ο Χριστός μας. “Εάν μη τις γεννηθή άνωθεν, ού δύναται ιδείν την βασιλείαν του Θεού…” (Ιωαν. γ’ 3). Αυτά για να δούμε πόση μεγάλη είναι η προσφορά των πνευματικών μας πατέρων.
Ακριβώς το ίδιο πράγμα μάς λέει και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Κι αν πρέπει να τιμάς έτσι τους σαρκικούς γονείς σου, πόσο περισσότερο πρέπει να τιμάς και ν’ αγαπάς τους πνευματικούς σου πατέρες;
Αυτοί σε μετέφεραν από την απλή βιολογική ζωή στην πνευματική ζωή της αρετής. σου μετέδωσαν το φωτισμό της γνώσεως, σου δίδαξαν την αλήθεια σε αναγέννησαν με το λουτρό της παλιγγενεσίας. έβαλαν μέσα σου την ελπίδα της αναστάσεως, της αθανασίας και της ουράνιας βασιλείας· σ’ έκαναν από ανάξιο, άξιο των αιωνίων αγαθών και από επίγειo ουράνιο και από πρόσκαιρο αιώνιο και άγιο και μαθητή όχι ανθρώπου, αλλά του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, που σου χάρισε το Πνεύμα, το οποίο κάνει τους ανθώπους παιδιά του Θεού και που είπε: “Μην ονομάσετε κανέναν πατέρα ή αρχηγό σας στη γη γιατί ένας είναι ο πατέρας και ο αρχηγός σας, ο Χριστός” (Ματθ. 23:9).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