Τελευταίος μήνας του φθινοπώρου ο Νοέμβριος και ο βασικός προάγγελος του χειμώνα που ακολουθεί. Ένας μήνας που οι γεωργικές και οι κτηνοτροφικές εργασίες είναι επείγουσες, αφού περιμένουν οι άνθρωποι τις αντίξοες καιρικές συνθήκες του χειμώνα. Όλες αυτές οι πολλαπλές εργασίες που έχουν απομείνει στον Νοέμβριο να τις τελειώσει, του έχουν δώσει ποικίλα λαϊκά ονόματα, χαρακτηριστικά. Τον λένε Βροχάρη για τις πολλές του βροχές,
Νιαστή για τα τελευταία νεάσματα ή υνάσματα, τα οργώματα της γης, Παχνιστή αφού τα ζώα τα βάζουν το παχνί για να φάνε και δεν τα βγάζουν έξω λόγω των ακατάλληλων καιρικών συνθηκών ακόμα τον λένε και Χαμένο αφού η ημέρα χάνεται και δεν έχει στη διάθεσή της πολλές ώρες για δουλειά. Του δίνουν επίσης και άλλα ονόματα λόγω των πολλών εορτών όπως: Αϊταξιάρχης ή Αντιστάτηγος εξαιτίας της εορτής των Ταξιαρχών, Αϊφίλιππα από την γιορτή του Αγίου Φιλίππου, Μεσοσπορίτη, από την γιορτή της Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας και τέλος με αφορμή του Αγίου Ανδρέα τον λένε Αντριά ή Αγιαντριά.
Ένας μήνας ιδιαίτερα αγαπητός για τους Έλληνες που με το “Σαραντάμερό” του προϊδεάζει ότι φτάνουν οι μεγάλες γιορτές που πάντα οι άνθρωποι ελπίζουν ότι θα φέρουν αγάπη χαρά και ένα καλό ξεκίνημα με τον καινούργιο χρόνο. Νοέμβριος του 1924. Θα γυρίσουμε πίσω επτά δεκαετίες δίνοντας μία εικόνα της καθημερινής ζωής αλλά και κίνησης της πόλης μας. Μετά τις τελευταίες βροχές του Οκτωβρίου έληξε η περίοδος εξαγωγής σταφυλιών προς το εξωτερικό. Ακόμα βέβαια υπάρχουν σταφύλια αρκετά αλλά ελάχιστα για εξαγωγές. Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ηρακλείου προβαίνει σε κάποιες ονομασίες οδών της πόλης μας όπως:
Μεταξύ των οδών Έβανς και 1821 στα κροπωλεία η οδός ονομάζεται αρχιμανδρίτου Φωτίου Θεοδοσάκη. Άλλα ονόματα οδών είναι: Στο στόμιο, “οδός Μάχης Κρήτης”, στην πλατεία Κυπρου η “οδός Αντωνίου Καστρινάκη”, στο συνοικισμό Μαρκέλλου, κοντά στην οδό Χάνδακος, έχουμε την ονομασία της οδού Δοϊράνης, τότε πήρε το όνομα και η λεωφόρος “Νικολάου Πλαστήρα”, η πλατεία επίσης μπροστά από το δημοτικό σχολείο Πόρου ονομάσθηκε “πλατεία Ισαύρων” και στο προάστιο του Κατσαμπά εδόθησαν ονόματα σε δύο δρόμους “οδός Ευριπίδου” και “οδός Αγησιλάου”.
Τέτοιες μέρες επίσης προετοιμάζονται τα εγκαίνια του περιπτέρου της Λιμενικής στο Μπεντενάκι, ένα κέντρο πραγματικά σύγχρονο και πολυτελέστατο για τους ενδιαφερόμενους Ηρακλειώτες. Τα συνεργεία του Δήμου Ηρακλείου προετοιμάζονται για τις εκλογές Δήμων και κοινοτήων που πρόκειται να γίνουν την 21η Νοεμβρίου. Σχετικά με τις εκλογές αυτές, τις κέρδισε ο Γεώργιος Αλεξάνδρου Γεωργιάδης. Το λιμάνι του Ηρακλείου παρουσιάζει ιδιαίτερη κίνηση. Από το πρακτορείο Γεωργιάδη το πλοίο “Καραϊσκάκη” κάθε Τετάρτη στις 8.00 μ.μ. ταξιδεύει κατευθείαν από το Ηράκλειο για το λιμάνι του Πειραιά.
Το πλοίο “Κανάρης” κάθε Παρασκευή μεσημέρι αναχωρεί από το λιμάνι του Ηρακλείου για Ρέθυμνο-Σούδα-Πειραιά-Χίο-Μυτιλήνη. Το πλοίο “Καδιώ” κάθε Κυριακή μεσημέρι κάνει το τακτικό του δρομολόγιο της γραμμής: Πειραιάς-Αιδηψώς-Βόλος-Θεσσαλονίκη. Από το πρακτορείο Μπουρνέλλου το πλοίο “Έλση” κάθε Πέμπτη στις 7.00 μ.μ αναχωρεί για Πειραιά-Χίο-Μυτιλήνη. Τέτοιες μέρες… Αρχίζει η μερική κατεδάφιση του παλαιού κτιρίου του Αγίου Μάρκου. Πρόκειται για το Κουσακλί Τζαμί ή Τέμνος του Αγκεμπούτ Αχμέτ Πασά, το οποίο ήταν χτισμένο στη θέση της Λατινικής Μονής της Παναγίας των Σταυροφόρων, στη σημερινή οδό Μάρκου Μουσούρου.
Άραγε ποιος ξέρει τι παρελάσεις από σιδερόφρακτους ιππότες να γίνονταν εκεί ή από διάφορους ένοπλους Ενετούς στρατιώτες υπό το πρόσταγμα αξιωματικών με γυμνά σπαθιά προκειμένου να υποδεχθούν τον Δούκα της Κρήτης που πήγαινε να προσευχηθεί ή να ζητήσει συγχώρεση.
Πόσοι μεγάλοι Καστελλάνοι (φρούραρχοι) άραγε θα πέρασαν, πόσοι αρειμάνιοι αξιωματικοί ξηράς και θαλάσσης, αλλά και πόσες λυγερές και ωραιότατες Βενετσιάνες με τους κρινόλευκους λαιμούς και τα πολύτιμα κοσμήματα θα είχαν παρευρεθεί στο ναό αυτό για να ακούσουν τη θεία λειτουργία και να επιστρέψουν στη συνέχεια στα πολυτελή μεγάρά τους. Τώρα πως επεκροάτησε να λέγεται η Παναγία των Σταυροφόρων και εκκλησία το Αγίου Μάρκου. Αυτό έμεινε να λέγεται έτσι στη συενίδηση του λαού, αλλά και των περιοίκων προσκυνητών, εξαιτίας μίας φορητής εικόνα του Αγίου Μάρκου που υπήρχε στο ναό, η οποία δεν γνωρίζουμε τι απέγινε, αφού ο συγκεκριμένος ναός βομβαρδίστηκε κατά τη γερμανική κατοχή.