Η ενορχηστρωμένη και μεθοδευμένη επίθεση από κάποιους μωροφιλόδοξους, αλαζόνες και υπονομευτές, που έσπευσαν πριν τελειώσει η εκλογική αναμέτρηση, να αμφισβητήσουν τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, προκάλεσαν αναταραχή και τοξική εσωστρέφεια.
Και ανταγωνίστηκαν ποιος θα βγει πρώτος στα κανάλια για να διεκδικήσει την καρέκλα, αγνοώντας τους θεσμούς και τα συλλογικά όργανα, θεωρώντας ότι είναι υποδεέστερα.
Ενώ θα μπορούσαν να περιμένουν να συνεδριάσουν άμεσα, όπως προβλέπει το Καταστατικό και να ειπωθούν εκεί όλες οι απόψεις, σε έναν πολιτισμένο και γόνιμο διάλογο, όπως αρμόζει στη δημοκρατική διαδικασία και στην Ιστορία του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά δυστυχώς έδειξαν, ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το προσωπικό τους συμφέρον, χωρίς να σέβονται τους θεσμούς και αγνοώντας τους 300.000 πολίτες που πριν από δυόμιση χρόνια στήθηκαν στις ουρές εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού, με κίνδυνο για την υγεία τους, προκειμένου να ψηφίσουν για την εκλογή του Προέδρου.
Είναι οι πολίτες που συμμετείχαν σε μια νέα προσπάθεια για την αναγέννηση της ελπίδας, της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης και της κοινωνίας, η οποία βιώνει ακόμη τα δεινά της οικονομικής εξαθλίωσης που προκάλεσαν με τις πολιτικές τους οι τελευταίες κυβερνήσεις των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και της Νέας Δημοκρατίας.
Στις πρόσφατες Ευρωεκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπέστη πανωλεθρία, καθώς έχασε ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους, ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι παραπαίει και παλινδρομεί χωρίς πυξίδα, καθώς 350.000 ψηφοφόροι του γύρισαν την πλάτη συγκριτικά με τις προηγούμενες εκλογές. Και νικήτρια ήταν η αποχή που ξεπέρασε το 60%.
Και την ώρα αυτή, στο ΠΑΣΟΚ τρώμε τις σάρκες μας! Ενώ μας δόθηκε η ευκαιρία να ανατάξουμε τις δυνάμεις μας, φανήκαμε απροετοίμαστοι, χωρίς σχέδιο, οργάνωση και στρατηγική.
Και επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής και αντικειμενικός, έχει ευθύνες και η ηγεσία του κόμματος, η οποία έδειξε ολιγωρία και ανεπάρκεια οργάνωσης, ενώ ανέχθηκε αντικομματικές συμπεριφορές ανθρώπων που ανήκαν στο φιλικό περιβάλλον και που ζημίωσαν και έβλαψαν το κίνημα, αντί να αντιμετωπιστούν διαφορετικά. Όπως και κάποια νομοσχέδια δεν θα έπρεπε να τα στηρίξουμε.
Είναι γεγονός ότι ο Πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης δεν είχε οργανωμένο επιτελείο αλλά και τη στήριξη από τα μέσα ενημέρωσης. Προεκλογικά έτρεχε μόνος του από τη μία άκρη της Ελλάδας στην άλλη. Αυτό δεν μπορεί να του το αμφισβητήσει κανείς.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Για να είμαστε δίκαιοι και αντικειμενικοί, δεν ευθύνεται ο Πρόεδρος για όλους και για όλα. Υπάρχουν και συλλογικές ευθύνες από συγκεκριμένα όργανα, τα οποία δεν ανταποκρίθηκαν στο ρόλο τους.
Έχουν τεθεί πολλά ερωτήματα που πρέπει να αναλυθούν. Όμως αυτή την ώρα χρειάζεται από όλους αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία.
Θέλω να είμαι ξεκάθαρος και με σαφήνεια να δηλώσω ότι δεν ανήκω σε ομάδες και σε παρέες. Είμαι ιδεολόγος και διατηρώ την αυτονομία μου. Πίστευα και πιστεύω στη Διακήρυξη στις 3 του Σεπτέμβρη και στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου.
Σε όλη μου τη διαδρομή ήμουν παρών σε όλες τις μάχες, ματώνοντας πολλές φορές για την πίστη μου και την αφοσίωσή μου στις ιδέες. Νιώθω ακόμα τις πληγές στο σώμα μου και δεν αντέχω άλλες μαχαιριές. Γιατί πονάω και αντιδρώ.
Παραμένω πιστός στις αρχές μου και στα πιστεύω μου και συνεχίζω να είμαι απλός στρατιώτης του ΠΑΣΟΚ.