- ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Ν.Δ. ΣΤΙΣ 8-2-2018.
«Σε μια Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να φοράει κουκούλα απέναντι σε εκπροσώπους του Ελληνικού λαού. Απαιτώ την άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης της Novartis. Όλα να έρθουν στο φως. Αλλά χωρίς κουκούλες».
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΠΑΣΟΚ (ΔΗΜ.ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ) 8-2-2018.
Κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΔΗΣΥ), στη Βουλή στις 8-2-2018, η κ. Γεννηματά είπε: «Θα υπερασπιστούμε τα στελέχη μας αλλά, από εκεί και πέρα, επειδή σκάνδαλο υπάρχει, όλα θα πρέπει να βγουν στο φως. Όχι όμως με κουκουλοφόρους να επιτίθενται στην πολιτική για πολιτικές σκοπιμότητες» σημείωσε.
ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ.
- Με το νόμο 2928/2001 θεσπίστηκε το καθεστώς της προστασίας μαρτύρων στην ποινική διαδικασία και μόνο για υποθέσεις συμμετοχής σε ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ του άρ.187Α του Ποινικού Κώδικα.
Το 2010 προστέθηκαν πράξεις εμπορίας ανθρώπων και διακίνησης μεταναστών.
Ωστόσο, το αδίκημα της δωροδοκίας ήρθε να προστεθεί 4 χρόνια αργότερα, σε νέα τροποποίηση με τις διατάξεις του Ν. 4254/2014, όπου η ένταξη σε καθεστώς προστασίας μαρτύρων επεκτάθηκε και για τις αξιόποινες πράξεις των άρθρων 159, 159Α και 235 έως 237 Α Π.Κ. (δωροδοκία), ακόμη και εάν δεν τελέσθηκαν στο πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης, σε μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος κατ’ άρθρο 45Β Κ.Π.Δ., σε ιδιώτες κατ’ άρθρο 253Β Κ.Π.Δ. και σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο συμβάλλει ουσιωδώς στην αποκάλυψη των ως άνω αξιόποινων πράξεων (Πρόκειται για παροχή προστασίας από αδικαιολόγητη μεταχείριση σε πρόσωπα τα οποία, χωρίς να εμπλέκονται τα ίδια στην τέλεση εγκλημάτων διαφθοράς, συμβάλλουν ουσιωδώς στην αποκάλυψη των εν λόγω εγκλημάτων με πληροφορίες που παρέχουν στις αρμόδιες διωκτικές Αρχές- 7/2015 ΓΝΜΔ ΕΙΣΕΦ σε ΝΟΜΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ).
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αιτιολογική έκθεση του συγκεκριμένου νόμου γίνεται λόγος για ανταπόκριση της Ελλάδας στις διεθνείς της υποχρεώσεις και ιδίως στο άρθρο 33 της Σύμβασης του ΟΗΕ κατά της Διαφθοράς (2003), αλλά και σε σχετικές συστάσεις που έχουν απευθύνει στη χώρα οι αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί και ιδίως ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στο πλαίσιο της Τρίτης ΠΡΟΣΦΑΤΗΣ Αξιολόγησης για την εφαρμογή της Σύμβασης του ΟΟΣΑ για την καταπολέμηση της δωροδοκίας στις διεθνείς επιχειρηματικές συναλλαγές.
Κατά συνέπεια, από το νόμο προβλέπεται ότι και η αποκάλυψη του αδικήματος της δωροδοκίας προβλέπει την ένταξη οποιουδήποτε προσώπου συμβάλλει ουσιωδώς στην αποκάλυψή της σε καθεστώς προστασίας, σύμφωνα με το οποίο μπορεί να διατηρήσει την ανωνυμία του υποχρεωτικά κατά την προδικασία, ενώ στο ακροατήριο μπορεί να υποβληθεί σχετικό αίτημα, μη υποχρεωτικά δεκτό ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΤΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΕ ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ.
