Η πολύμορφη κρίση της κοινωνίας μας είχε ξεκινήσει ως ευημερία με δανεικά και κατέληξε στη σημερινή τραγωδία. Δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι ο αχαλίνωτος καταναλωτισμός σκάβει τα θεμέλια της κοινωνίας. Όταν έκλεισε η στρόφιγγα δανεισμού ξέσπασε η κρίση. Οι οικονομικές θυσίες του λαού ξεπέρασαν τα όρια της αντοχής του.
Η αγανάκτησή του κατέληξε στη διάχυτη καταφρόνηση των πολιτικών και της δημοκρατίας. Επί πλέον ο λαός ανησυχεί βαθιά για την ανικανότητα των Κυβερνώντων να χειριστούν τα Εθνικά θέματα. Ας ξεκινήσομε από την αρχή να δούμε πού σκοντάψαμε και πού κάναμε λάθη. Η κοινωνία δεν είναι απλώς άθροισμα ατόμων αλλά οργανική οντότητα με παράδοση και ιστορία. Γέννημα της έμφυτης κοινωνικότητας του ατόμου που την διαμορφώνει και διαμορφώνεται από αυτή. Βασικό γνώρισμα της κοινωνίας είναι η οργάνωση. Μια καθορισμένη μορφή συμβίωσης, ένα σύνολο διαρθρωμένο δομικά, που λειτουργεί με Αρχές και Αξίες, οι οποίες ανακύπτουν μόνες τους δεν επιβάλλονται.
Ορίζουν την τάξη που είναι απαραίτητη για τη συμβίωση και βρίσκονται σε στενή επαφή με το δίκαιο και την ηθική. Χαρακτηριστικό γνώρισμα εξελιγμένων κοινωνιών είναι η τήρηση δικαίων κοινωνικών κανόνων που σέβονται και προστατεύουν την αξιοπρέπεια και την ασφάλεια του ατόμου. Κοινωνία στην οποία υποτιμάται η αξιοπρέπεια του ατόμου είναι αγέλη ζώων. Οι κανόνες και οι θεσμοί αποτελούν στέρεα υποστυλώματα της κοινωνίας και εκτείνονται σε όλο το πλάτος και στις πτυχές της. Παιδεία, Υγεία, θρησκεία, ασφάλεια, οικονομία, εργασία, κατοικία, πολιτική.
H διατάραξη αυτών των αρχών κλονίζει την κοινωνία που αν δεν καταρρεύσει αιωρείται χωρίς ρίζες όπου την σπρώξουν. –Όχι να εργάζεται αλλά να δανείζεται να ευημερεί. –Όχι τίμια εργασία αλλά παρασιτική και επαιτεία – Όχι θρησκεία είναι το όπιο του λαού.- Ανομία και εγκληματικότητα θεριεύουν. Θα μπορούσα να προσθέσω πολλά κενά της σημερινής μας κοινωνίας όμως τα αφήνω στον αναγνώστη και συμπληρώνω. Δεν τελειώνει η κρίση με τα τέλος του μνημονίου παρά όταν θα επανέλθομε ως λαός στις Αρχές και αξίες που είχαμε πριν την κρίση. Αφήνομε το λαό και περνάμε στην πολιτική.
2Το σύστημα κανόνων με βάση των οποίων συγκροτείται η κοινωνία και ασκείται η εξουσία αποτελεί το πολίτευμα. Σύγχρονο πολίτευμα έχει αναγνωρισθεί η Δημοκρατία η οποία διακρίνεται σε διάφορες μορφές. Κάθε μορφή έχει και τα ελαττώματά της. Απόλυτη δημοκρατία δεν υπάρχει, παραμένει στόχος. Το πολίτευμά μας είναι Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Αυτό σημαίνει ότι η Κυβέρνηση στηρίζεται στην εμπιστοσύνη της Βουλής, που την καθιστά αιχμάλωτη στις αξιώσεις των Βουλευτών. Τα συμφέροντα των κομματικών αναγκών υπηρετούν οι Υπουργοί. Στην ουσία έχει καταργηθεί η διάκριση των εξουσιών. Εκτελεστική εξουσία ασκούν οι 153 βουλευτές αφού ελέγχουν την Κυβέρνηση.
Νομοθετική εξουσία οι 153. Η Βουλή στην ουσία [λαθρονομοθετεί], το κύριο νομοθετικό έργο γίνεται με τροπολογίες που κατατίθενται λίγο πρίν την ψήφιση άσχετων νομοσχεδίων. Η δικαιοσύνη διαμαρτύρεται για απόπειρα χειραφέτησής της από την Κυβέρνηση. Όταν όλες τις εξουσίες ανάλαβε το σφιχτοδεμένο σύνολο 153ων Βουλευτών το πολίτευμα δεν είναι δημοκρατία. Έτσι το κόμμα με 10 βουλευτές οι 8 είναι υπουργοί όχι γιατί είναι καλύτεροι αλλά έτσι προσδιορίζει η κομματική ανάγκη.
