Κατά τον Πλάτωνα «εὐγένεια ἐστί ἀρετή ἤθους λόγων καί πράξεων».
Η ευγένεια είναι η πιο ωραία έκφραση που υπάρχει στο ανθρώπινο λεξιλόγιο. Και αυτό ήσουν εσύ Νίκο Γρυλλάκη, ένας ευγενικός άνθρωπος.
Όμως… είναι αλήθεια… δε θα έχουμε ξανά τη δυνατότητα να αντικρύσουμε την ευγενική μορφή σου, να ακούσουμε τη γεμάτη σαφήνεια φωνή σου και να διαβάσουμε την πλήρως κατατοπιστική ενημέρωσή σου. Είναι αλήθεια, πως δε θα ξαναδιαβάσουμε τη μεστή και ουσιαστική πένα σου, το ρεπορτάζ και τις σκέψεις σου.
Είναι αλήθεια πως εδώ και σαράντα ημέρες δεν έχουμε ακούσει και δε θα ξανακούσουμε τη γεμάτη ευγένεια και πειθώ φωνή σου από τη συχνότητα της ΕΡΤ – άλλωστε αυτή η μη καθοδηγούμενη σαφήνεια που εξέφραζες μόνο από την ΕΡΤ θα μπορούσε να εκπέμπεται – την ΕΡΤ της οποιασδήποτε εποχής, για να μην υπάρξουν παρερμηνείες.
Το κενό σου δυσαναπλήρωτο. ΕΡΤ, Κρητικά Νέα Αθηνών, Ναυτιλιακές Εταιρείες, AEGEAN, ΔΕΗ, Υπουργεία, και οποιοσδήποτε άλλος φορέας που σε είχε συνεργάτη, νομίζω πως έχουν την ίδια άποψη.
Νικόλα ήσουν ευγενής, έντιμος, ειλικρινής και αντικειμενικός. Ήσουν αξιαγάπητος. Η συγκινητική παρουσία των τόσο σοβαρών συναδέλφων σου στον αποχαιρετισμό σου στον Αλίκαμπο, το γεμάτο πόνο πρόσωπο του κ. Αλαφογιώργου, του κ. Ταλαμάγκα, το δάκρυ της κ. Χριστοφιλέα, της κ. Παπασταύρου, ο αρμόζων τρόπος και η ευπρέπεια με την οποία η κ. Καλαθάκη έκανε το ρεπορτάζ του αποχαιρετισμού σου, αυτά που έγραψε ο κ. Νίκος Παπαδάκης στην τελευταία έκδοση των Κρητικών Νέων, ήταν τιμή και σεβασμός στη μνήμη σου.
Όπως τιμή και σεβασμός ήταν και η παρουσία όλου του κόσμου που σε αποχαιρέτησε στον Αλίκαμπο, τιμή και σεβασμός από τους συναδέλφους σου που δεν μπόρεσαν να έρθουν στην Κρήτη και πήγαν και άναψαν ένα κεράκι στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, εκεί στη «γειτονιά σου» κοντά στην ΕΡΤ.
Ο Θεός να οπλίζει με δύναμη όλους που σε σκεπτόμαστε και μας έχει αφήσει πολλή πίκρα η απουσία σου, και βέβαια, με πιο πολλή δύναμη τους δικούς σου, τη σύζυγο, το παιδάκι σου, τους γονείς, τις αδερφές σου, τους Γρυλλάκηδες.
Εγώ σε ευχαριστώ για τη γαλήνη που εξέπεμπες και συντρόφευες τα ταξίδια μου είτε ως φυσική παρουσία είτε διαβάζοντάς σε. Σε ευχαριστούν και οι γενιές φοιτητών που μαζεύονταν γύρω σου σα μέλισσες, σε κάθε μας ταξίδι, από και προς την Κρήτη, για να μάθουν πράματα από σένα.
Θα σε θυμάμαι πάντοτε με πολύ σεβασμό, ευγνωμοσύνη και εκτίμηση.
Πάντα θα σε θυμόμαστε για αυτό το υπέροχο που ήσουν, και, αργά ή γρήγορα, καλή μας αντάμωση αγαπητέ Νικόλα μας.
Μανώλης Φυτράκης
τ. ναυτεργάτης