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ: Άρθρο 9 νόμου 2928/2001:
Προστασία μαρτύρων 1…4. Κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, ο μάρτυρας του οποίου δεν αποκαλύφθηκαν τα στοιχεία ταυτότητας καλείται με το όνομα που αναφέρεται στην έκθεση εξέτασης του. Αν ζητηθεί από τον εισαγγελέα ή από έναν διάδικο η αποκάλυψη του πραγματικού ονόματος του, το δικαστήριο αποφαίνεται αιτιολογημένα για την αποκάλυψη ή μη. Την αποκάλυψη μπορεί να διατάξει το δικαστήριο και αυτεπαγγέλτως… 5. Αν δεν έχουν αποκαλυφθεί τα στοιχεία ταυτότητας του μάρτυρα, μόνη η κατάθεσή του δεν είναι αρκετή για την καταδίκη του κατηγορουμένου… 7. Σε υποθέσεις σχετικές με τις αξιόποινες πράξεις των άρθρων 159, 159Α και 235 έως 237Α του Ποινικού Κώδικα, ακόμα κι αν δεν τελέσθηκαν στο πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης, είναι δυνατόν να παρέχεται στους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος κατ’ άρθρο 45Β του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, στους ιδιώτες κατ’ άρθρο 253Β του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο συμβάλλει ουσιωδώς στην αποκάλυψη των ως άνω αξιοποίνων πράξεων ή, εφόσον τούτο κρίνεται αναγκαίο, και στους οικείους των προαναφερθέντων προσώπων, η προβλεπόμενη στις παραγράφους 1 έως 5 προστασία από πιθανολογούμενες πράξεις εκφοβισμού ή αντεκδίκησης.
- Στις Η.Π.Α. ισχύει από το 1971 και μέχρι τον Απρίλη του 2016 οι τεθέντες σε προστασία είχαν υπερβεί τις 18.000.
4.Ο Αντόνιο Ντι Πιέτρο είναι για πολλούς Ιταλούς θρύλος και σύμβολο ενός επίμονου δικαστή που αναμετρήθηκε με τον διεφθαρμένο πολιτικό κόσμο.
Το 1991 ως μέλος της ομάδας των δικαστικών που ανέλαβαν την έρευνα «Καθαρά Χέρια» (στην πορεία έγινε το πιο προβεβλημένο μέλος της) άρχισε να ερευνά το λαβύρινθο των δωροδοκιών στην ιταλική πολιτική σκηνή. Η έρευνα έφτασε πολύ ψηλά αλλά οι πιέσεις και η λάσπη κατά του Ντι Πιέτρο κυρίως από την πλευρά Μπερλουσκόνι τον οδήγησαν στην παραίτησή του από το σώμα.
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Λάλας, Θανάσης, Μουλόπουλος Βασίλης
ΑΝΤΟΝΙΟ ΝΤΙ ΠΙΕΤΡΟ
Ο αδιάφθορος της επιχείρησης «Καθαρά Χέρια» μιλάει για τους «πουλημένους πολιτικούς», το τέλος των ιδεολογιών, τον διπολισμό της εξουσίας, την Κεντροαριστερά και την Κεντροδεξιά.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΒΗΜΑ: 21/12/1997
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ: “Στις αρχές του 1992 ο Εισαγγλέας Ντι Πιέτρο ηγήθηκε μιας επιχείρησης στο Μιλάνο κατά την οποία ο τοπικός ηγέτης του σοσιαλιστικού κόμματος συνελήφθη να δωροδοκείται με αντάλλαγμα την παραχώρηση κρατικού συμβολαίου. Λίγες εβδομάδες αργότερα ο κατηγορούμενος αποκάλυψε τα ονόματα των συνεργατών του. Το σκάνδαλο ήταν μεγάλο και απέδειξε κάτι που στην Ιταλία ήταν κοινό μυστικό: η διαφθορά κομμάτων και πολιτικών είχε γίνει θεσμοθετημένη ρουτίνα. Σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα βρέθηκαν ένοχα δωροληψίας από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Η επιχείρηση «Καθαρά Χέρια» σε λίγο καιρό θα άλλαζε ριζικά το πολιτικό τοπίο. Με την πρόοδο των ανακρίσεων μεγάλα και μικρά ονόματα των επιχειρήσεων ζητούσαν ραντεβού με τον Ντι Πιέτρο για να του αποκαλύψουν όσα γνώριζαν για εξέχοντες πολιτικούς της Ιταλίας, σε μια προσπάθεια να γλιτώσουν τη σύλληψη και τη φυλάκιση. Ο επιφανέστερος όσων ενεπλάκησαν, ο πρώην πρωθυπουργός Μπετίνο Κράξι, αναγκάσθηκε να φύγει από την Ιταλία και να ζει φυγόδικος εδώ και 10 χρόνια στην Τυνησία. Η μεγάλη όμως σύγκρουση του Ντι Πιέτρο ήταν και είναι με τον μεγιστάνα των ΜΜΕ μεγαλοεπιχειρηματία και πρώην πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ο Ντι Πιέτρο ζήτησε την παραπομπή του (όταν ο Μπερλουσκόνι ήταν ακόμη πρωθυπουργός) σε δίκη παρουσιάζοντας στοιχεία για διαφθορά στελεχών της Οικονομικής Αστυνομίας από την εταιρεία FininInvest που ανήκει στον όμιλο Μπερλουσκόνι. Ο ηγέτης της Κεντροδεξιάς μίλησε για πολιτική πλεκτάνη και αντιγύρισε το κτύπημα κατηγορώντας τον Ντι Πιέτρο για διαφθορά”.
