“Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα”…
Μην κατασκευάσεις ποτέ ομοίωμα κάποιο απ’ όσα, είναι πάνω στον ουρανό και κάτω στη γη και μέσα στα νερά για να τα λατρεύεις και να τα δοξάζεις σαν θεούς (20:4-5).
Γιατί όλα αυτά είναι κτίσματα του μόνου Θεού που στους στερνούς καιρούς αφού σαρκώθηκε σε παρθενική μήτρα φανερώθηκε στη γη, συναστράφηκε τους ανθρώπους. Και αφού έπαθε και πέθανε και αναστήθηκε για τη σωτηρία των ανθρώπων, ανέβηκε με το σώμα Του στους ουρανούς και κάθησε ψηλά στα δεξιά του παντοδύναμου θεού.
Μ’ αυτό το σώμα θα έρθει πάλι με δόξα για να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς. Από αγάπη σ’ εκείνον που έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία μας θα κάνεις την εικόνα Του.
Και μέσω της εικόνας θα θυμάσαι και θα προσκυνάς εκείνον. Με σωστή εικόνα θα υψώνεις το νου σου στο προσκυνητό σώμα του Σωτήρα που κάθεται δεξιά του Πατέρα στον ουρανό. Θθα κάνεις επίσης και των αγίων τις εικόνες και θα τις προσκυνάς κι αυτές- όχι σαν θεούς γιατί είναι απαγορευμένο, αλλά τη σχέση σου απέναντί τους και για τη μεγάλη τιμή που τους πρέπει – ενώ ο νους σου και πάλι θα πηγαίνει σ’ εκείνους μέσα από τις εικόνες.
Ετσι έκανε και ο Μωυσής: Εφτιαξε τις εικόνες των Χερουβείμ και τις έβαλε μέσα στα άγια των για να δοξάσει όχι τα κτίσματα, αλλά μέσω αυτών τον κτίκτη του κόσμου Θεού (Εξ. 25:17-19).
Κι εσύ λοιπόν δεν θα θεοποιήσεις τις εικόνες του Χριστού και των αγίων, αλλά θα προσκυνάς εκείνον που αφού πρώτα μας έπλασε κατ’ εικόνα Του, ύστερα ευδόκησε από άφατη φιλανθρωπία να πάρει ο ίδιος την ανθρώπινη εικόνα Τ ου και να γίνει περιγραπτός σύμφωνα μ’ αυτήν.
Και δεν θα προσκυνήσεις μόνο την εικόνα του Κυρίου αλλά και τον τύπο του σταυρού Του• γιατί είναι σημείο πανίσχυρο και τρόπαιο του Χριστού κατά του διαβόλου και όλης της δαιμονικής παρατάξεως.
(Συνεχίζεται)