Εμείς λοιπόν οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, αντί για το Σάββατο που οι Εβραίοι είχαν αφιερωμένο στον Θεό, έχουμε αφιερώσει την Κυριακή στον Κύριο Ιησού. Αυτή λοιπόν τη μέρα, όπως μας λέει η Εκκλησία, θα πας στο Ναό του Θεού, θα πάρεις μέρος στην λατρευτική σύναξη και θα κοινωνήσεις με ειλικρινή πίση και ακατάκριτη συνείδηση το Άγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού. Και θα βάλεις αρχή μιας ζωής πιο άγιας, ανακαινίζοντας τον εαυτό σου και ετοιμάζοντάς τον για την υποδοχή, των μελλοντικών αιώνιων αγαθών.
Για χάρη αυτών των αγαθών, ούτε τις άλλες ημέρες θα κάνεις κατάχρηση των γήινων πραγμάτων και φροντίδων. Την Κυριακή, όμως, επειδή θα είσαι αφοσιωμένος στο Θεό, θα τ’αποφεύγεις όλα, εκτός από τα απολύτως αναγκαία, τα οποία είναι αδύνατον να ζήσεις. Κι έτσι, έχοντας το θεό καταφύγιό σου, ούτε θα πας πουθενά ούτε τη φωτιά των παθών θ’ ανάψεις ούτε το φορτίο της αμαρτίας θα σηκώσεις.
Την “ημέρα των Σαββάτων” (Εξ. 20.8) λοιπόν την Κυριακή θα την αφιερώσεις στο Θεό, σαββατίζοντας με την απραξία των κακών απέχοντας δηλαδή από καθετί κακό. Στις Κυριακές να προσθέσεις και τις καθιερωμένες μεγάλες εορτές, τα ίδια κάνοντας και από τα ίδια απέχοντας.
- Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου…
Τίμα τον πατέρα του και τη μητέρα σου (Εξ. 20.12) γιατί μέσω αυτών σ’ έφερε στη ζωή ο Θεός και αυτοί, μετά το Θεό, είναι αίτιοι για το ότι υπάρχεις. Κι εσύ, λοιπόν, μετά το Θεό, αυτούς θα τιμήσεις και θ’ αγαπήσεις, εφόσον, βεβαίως η αγάπη σου σ’ εκείνους συντελεί στο ν’ αγαπήσεις το Θεό. Αν όμως δε συντελεί, φεύγα από κοντά τους αμέσως.
Αν επιπλέον σου είναι και εμπόδιο και μάλιστα στην αληθινή και σωτήρια πίστη, επειδή έχουν άλλη πίστη, δεν θα φύγεις μονάχα, αλλά και θ’ απαρνηθείς και αυτούς και όλους μ’ όσους έχεις συγγένεια ή φιλία ή άλλη σχέση, και τα ίδια σου τα μέλη και τις επιθυμίες τους και το σώμα του ολόκληρο και την δια του σώματος σχέση σου με τα πάθη.
Γιατί ο Χριστός είπε: “Οποιος δεν απαρνιέται τον πατέρα του και την μητέρα του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του, τους αδελφούς και τις αδελφές του, ακόμα και την ίδια του τη ζωή και δεν σηκώνει το σταυρό του και δεν μ’ ακολουθεί δεν είναι άξιος για μαθητής μου” (Λουκ. 14.26-27 Ματθ. 10.37).
Αυτά για τους σαρκικούς γονείς, τους αδελφούς και τους φίλους. Εκείνους, όμως, που έχουν την ίδια πίστη μ’ εσένα και δεν σ’ εμποδίζουν από τη σωτηρία, και θα τους τιμήσεις και θα τους αγαπήσεις.