Νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα και τάξον αυτόν εν τόπω φωτεινώ εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, ένθα απέδρα πάσα οδύνη, λύπη ή στεναγμός.
Με τα παρακλητικά αυτά προς τον ‘Υψιστο Δημιουργό λόγια, ο εκκλησιαστικός Υμνωδός αποχαιρετά τον νεκρό από την επίγεια ζωή του.
Σήμερα εμείς οι ζώντες συνάδελφοι σου στην επιμνημόσυνη δέηση για τις 40 ημέρες από τον θάνατό σου, σε αποχαιρετούμε αγαπημένε μας Μανόλη, και εναποθέτουμε με ευλάβεια στην μνήμη σου την συναδελφική μας αγάπη.
Μου έτυχε ο κλήρος να σ’ αποχαιρετήσω γράφοντάς σου αυτά τα λόγια έστω και με καθυστέρηση και σου ζητώ συγνώμη που δεν μπόρεσα να παραστώ στην εξόδιο ακολουθία σου.
Υπηρετήσαμε μαζί στο ίδιο κατάστημα τής Αγροτικής Τράπεζας και σαν Υπηρεσιακός προϊστάμενος σου, ενθυμούμαι ακόμη και σήμερα την άρτια υπηρεσιακή σου κατάρτιση, που δεν άφηνε κανένα κενό ούτε ατέλεια σε αυτό που αναλάμβανες να διεκπεραιώσεις.
Μα πέρα από τα υπηρεσιακά σου καθήκοντα, αυτά για τα οποία σε ξεχώριζαν και σαν ολοκληρωμένη προσωπικότητα και σωστό συνάδελφο, ήταν αναμφίβολα το ήθος σου και η άψογη συμπεριφορά σου προς τούς συνάδελφους σου, αλλά και προς τους πελάτες της τράπεζας.
Με τα ίδια αυτά θετικά σου στοιχεία δημιούργησες και στήριξες την σεπτή οικογένειά σου, με βαθιά ριζωμένη την αγάπη σου προς την σύζυγο σου και τα παιδιά σου.
Χαρτογραφώντας δε την πορεία σου στην επίγεια ζωή σου, θα έλεγα ότι υπήρξες ένας ηθικός και σωστός σύζυγος καθώς και στοργικός πατέρας. Τυχεροί αυτοί που σε γνώρισαν και σε είχαν κοντά τους, ανάμεσα τους κι εγώ.
Τώρα και 40 ημέρες ξεκίνησες για το Μεγάλο δίχως γυρισμό ταξίδι σου. Εκεί στις γειτονιές του Ουρανού, ίσως συναντήσεις και άλλους συναδέλφους μας. Πες τους πως δεν τους έχουμε ξεχάσει.
Θέλω προσωπικά να σου ζητήσω συγνώμη και συγχώρεση, γιατί πέρα από τις τηλεφωνικές μας συνομιλίες, παρέλειψα να σ’ επισκεφτώ στο σπίτι σου όσο ήσουν άρρωστος και να τα πούμε από κοντά.
Θυμάμαι με συγκίνηση που στην τελευταία τηλεφωνική μας συνομιλία με είχες προσκαλέσει να πάμε σε κοντινή στο σπίτι σου ταβέρνα για φαγητό.
Λάθος μου που δεν ανταποκρίθηκα στην ευγενική σου πρόσκληση και ελπίζω η ψυχούλα σου να με συγχωρέσει.
Δεν γνωρίζω άν υπάρχει άλλη ζωή.
Η εκκλησία μας και η θρησκεία του Χριστού μας μέσα από τα Ιερά τους κείμενα, αφήνουν μια χαραμάδα ελπίδας σχεδόν βεβαιότητας για μια άλλη ζωή. Αυτή τής ψυχής.
Εύχομαι να υπάρχει. Και παρακαλώ τον Ύψιστο Ελεήμονα Δημιουργό να σε δεχτεί κοντά με περίσσια αγάπη και καλοσύνη γιατί το αξίζεις.
Σου έγραψα αυτά τα λίγα από καρδιάς λόγια, δείγματα συναδελφικής και φιλικής αγάπης.
Δέξου τα σαν κατευόδιο και σαν ελάχιστα αντιδωρήματα στην γνωριμία μας, και στην φιλία μας
Αναπαύσου εν Ειρήνη!
Συνάδελφος
Καλουμενίδης Ιωάννης