Ο συλλογικός φόβος του πυρηνικού ολέθρου που κυριαρχούσε στις δεκαετίες ’60, ’70 και ’80, έχει ξεχαστεί πια σχεδόν απ’ όλους. Η πτώση του τείχους του Βερολίνου και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οδήγησαν σε μια αποκλιμάκωση του παγκοσμιοποιημένου πανικού που χαρακτήριζε τις προηγούμενες δεκαετίες.
Έτσι, ο άνθρωπος του πλανήτη, ανταποκρινόμενος σε αυτή τη μεταβολή, οδηγήθηκε μακριά από τις συλλογικές φοβίες σε μια πιο προσωποποιημένη αναζήτηση. Μεσολάβησε μια μικρή «περίοδος χάριτος» για την ανθρωπότητα, η οποία όμως «εξέπνευσε» νωρίς…
Η περίφημη «τρύπα του όζοντος» και η κλιματική αλλαγή στην αρχή, αλλά και οι τρομοκρατικές επιθέσεις στους «Δίδυμους Πύργους» και η συνεχόμενη ένταση μεταξύ πολιτισμών και θρησκειών στη συνέχεια, προκάλεσαν μια επαναφορά του συλλογικού φόβου, αλλά με έναν πιο ήπιο, τηρουμένων των αναλογιών, ρυθμό.
Ώσπου ξαφνικά, έπεσε ως «μετεωρίτης» στη Γη η πανδημία COVID-19, επαναφέροντας βίαια την ταραχή, τον τρόμο και την παράνοια σε όλο τον πλανήτη. Η μεγάλη «αρρώστια» ήρθε να ισοπεδώσει τα κεκτημένα και τις ελευθερίες των τελευταίων 30 χρόνων, οδηγώντας ξανά το συλλογικό υποσυνείδητο, πίσω στο ταραγμένο παρελθόν.
Η πανδημία του νέου κορονοϊού, δεν σκορπίζει μόνο το θάνατο, αλλά επιφέρει και μια σειρά από αλλαγές στην παραγωγική διαδικασία, που διευρύνουν ακόμα περισσότερο τις μεγάλες αντιθέσεις που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια.
Η οικονομική ανάπτυξη, εξελίσσεται πλέον με εντελώς διαφορετικούς ρυθμούς. Καθοριστικός παράγοντας εδώ, είναι η δομή της κάθε οικονομίας. Είναι επόμενο να μην επηρεάζεται η λειτουργία μιας εργοστασιακής μονάδας με την τήρηση των κοινωνικών αποστάσεων, σε αντιδιαστολή με μια επιχείρηση υπηρεσιών η οποία βασίζεται στην κατ’ ιδίαν επικοινωνία. Αυτός είναι και ο λόγος που ο τομέας της μεταποίησης, κατέχει το υψηλότερο μερίδιο στο ΑΕΠ της Κίνας, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου.
Η πανδημία του νέου κορονοϊού, δοκιμάζει τις αντοχές του πλανήτη, με την απροσδιόριστη διάρκεια και τον αριθμό των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές. Οι κακοί χειρισμοί στη διαχείριση της πανδημίας και οι καραντίνες που επιβλήθηκαν ως το κύριο σωτήριο μέσο, αφήνουν πίσω τους συντρίμμια ύφεσης και ανεργίας. Απροετοίμαστες βρέθηκαν απέναντι στη μεγάλη υγειονομική κρίση και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, επιλέγοντας τοπικά κυρίως, κατασταλτικά μέτρα σε βάρος των φτωχότερων τάξεων, προκαλώντας μοιραία εντάσεις από την έκρηξη των ανισοτήτων.
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, έχει προβλέψει ότι, σε πέντε χρόνια από σήμερα, οι μισές δουλειές θα πραγματοποιούνται από ρομπότ και μηχανές, καθώς όλο και περισσότερες μεγάλες επιχειρήσεις, αρπάζουν την ευκαιρία που τους προσφέρουν τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, προκειμένου να μειώσουν το εργασιακό κόστος.
Τα σύγχρονα επιτεύγματα στο χώρο της «Τεχνητής Νοημοσύνης», αποτελούν το «μέσο» για να επιτύχουν τον σκοπό τους.
Σύμφωνα με έρευνα της McKinsey που έχει δημοσιευτεί, πάνω από τις μισές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις της Ευρώπης, κινδυνεύουν να βάλουν λουκέτο μέσα στον επόμενο χρόνο, αν δεν αλλάξει κάτι μέχρι τότε. Αν υλοποιηθεί αυτό το σενάριο, 50 εκατομμύρια ευρωπαίοι εργαζόμενοι θα οδηγηθούν εκτός αγοράς εργασίας.
Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας είχε προβλέψει δυο χρόνια νωρίτερα, ότι 150 εκατ. εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους μέχρι το 2022, ενώ 300 εκατ. νεοεισερχόμενοι δεν θα βρίσκουν εργασία. Αλλά και το γνωστό μας ΔΝΤ, πριν από λίγο καιρό, δεν έχασε κι αυτό την «ευκαιρία» να προειδοποιήσει ότι, η πανδημία μπορεί να βυθίσει φέτος περισσότερους από 90 εκατομμύρια ανθρώπους στην ακραία φτώχεια και την πείνα.
