«Πρέπει να είναι κανείς νέος για να κάνει μεγάλα έργα» έγραφε ο Γκαίτε, όμως σήμερα οι νέοι, κατά κοινή ομολογία, απέχουν από τα κοινά. Αφενός συμμετέχουν ελάχιστα στα πολιτικά δρώμενα, αφετέρου δεν εκπροσωπούνται επαρκώς σε πολιτικούς θεσμούς.
Οι νέοι έχουν συμβάλει καταλυτικά στις αλλαγές που σημειώθηκαν διαχρονικά στα πολιτικά συστήματα, αλλά και στην κοινωνία και την οικονομία. Σήμερα μπορούν να συγκροτήσουν μια δημιουργική δύναμη ανανέωσης της πολιτικής ζωής και πολύπλευρης ανάπτυξης.
Σήμερα που τα χτυπήματα της κλιματικής κρίσης, μας φέρνουν ενώπιον των ευθυνών μας, οφείλουμε να κάνουμε πράξη την πράσινη μετάβαση και την υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής βασισμένου στην αειφορία και στις αρχές της κυκλικής οικονομίας. Έχουμε χρέος να είμαστε αξιόπιστοι στη διαχείριση των υδάτινων πόρων, στην επεξεργασία και αξιοποίηση των απορριμμάτων, στην αλλαγή τρόπου σκέψης και δράσης στην καθημερινότητά μας.
Σήμερα που η εξέλιξη της τεχνολογίας ανοίγει πόρτες που μας επιτρέπουν να κάνουμε το μεγάλο άλμα, είναι η ευκαιρία να απαλλαγούμε από αγκυλώσεις στη λειτουργία του κράτους, ψηφιοποιώντας κάθε τι που μπορεί να ψηφιοποιηθεί. Είναι η ώρα να συνδέσουμε τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά μας κέντρα με την παραγωγή και τις επιχειρήσεις, επενδύοντας κυρίως στη νεοφυή επιχειρηματικότητα και τις καινοτομίες που μπορούν να παραχθούν μέσα από την αγορά.
Ως νέοι διατηρούμε δυο μεγάλα πλεονεκτήματα: τη δημιουργική ορμή να ανατρέψουμε τις παθογένειες και την τεχνογνωσία μιας νέας εποχής, ανοιχτής στους δημιουργούς. Μπορούμε να παρατηρούμε τον κόσμο, χωρίς τις σκληρές προκαταλήψεις που εμποδίζουν ακόμη και την απλή συζήτηση. Μπορούμε να οραματιζόμαστε, χωρίς στεγανά παγιωμένα από την ως σήμερα πραγματικότητα. Μπορούμε να μαχόμαστε, στηριζόμενοι στη δύναμη της νιότης και την ελπίδα των ιδανικών.
Γι’ αυτό θέλουμε τους νέους στην πολιτική.
Για τα αμόλυντα ιδανικά. Για την αστείρευτη δύναμη. Για το σύγχρονο όραμα.
Αυτό της δικής μας γενιάς. Το μέλλον μας ανήκει.