5α. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΚΑΙΗΣ ΔΙΚΗΣ ΚΑΤ’ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΥΠΕΡΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΟΗΕ, ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ Ε.Ε.
Όπως προκύπτει από τα προεκτεθέντα η κρινόμενη νομοθεσία ως προς την προσθήκη περιπτώσεων διαφθοράς έγινε κατ’ επιταγή υπερνομοθετικής διάταξης του Ο.Η.Ε.
Παρατηρείται εξ άλλου ότι με τις διατάξεις του άρθρου 10 του αρχικού νόμου προβλέφθηκε προστασία μυστικότητας ακόμα και δικαστών με μειοψηφούσα άποψη από την αποκάλυψη της ταυτότητάς τους (Άρθρο 10: τα ονόματα των δικαστών σε περίπτωση μειοψηφίας παραμένουν μυστικά.).
Ερωτάται αν η περίπτωση διαφθοράς ενδιαφέρει κυρίως άλλα πρόσωπα, εκτός πολιτικών προσώπων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ίδιο άρθρο του νόμου 4254/2014 ρυθμίστηκε η δωροδωκία πολιτικών προσώπων, δικαστικών λειτουργών, κρατικών υπαλλήλων κλπ. ως εξής: ΥΠΟΠΑΡΑΓΡΑΦΟΙ ΙΕ.4: ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΡΘΡΟΥ 159 Π.Κ. Το άρθρο 159 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Άρθρο 159 Δωροληψία πολιτικών αξιωματούχων 1. Ο Πρωθυπουργός, το μέλος της κυβέρνησης, ο υφυπουργός, ο περιφερειάρχης, ο αντιπεριφερειάρχης ή ο δήμαρχος, που ζητεί ή λαμβάνει, άμεσα ή μέσω τρίτου, για τον εαυτό του ή για άλλον, οποιασδήποτε φύσης ωφέλημα ή αποδέχεται την υπόσχεση παροχής τέτοιου ωφελήματος, ως αντάλλαγμα για ενέργεια του ή παράλειψη, μελλοντική ή ήδη τελειωμένη, που ανάγεται στην εκτέλεση των καθηκόντων του, τιμωρείται με κάθειρξη και χρηματική ποινή από 15.000 έως 150.000 ευρώ… ΥΠΟΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΙΕ.5: ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΑΡΘΡΟΥ 159Α ΣΤΟΝ Π.Κ. Μετά το άρθρο 159 του Ποινικού Κώδικα προστίθεται άρθρο 159Α ως εξής: «Άρθρο 159Α Δωροδοκία πολιτικών αξιωματούχων 1. Όποιος υπόσχεται ή παρέχει οποιασδήποτε φύσης ωφέλημα, άμεσα ή μέσω τρίτου, σε αναφερόμενο στο άρθρο 159 πρόσωπο, για τον εαυτό του ή για άλλον, για τους σκοπούς που αναφέρονται αντίστοιχα στο άρθρο αυτό, τιμωρείται με κάθειρξη και χρηματική ποινή από 15.000 έως 150.000 ευρώ…
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ ΡΥΘΜΙΣΤΗΚΑΝ ΘΕΜΑΤΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΠΡΩΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΛΠ.