Για να μειωθούν τα ελαττώματα της μορφής του πολιτεύματος ακολούθησαν και άλλοι θεσμοί όπως το Δημοψήφισμα. Άλλοι προτίμησαν την Προεδρική Δημοκρατία όπως οι ΗΠΑ όπου η Κυβέρνηση εξαρτάται από τον Πρόεδρο που συγκεντρώνει τις εξουσίες και εκλέγεται από το λαό.
3Βασικά στοιχεία του πολιτεύματος είναι τα κόμματα. Δεν είναι αυθαίρετες δημιουργίες αλλά εκφράζουν συμφέροντα κοινωνικών τάξεων. Τη μεγάλη Ελληνική λαική μάζα τη μεταπολίτευση αποτελεί η μικρομεσαία τάξη κοινωνική. Δεν υπάρχουν τσιφλικάδες και κολίγοι. Η οικονομική αυτή ομοιομορφία με συνδυασμό την έλλειψη πολιτικής αγωγής οδήγησε στα Αρχηγικά κόμματα.
Τα προσωπικά κόμματα οδηγούν στη συνδιαλλαγή. Διαφθείρουν πολιτική εξουσία και λαό και καταλήγουν σε ένα φαύλο κύκλο εξάρτησης. Της διοίκησης και δικαιοσύνης από την Κυβέρνηση. Της Κυβέρνησης από τους Βουλευτές. Των Βουλευτών από το λαό. Του λαού από ανήθικες συνήθειες ρουσφετιού. Απόλυτη ανάγκη να απαλλαχτούμε από τα Αρχηγικά κόμματα για να μας κυβερνούν κόμματα Αρχών και όχι προσώπων.
Ο πολίτης να ξέρει τι ψηφίζει. Τότε μόνο δεν θα τον ξεγελούν άλλα να υπόσχονται και άλλα να κάνουν. Το πιο μεγάλο έγκλημα των πολιτικών γενικά είναι ο ακατάσχετος λαϊκισμός. Ποτέ δεν λένε την αλήθεια στο λαό. Τον έχουν συνηθίσει χρόνια να ζητά το ψέμα. Να του χαιδεύουν τα αυτιά με αυτό που θέλει να ακούσει. Πιο απλά τον κολακεύουν να που πάρουν την ψήφο και να τον ξεχνούν. Δεν θα είναι υπερβολή για τους κόλακες λαϊκιστές πολιτικούς να χρησιμοποιήσομε τα λόγια του αρχαίου Έλληνα ρήτορα κα σοφού Αντισθένη Αιρετώτερον εις κόρακας ή εις κόλακας εμπεσείν. Οι μεν γάρ νεκρούς οι δε και ζώντας εσθίουσι”.
(Προτιμότερα είναι να πέσεις στα νύχια αρπακτικών που τρώνε μόνο νεκρούς παρά στα δίκτυα κολάκων που τρώνε και ζωντανούς). Με πολιτικούς κάλπικων υποσχέσεων και πολίτες δικαιωμάτων δεν θα βγούμε γρήγορα από την κρίση. Η παλαιότερη γενιά Ελλήνων παράλαβε μια χώρα έρημη από συνεχείς πολέμους και την ανέβασε στις πλουσιότερες. Τότε δεν γνωρίζαμε την οικονομία των δανεικών, των μνημονίων της παρασιτικής κατανάλωση,ς της επαιτείας.
Είχαμε την οικονομία του κουμπαρά, της αποταμίευσης και της τίμιας δουλειάς, δουλειάς, δουλειάς. Σήμερα δεν είναι δυνατόν να επιστρέψομε στην παλιά εποχή. Όμως ο λαός πρέπει να μάθει κάποτε την αλήθεια. Δεν έχει μόνο δικαιώματα, έχει και υποχρεώσεις. Το μνημόνιο είναι μεν υποχρεώσεις που μας επέβαλαν οι δανειστές, έχει όμως και το δικαίωμα της χρηματοδότησης. Τώρα μένουν μόνο οι υποχρεώσεις.
Η χρηματοδότηση πρέπει να καλυφθεί από αύξηση της παραγωγής για να επιστρέψομε στην εποχή που δεν γνωρίζαμε τα δάνεια που μας επέβαλε η κυριαρχία του χρήματος και η παγκόσμια αγορά που έχει το χρήμα και το πουλάει.