Στον «θαυμαστό» κόσμο της ελεύθερης αγοράς επικρατεί ο «χρυσός κανόνας», σύμφωνα με τον οποίο, «όταν χάνουν οι πολλοί, κερδίζουν οι λίγοι». Έτσι, μια μικρή μερίδα «εκλεκτών» μελών της παγκόσμιας καπιταλιστικής κοινότητας, βιώνει την κρίση ως επενδυτική ευκαιρία και διευρύνει τον πλούτο της, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Η ακόμα ακριβέστερα, σαν να έχει συμβεί κάτι ευεργετικό για εκείνους.
Μέσα στον καιρό της πανδημίας του νέου κορονοϊού, οι δέκα πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου είδαν τον συνολικό πλούτο τους να αβγατίζει κατά περίπου 450 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι 351 δισεκατομμυριούχοι των ΗΠΑ αύξησαν τον ήδη τεράστιο πλούτο τους περισσότερο από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, ποσό που αντιστοιχεί σχεδόν στο διπλάσιο του συνολικού πλούτου που κατέχει το φτωχότερο 50% του αμερικάνικου πληθυσμού. Η αμερικανική φαρμακευτική εταιρεία «Pfizer» έχει ήδη καταγράψει κέρδη 26 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τα εμβόλια, μόνο μέσα στο 2021.
Το πακέτο μέτρων που ανακοίνωσε ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, περιλαμβάνει γενναίες ενισχύσεις για τα στρώματα της κοινωνίας που έχουν πληγεί περισσότερο, χρηματοδότηση για έργα υποδομής, αύξηση της φορολογίας στις μεγάλες περιουσίες, έλεγχο των φορολογικών παραδείσων καθώς και μέτρα μείωσης των ανισοτήτων. Εκείνοι όμως που θίγονται, και δεν είναι άλλοι από τις πολύ ισχυρές οικονομικές δυνάμεις, είναι βέβαιο πως θα εμποδίσουν με κάθε μέσο την εφαρμογή της πολιτικής του Αμερικανού προέδρου.
Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Η Γερμανία και οι πάντα πρόθυμοι σύμμαχοί της, δίνουν αγώνα προκειμένου να μην αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά το «Ταμείο Ανάκαμψης», ενώ επιδιώκουν με κάθε τρόπο τη διατήρηση του «Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης», που αποτελεί την πλέον κομψή εκδοχή της λιτότητας.
Ο κατακερματισμός των κομμάτων της Αριστεράς στην Ευρώπη και η αδυναμία των προοδευτικών δυνάμεων να συνεννοηθούν μεταξύ τους, επιτρέπουν στο νεοφιλελευθερισμό να προελαύνει ανενόχλητος, ως ρυθμιστής των εξελίξεων, εξουδετερώνοντας κάθε μορφή δυσφορίας ή κοινωνικής αντίδρασης.
Βρισκόμαστε ήδη στο κατώφλι της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, που χαρακτηρίζεται από μια πρωτόγνωρη συγχώνευση του φυσικού, του βιολογικού και του ψηφιακού κόσμου. Μιας περιόδου που σηματοδοτεί την αναβάθμιση και την επιστημονικοποίηση της παραγωγής. Ένα τεχνολογικό υπέρ-οικοδόμημα που αναβαθμίζει άρδην τους όρους διεξαγωγής των σύγχρονων «πολέμων», διαμορφώνοντας νέους κανόνες που θα ρυθμίζουν την εργασία, την ανεργία και την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Σε έναν αβέβαιο φοβισμένο πλανήτη, όπου οι οικονομικές λοξές ματιές είναι παντού κυρίαρχες, εκείνοι που διαχειρίζονται τον παγκόσμιο πλούτο, ανασυντάσσονται και φαίνεται πως ετοιμάζονται για τα χειρότερα. Εσύ που νόμιζες πως τα έχεις δει όλα, δεν έχεις δει ακόμα τίποτα. Να δεις τι σου ‘χουν για μετά…
Σε μια εποχή όπου ο καπιταλισμός προελαύνει στην Υφήλιο χωρίς αντίπαλο, τα συστημικά κόμματα που ελέγχονται από την ολιγαρχία του πλούτου, τα μέσα ενημέρωσης, και οι πάσης φύσεως και προελεύσεως διανοούμενοι του νεοφιλελευθερισμού, θα προσπαθήσουν επιμελώς να εξημερώσουν την οργή των πολιτών και να τους πείσουν ότι είναι μάταιη η όποια τους αντίσταση.
Οι παγκόσμιες ελεύθερες και ασύδοτες αγορές, με τις άυλες αξίες τους, τα επιτόκια, τα ομόλογα και τις αποτιμήσεις εν καιρώ πανδημίας, συγκροτούν τώρα μια ολιγαρχική ομοιομορφία, που αποτελεί την αμέσως επόμενη μεγάλη απειλή, μετά τον φονικό ιό, για όλους τους κατοίκους της Γης.
https://moschonas.wordpress.com