Θα ήταν όμως άκρως αντιφατικό προς τις προβλέψεις και το σκοπό του νόμου να θεωρηθεί την ίδια στιγμή ότι όλες οι δικονομικές ρυθμίσεις για την προστασία των μαρτύρων θα είχαν ως στόχο όλους τους άλλους κατηγορουμένους εκτός των πολιτικών, αν και προφανώς επιδιωκόταν το αντίθετο και τούτο στην πραγματικότητα για προστασία όλου του δημοσίου βίου και αυτών τούτων των εμπλεκομένων πολιτικών με τις απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες της διεξαγωγής δίκαιης δίκης, στο πλαίσιο της οποίας παρέχονται στον κατηγορούμενο τα μέσα εκείνα, που του εξασφαλίζουν την αποτελεσματική νομική του προστασία.
Τα μέσα αυτά παρέχονται:
Α.από την παράγραφο 5 του άρθρου 86 του Συντάγματος, κατά το οποίο, μόνο αν δεν περατωθεί η διαδικασία δίωξης ακόμα και για λόγο παραγραφής, μπορεί (όχι υποχρεούται) η Βουλή να συστήσει ειδική επιτροπή για διαλεύκανση της κατηγορίας με τη δυνητική συμμετοχή και ανωτάτων δικαστικών λειτουργών, εφόσον υποβληθεί αίτηση του ιδίου του φερομένου ως κατηγορουμένου ή των κληρονόμων του.
Από τη διάταξη προκύπτει ότι δεν νοείται προφορική και εκ των προτέρων παραίτηση προσώπου, που δεν κατηγορείται (άλλωστε από την Εισαγγελική Αρχή δεν επιτρέπεται να υπάρχει σχετική αξιολογική κρίση κατά τη διαβίβαση δικογραφίας στη Βουλή), αλλά απλώς σχετίζεται ή αναφέρεται σε σχηματισθείσα δικογραφία, που περιήλθε στη Βουλή, για να ασκήσει την αρμοδιότητά της.
και Β.από τη διάταξη του άρθρου 9 του νόμου 2929/2001, κατά την οποία καταδίκη δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο σε ανώνυμες μαρτυρίες.
Δίκαιη όμως δίκη τόσο κατά την προδικασία, όσο και στο ακροατήριο σημαίνει αναλογία και ισορροπία μέσου προς σκοπό, δηλαδή εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος τόσο για υποστήριξη της κατηγορίας,όσο και για την υπεράσπιση του κατηγορουμένου κατά τρόπο που να μη θίγεται ο πυρήνας των δικαιωμάτων αυτών κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί δίκαιης δίκης, κατά την οποία πας κατηγορούμενος έχει δικαίωμα:
α) όπως πληροφορηθή, εν τη βραχυτέρα προθεσμία εις γλώσσαν την οποίαν εννοεί και εν λεπτομερεία την φύσιν και τον λόγον της εναντίον του κατηγορίας.
β) όπως διαθέτη τον χρόνον και τας αναγκαίας ευκολίας προς προετοιμασίαν της υπερασπίσεως του. γ) οπως υπερασπίση ο ίδιος εαυτόν ή αναθέση την υπεράσπισίν του εις συνήγορον της εκλογής του, εν ή δε περιπτώσει δεν διαθέτει τα μέσα να πληρώση συνήγορον να τω παρασχεθή τοιούτος δωρεάν, όταν τούτο ενδείκνυται υπο του συμφέροντος της δικαιοσύνης.
δ) να εξετάση ή ζητήση όπως εξετασθώσιν οι μάρτυρες κατηγορίας και επιτύχη την πρόσκλησιν και εξέτασιν των μαρτύρων υπερασπίσεως υπό τους αυτούς όρους ως των μαρτύρων κατηγορίας, ε) να τύχη δωρεάν παραστάσεως διερμηνέως, εάν δεν εννοεί ή δεν ομιλεί την χρησιμοποιουμένην εις την δικαστήριον γλώσσαν.
