Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού και των υπουργών του για τη δικαιοσύνη και τις μη αρεστές αποφάσεις της αποκαλύπτουν τη νοοτροπία τους και τον σκοπό που επιδιώκουν.
Η ιδέα ενός απόλυτου καισαρισμού που διαθέτει τη δύναμη να του επιτρέπονται τα πάντα, είναι τόσο ριζωμένη μέσα στο μυαλό τους, ώστε σύμφωνα μ’ αυτούς δεν είναι υποχρεωμένοι να σέβονται καμιά συνταγματική δέσμευση, κανένα δίκαιο. Είναι οι υπέρτατοι κύριοι των πάντων, περιβεβλημένοι με όλα τα δικαιώματα, χωρίς καμιά υποχρέωση απέναντι στους θεσμούς που συγκροτούν τη δημοκρατία σε όλες τις δημοκρατίες του κόσμου. Θέλουν να υποκαταστήσουν και τη δικαιοσύνη, αφού δεν μπορούν να ελπίζουν πλέον στη χειραγώγησή της, και για να δικαιολογήσουν μια τέτοια αξίωση αποφάσισαν ενάντια σε όλες τις δημοκρατικές ιδέες ότι μόνο εκείνοι έχουν το δικαίωμα και την εξουσία να επιβάλουν τη θέλησή τους.
Πράγματι η νοοτροπία τους είναι παρόμοια με εκείνη του απόλυτου μονάρχη που δεν του χρειάζεται να λαμβάνει υπόψη τους νομικούς κώδικες. Εχουν την πεποίθηση ότι δεν πρέπει αυτοί να προσαρμοστούν στη νομιμότητα, αλλά η νομιμότητα να προσαρμοστεί στη δική τους θέληση. Όπως οι απόλυτοι μονάρχες βρίσκονταν υπεράνω των νόμων έτσι και η αριστερή κυβέρνησή μας δεν έχει καμιά υποχρέωση να τους σέβεται. Θεωρούν ότι βρίσκονται πάνω από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας και πάνω από κάθε αρχή. Δεν αναρωτιούνται αν το Σύνταγμα και ο νόμος τους το επιτρέπουν. Απλώς το κάνουν και αυτό είναι όλο.
Δεν είναι όμως το Συμβούλιο της Επικρατείας που σφετερίζεται εξουσίες. Είναι οι πολίτες εκείνοι που του ζητούν να τις χαλιναγωγήσει και να περιορίσει τις υπουργικές ή διοικητικές φαντασιοκοπίες για να βρει προστασία από την αυθαιρεσία μέσα στη γενικευμένη αναρχία. Πολλοί σπουδαιοφανείς όμως παίρνουν ύφος ειδήμονα, χωρίς να είναι, για να μας αποκαλύψουν ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας «σημαίνει ξεκάθαρα πλέον Σωτηρία των Ελίτ». Δεν φαίνεται να υποψιάζονται ότι τέτοιου είδους δηλώσεις συμβατές άλλωστε με την μετριότητα των γνώσεών τους, αντιπροσωπεύουν μια ολοκληρωτική πολιτική και κοινωνική οπισθοδρόμηση σε μια πολύ παλιά κατάσταση πραγμάτων και όχι προοδευτική εξέλιξη. Μια εξουσία όμως που τίθεται διαρκώς υπό συζήτηση σε λίγο θα πάψει να είναι σεβαστή.
Τέτοιες προφάνειες θα έπρεπε να είναι εκτός συζήτησης. Το γεγονός ότι έχει γίνει αναγκαία η υπεράσπισή τους δείχνει σε ποιο βαθμό έχει φθάσει ο δεσποτισμός των κυβερνώντων. Είναι προφανές πως ο Λουδοβίκος 14ος και ο Ναπολέων ήταν πιο μετριοπαθείς και λιγότερο πεπεισμένοι για το μεγαλείο τους. Εννοείται βέβαια ότι αυτές οι θλιβερές αλήθειες δεν πρόκειται να κλονίσουν την αριστερή πίστη της κυβέρνησης. Εξάλλου συχνά τρέφουν ψευδαισθήσεις σχετικά με τις συνέπειες των παρεμβάσεών τους, χωρίς δυστυχώς να διδαχθούν τίποτα. Στις συνέπειες αυτών των παρεμβάσεων θα πρέπει να προστεθεί και η εξαιρετικά αξιοθρήνητη στάση τους απέναντι στην απόφαση ανεξάρτητης επιτροπής, τα μέλη της οποίας είναι κατά πλειοψηφία δικαστές, με την οποία χορηγήθηκε άσυλο σε Τούρκο αξιωματικό. Αποκάλυψε σε ποιο βαθμό οι κυβερνώντες, που οι δυνατότητές τους είναι υπερβολικά περιορισμένες, είναι δυνατόν να τρομοκρατούνται και να υποκύπτουν στις αναιδώς διατυπωμένες εντολές της Αγκυρας.
Αυτό που εκπλήσσει περισσότερο είναι η απίθανη σπουδή με την οποία, επειδή τα δικαστήρια ήταν κλειστά, κατέθεσαν σε αστυνομικό τμήμα την αίτηση με την οποία επιδιώκουν την ανατροπή της απόφασης αυτής από τη Δικαιοσύνη, την εξουσία όμως της οποίας αμφισβητούν διαρκώς. Ο φόβος τους δεν τους επέτρεψε να περιμένουν τουλάχιστον δυο μέρες μέχρι να ανοίξουν τα δικαστήρια. Η ευτέλεια αυτής της στάσης κατέδειξε επίσης ότι όλοι οι λεονταρισμοί αλλά και οι συνθηματολογίες τους για κράτος δικαίου και ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά κούφιοι θόρυβοι συμβατοί με τις ασταθείς κομματικές παρορμήσεις τους που γίνονται και οδηγοί της δράσης τους.