«Αύγουστε καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυο φορές το χρόνο…»
Αυτή είναι η ελληνική λαϊκή παροιμία για τον Αύγουστο της Ελλάδας, τον καλύτερο μήνα του χρόνου για τους Έλληνες. Είναι ο Αύγουστος της ξεγνοιασιάς, των αδειών, των ταξιδιών, της κορύφωσης και του τέλους των καλοκαιρινών διακοπών.
Η θεωρία ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις δεν ισχύει για την Ελλάδα, αφού στην ουσία τον Αύγουστο προγραμματίζονται όλα όσα θα ζήσουμε τη νέα περίοδο που αρχίζει τον Σεπτέμβριο για τη χώρα.
Δυστυχώς φέτος τον Αύγουστο του 2020 τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα, ίσως πιο δύσκολα και από το 1974, τότε που η Ελλάδα βίωνε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Αυτά που συμβαίνουν τώρα και θα συνεχιστούν τις επόμενες ημέρες, πιθανότατα θα καθορίσουν τη ζωή μας και την πορεία της χώρας για τα επόμενα χρόνια.
Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μία πρωτόγνωρη κατάσταση σε τρία μέτωπα: ελληνοτουρκική κρίση, υγειονομική κρίση, οικονομική κρίση.
Θεωρείται δεδομένο και ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι η Τουρκία σύντομα θα προχωρήσει από τη λεκτική στην πραγματική – έμπρακτη αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός σε γεωπολιτικές αναλύσεις, για να συμπεράνει ότι το γεγονός της παρατεταμένης ακραίας συμπεριφοράς της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας δεν είναι τυχαία, είναι προσχεδιασμένο, μελετημένο και υποκινούμενο.
Είναι βέβαιο ότι υπάρχει χωριστός ή ομαδικός σχεδιασμός ΗΠΑ, Ρωσίας και άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών (Γερμανίας, Ιταλίας, Ισπανίας), γύρω από τον καθορισμό ενεργειακών και γεωπολιτικών σχεδίων που ευνοούν τα τουρκικά συμφέροντα.
Οι περισσότεροι εταίροι και σύμμαχοι της Δύσης, στην οποία διαχρονικά και σταθερά ανήκει η Ελλάδα, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να διαταράξουν για χάρη του δικαίου της Ελλάδας, τα υψηλά συμφέροντα που τους συνδέουν με την Τουρκία.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι τυχαίες προβλέψεις ούτε φοβίες, ούτε φαντασιώσεις. Αποδεικνύονται απλά από τις διαθέσεις των ηγετών της Δύσης τις τελευταίες ημέρες όταν Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία και Βουλγαρία δεν στήριξαν κυρώσεις κατά της Τουρκίας και τα τηλεφωνήματα Μακρόν – Τραμπ περιορίστηκαν μόνο στα λόγια συνιστώντας αποκλιμάκωση της έντασης. Υπάρχει βέβαια ένα απίθανο σενάριο που εάν αυτό μπορούσε να συμβεί θα ήταν ευτύχημα για τους Έλληνες. Δηλαδή μέσα στο θέατρο του παραλόγου που παίζεται μπορεί το σενάριο του έργου να έχει τέλος κακό, απρόβλεπτο και οδυνηρό για τον Σουλτάνο Ερντογάν και την Τουρκία.
Σε διαφορετική περίπτωση, οι εξελίξεις προβλέπονται δυσοίωνες για την Ελλάδα, αφού τα κακά σημάδια στον ορίζοντα δείχνουν ότι σκοπεύουν να οδηγήσουν την Ελλάδα σε εθνική υποχώρηση.
Οι προκλήσεις είναι τεράστιες, αλλά όλα μπορούν να αποφευχθούν με σύνεση, ψυχραμία και αποφασιστικότητα. Φαίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι μόνο η ενότητα των Ελλήνων και η αποτρεπτική ικανότητα του Ελληνικού Στρατού μπορεί να εμποδίσει την υλοποίηση όλων των ανθελληνικών σχεδίων, των ψευδαισθήσεων και προκλητικών διεκδικήσεων της Τουρκίας.