Σε μια ανδροπαρέα από πολλές εθνικότητες, ένας Έλληνας προσφέρθηκε να δώσει τον ορισμό του Παραδείσου. Είπε, λοιπόν: Παράδεισος είναι ο τόπος όπου ο μηχανικός είναι Γερμανός, ο μάγειρας είναι Γάλλος, ο αστυνομικός είναι Άγγλος, ο προγραμματιστής είναι Ελβετός και ο εραστής (τι άλλο;) Έλληνας!
Ακολούθησε ο ορισμός της κόλασης, από κάποιον βορειοευρωπαίο: Κόλαση είναι ο τόπος, όπου ο αστυνομικός είναι Γερμανός, ο μηχανικός είναι Γάλλος, ο μάγειρας είναι Άγγλος, ο εραστής είναι Ελβετός και ο προγραμματιστής είναι … Έλληνας! Τελικά, αυτό το Nova δεν μας πάει• είτε αυτό αναφέρεται στο Novartis, είτε στο Nova Macedonia.
Με εξαίρεση το Nova στην τηλεόραση, που δεν έχω και γι’ αυτό δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη. Nova σημαίνει στα λατινικά «καινούριο». Artis είναι η γενική του ars, δηλ. «της τέχνης», όπως λέμε Ars cratia artis δηλ. «Η τέχνη χάρη της τέχνης». Βέβαια, σε ό,τι αφορά σε ονόματα εταιρειών, δεν χρειάζεται να περνάμε σε τέτοια ανάλυση, αλλά να κρίνουμε την εταιρεία από τα αποτελέσματά (καμώματα) της. Εδώ, ρόλο παίζει το ότι είναι «καινούρια», διότι κατά τα άλλα … «παλιά μου τέχνη … κόσκινο»! Η Novartis είναι ένας ελβετικός βιομηχανικός κολοσσός, με παραρτήματα σε πολλές χώρες του κόσμου και ειδικεύεται στην παραγωγή φαρμάκων.
Οι Ελβετοί είναι ένας ιδιαίτερος λαός. Μεγάλο ρόλο στο χαρακτήρα του έχει παίξει η γεωγραφική θέση της χώρας, έτσι όπως βρίσκεται απομονωμένη πάνω στα βουνά της κεντρικής Ευρώπης, στις Άλπεις. Είναι λαός φιλόξενος, στη βιτρίνα του, αφού διαθέτει υποδειγματική τουριστική υποδομή, τα κορυφαία ξενοδοχεία, σαλέ για σκι, φυσική ομορφιά, τις μεγαλύτερες τράπεζες, όπου όλοι μπαίνουν στην ουρά για να καταθέσουν και να διαφυλάξουν τις παντοιοτρόπως αποκτηθείσες «οικονομίες» τους, τα ακριβότερα ρολόγια και το καλύτερο πολιτικό σύστημα, όπου ο πρωθυπουργός εναλλάσσεται κάθε έξι μήνες, χωρίς φανφάρες ή αντιδικίες …
Από την άλλη, σε ατομικό επίπεδο είναι μάλλον ξενόφοβος λαός, κρατώντας πάντα αποστάσεις από τους ξένους, τους οποίους υποδέχεται στα ακριβά ξενοδοχεία, εφόσον διαθέτουν το ανάλογο οικονομικό υπόβαθρο ή φροντίζει να τους απομακρύνει, συνήθως με εύσχημο και διακριτικό τρόπο, αν δεν έχουν το ανάλογο επίπεδο… Είναι η χώρα, όπου οι μεγάλες και κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται με Δημοψήφισμα, αφού συγκεντρωθεί ένας ορισμένος αριθμός υπογραφών. Σχετικά τελευταίο, ήταν η απαγόρευση της ανέγερσης τεμένους, αφού ο μιναρές δεν είναι συμβατός και αλλοιώνει το ελβετικό τοπίο.
Αυτός ο απομονωτισμός έχει σχέση και με την ουδετερότητα της Ελβετίας, ως κράτος. Απόδειξη είναι ότι δεν ανήκει σε κανένα διεθνή οργανισμό, ακόμα ούτε στον ΟΗΕ! Ουδέτερη παρέμεινε και κατά τη διάρκεια του Β! Παγκοσμίου Πολέμου, έχοντας άριστη στρατιωτική οργάνωση και εγκαταστάσεις, υπόγειες και επίγειες. Βέβαια, αυτός δεν ήταν ο λόγος που η Γερμανία δεν ασχολήθηκε με τη χώρα αυτή, αλλά την προσπέρασε ή ακριβέστερα, τη διαπέρασε. Και τούτο, γιατί η Ελβετία είχε παραχωρήσει λωρίδα διέλευσης1 των στρατευμάτων του Άξονα, οπότε τα γερμανικά στρατεύματα είχαν ευχερή διέλευση προς την Ιταλία.