5β.Ποιος όμως αρμοδιότερος του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης και τέως Αρεοπαγίτη και Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Ελλάδας Χαραλ. Αθανασίου, που εισηγήθηκε τις διατάξεις του νόμου 4254/2014 και για ποια πρόσωπα ως προς τη διαφθορά την περίοδο κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου;
Όλα πλην πολιτικών; Μα πρώτα απ’όλα η διαφθορά βάση και πηγή έχει τους πολιτικούς. Αν αυτούς δεν έπρεπε να αφορά ο νόμος, γιατί δεν έγινε ρητή εξαίρεσή τους ακολουθώντας την απείρου κάλλους σύντομη αποσβεστική προθεσμία ποινικής δίωξής τους από το Σύνταγμα;
Και άραγε ποια σχέση έχει η προστασία των μαρτύρων με την εμπόδιση αποκάλυψης της αλήθειας, καθ’όσον μάλιστα, τόσον η εξέταση με υποβολή ερωτήσεων και από τον κατηγορούμενο μπορεί να γίνει με φυσική προσωπική παρουσία πλην άγνωστης ταυτότητας και αθέατης εικόνας των μαρτύρων σε κάθε στάδιο της ποινικής διαδικασίας, όσο και η κάλυψη δεν μπορεί να οδηγήσει σε καταδίκη, που στηρίζεται μόνο στις μαρτυρικές τους καταθέσεις;
Άραγε θα έπρεπε από τον προφανή κίνδυνο μαρτύρων και οικογενειών τους η υπόθεση να μη μπορεί να εξιχνιαστεί σε συνδυασμό με άλλες αποδείξεις, που, για να έρθουν στην επιφάνεια, απαιτείται αυτή ακριβώς η προστασία για αποκάλυψη;
Τι εμποδίζει τη θέση της υπόθεσης στο αρχείο είτε από τη Βουλή, είτε από το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο σε περίπτωση παραπομπής ή ακόμα περισσότερο την αθωωτική απόφαση και λόγω της μη αποκάλυψης της αληθινής ταυτότητας των μαρτύρων;
Είναι προτιμότερη η συγκάλυψη για το πολιτικό σύστημα με διάβρωση κάθε περιθωρίου εμπιστοσύνης σ’ αυτό με τεράστιες συνέπειες για κάθε χώρα ή η ενθάρρυνση αποκάλυψης της υπόθεσης με προστατευομένους μάρτυρες μέχρι του σημείου, που εκείνοι θα κρίνουν; Τι εμποδίζει την άμυνα των εμπλεκομένων και τι τη δικαστική κρίση, αφού υπάρχει η παραπάνω ασφαλιστική δικλείδα της μη καταδίκης μόνο με μαρτυρική κατάθεση αγνώστων προσώπων;
Μήπως άραγε ο κατηγορούμενος με την κάλυψη της ταυτότητας των ενδεχομένως ψευδομαρτύρων οριστικά στερείται του δικαιώματος απεύθυνσης κατ’ αυτών μήνυσης και αγωγής αποζημίωσης, αφού δεν νοείται στην ποινική εναντίον του διαδικασία κάλυψη,αλλά την ίδια παράλληλη ή μετέπειτα ώρα αποκάλυψη στην αντιστροφή της θέσης του κατηγορουμένου ως κατηγόρου;
Κατά την άποψη του γράφοντος και προκειμένου για στάθμιση συμφερόντων, στην προκειμένη περίπτωση προέχει και υπερισχύει το δημόσιο συμφέρον της αποκάλυψης της αλήθειας σοβαρής υπόθεσης διαφθοράς πολιτικού προσώπου, έναντι του κυρίως ιδιωτικού συμφέροντος επιδίωξης ποινικής δίωξης του προστατευομένου μάρτυρα και ιδιωτικής αποζημίωσης αυτού. Αλλά ακόμα και αν θεωρηθεί ότι τυχόν βάσιμα πιθανολογουμένη ψευδής κατάθεση δημιουργεί υποχρέωση αυτεπάγγελτης σχετικής ποινικής δίωξης του ανώνυμου μάρτυρα και στην περίπτωση αυτή θεωρείται υπέρτερης αξίας η επιδίωξη διαλεύκανσης της διαφθοράς του πολιτικού προσώπου, έναντι της διαφθοράς του μάρτυρα.
Εξ άλλου τυχόν ηθικοί αυτουργοί στην ψευδομαρτυρία των προστατευομένων μαρτύρων δεν μπορεί να είναι, ούτε προκύπτει ότι είναι ποινικά και αποζημιωτικά ακαταδίωκτοι, γεγονός που ενδιαφέρει και είναι ακόμα σπουδαιότερο για τους θιγομένους. Συνεπώς τα κριτήρια της δίκαιης δίκης εξασφαλίζονται κατά τα παραπάνω και οι σχετικές αιτιάσεις δεν βρίσκουν έρεισμα στο νόμο και στη λογική.
* Ο Στέλιος Βασαλάκης είναι συνταξιούχος νομικός σύμβουλος του Κράτους, συνταξιούχος δικηγόρος παρ’ Α.Π. του Δ.Σ.Η, πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών Επιστημών.