Εκτός αυτού, η υποβόσκουσα συμπάθεια, εκατέρωθεν, ήταν δεδομένη. Εξάλλου, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της βόρειας Ελβετίας είναι γερμανόφωνο. Εννοείται, ότι αν η πλάστιγγα του πολέμου έγερνε προς την αντίθετη πλευρά, θα ήταν μάλλον φυσιολογικό να ακολουθήσει ένα δεύτερο Αnschluss (σύνδεση), όπως έγινε και με την Αυστρία.
Χαρακτηριστικό είναι ότι όλοι οι Ελβετοί άρρενες βρίσκονται σε μόνιμη στρατιωτική υπηρεσία, μέχρι μια ορισμένη, προχωρημένη ηλικία. Δηλ. μετά τη βασική τους εκπαίδευση, παραμένουν στην πολιτοφυλακή, που είναι η πιο πολυάριθμη στον κόσμο, με 220.000 πολιτοφύλακες. Μια τέτοια «διέλευση» είχε ζητήσει και ο Μουσολίνι από την Ελλάδα, όμως ο δικτάτορας Μεταξάς βιάστηκε να πει το περίφημο «ΟΧΙ», για να τον μνημονεύουμε στις παρελάσεις και να εμπλουτίσουμε τον κατάλογο των ηρώων μας. Ο Κάφκα είχε πει ότι: «Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες».
Και η Ελβετία, δεν έχει ήρωες. Ακόμα και ο Γουλιέλμος Τέλλος, ο μοναδικός ήρωάς της, κινείται μεταξύ φαντασίας, θρύλου και πραγματικότητας. Είναι ο τοξότης που σκόπευσε το μήλο, που ένας τυραννικός ηγεμόνας είχε τοποθετήσει στο κεφάλι του παιδιού του, με βραβείο την απελευθέρωσή τους.
Εμείς, τι να πούμε, που μεγαλώσαμε στις σχολικές αίθουσες έχοντας πάνω από τα κεφάλια μας τις τεράστιες εικόνες με τον Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσσα, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Υψηλάντη, τον Παλαιών Πατρών Γερμανό … Να γιατί οι τράπεζές μας χρειάζονται κάθε τόσο επαναχρηματοδότηση, η Τουριστική Σχολή της Ρόδου έχει χάσει προ πολλού την αίγλη της και δεν κατασκευάζουμε ρολόγια ή μηχανήματα ακριβείας, αλλά επιβιώνουμε χάρη στη λιτότητα της Κρητικής διατροφής… Στην Ελβετία ομιλούνται τρεις γλώσσες, τα Γερμανικά, τα Γαλλικά και τα Ιταλικά.
Ειδικά, στο ανατολικότερο καντόνιο του Graubünden, μπορούμε να ακούσουμε και τα Ρωμάνικα, που όπως λένε οι γλωσσολόγοι, είναι η πιο συγγενική γλώσσα προς τα Λατινικά. Με το πολύ ψηλό βοιωτικό επίπεδο, στην Ελβετία, πολλές βιομηχανίες είναι γνωστές για τα ποιοτικά τους προϊόντα. Εκεί ευημερεί και η φαρμακοβιομηχανία, με παράδειγμα τη Novartis.
Τώρα, σχετικά με το σκάνδαλο, που τόσο μας έχει απασχολήσει, η πορεία είναι γνωστή. Αφού ξεπεράσουμε το δίλημμα εξεταστική ή προανακριτική επιτροπή και αφού η Βουλή δεν καταλήξει σε κάτι συγκεκριμένο, άλλοι θα αθωωθούν και άλλων τα αδικήματα να έχουν παραγραφεί, δεδομένου ότι έχουν μεσολαβήσει δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό που χρειάζεται είναι να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης των υπουργών, αλλά φαίνεται πως κάτι τέτοιο δεν συγκινεί τους αντιπροσώπους που ο λαός έχει στείλει στη Βουλή.
Έπειτα, η δικογραφία αποτελείται από 150.000 σελίδες, που αντιστοιχούν σε 300 δεσμίδες χαρτιού Α4. Πόσες ζωές χρειάζεται ένας δικαστής (ανακριτής) για να τις διαβάσει; Το έργο το έχουμε ξαναδεί, με τη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου (1991). Η διαφορά είναι ότι αντί για κουτιά πάμπερς με δεσμίδες από χιλιάρικα (δρχ.) τώρα γίνεται λόγος για βαλίτσες με δεσμίδες ευρώ. Στην περίπτωση του Ανδρέα, βρέθηκε ο Λιβάνης, ο Κουτσόγιωργας και άλλοι φίλοι του και βεβαίωσαν ότι το μεγάλο συγκρότημα με τη βίλα της Εκάλης χτίστηκε με χρήματα που του είχαν δανείσει εκείνοι.
Δεν είδα να κλάψει κανένας, όταν ο μεγάλος πολιτικός μας έφυγε παίρνοντας μαζί του τα δανεικά (και αγύριστα)! Κατά τα άλλα, είναι ανέκαθεν πασίγνωστο ότι όλες οι φαρμακοβιομηχανίες αναπτύσσουν κάθε είδους συναλλαγή για να προωθήσουν τα προϊόντα τους! Μόνο που τώρα, με την ανάμιξη του FBI, η υπόθεση έγινε … θρίλλερ!