Την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου, η Λέσχη Lions «Κνωσός», μέσα σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα, έκοψε τη βασιλόπιτα για το 2019 και τίμησε τον διεθνούς φήμης αρχιμουσικό Μύρωνα Μιχαηλίδη. Ως υπεύθυνη της εκδήλωσης είχα την τιμή να παρουσιάσω στο κοινό που πλημμύρισε την αίθουσα «Πασιφάη» του ξενοδοχείου «Ατλαντίς» την προσωπικότητα και το έργο του Ηρακλειώτη μαέστρου.
Θερμά τα σχόλια που άκουσα, μετά το τέλος της ομιλίας μου, από πολλούς και άγνωστους σ’ εμένα ανθρώπους. Με συγκίνησαν, όμως, ιδιαίτερα τα λόγια μίας κυρίας: «Δώστε μου, σας παρακαλώ, την ομιλία σας, να τη διαβάσω στα εγγόνια μου, για να έχουν πρότυπα». Με αφορμή αυτή τη ζεστή και ειλικρινή παράκληση τη δημοσιεύω.
«Είναι μεγάλη τιμή για εμένα να μιλήσω για τον Μύρωνα Μιχαηλίδη, ένα σπουδαίο μουσικό, ένα ξεχωριστό άνθρωπο. Κι αυτό το δεύτερο το θεωρώ πιο σημαντικό αλλά και αναμενόμενο, καθώς προέρχεται από την οικογένεια της Καίτης (το γένος Χατζάκη) και του αείμνηστου Πάνου Μιχαηλίδη.
Σ’ αυτή την οικογένεια, που διακρίνεται για την εκ βάθους ευγένεια, την ευαισθησία και την πίστη σε αρχές και αξίες, γεννήθηκε ο Μύρων. Το τρίτο της αστέρι μετά τον Δημήτρη και την Ένη. Τον γνωρίζω από μικρό, καθώς τα σπίτια μας γειτονεύουν, γι’ αυτό μιλώ μετά λόγου γνώσεως. Θα ήταν περίπου πέντε χρόνων, όταν ανακάλυψε στο σαλόνι του σπιτιού τους το μαγικό κουτί, το πιάνο. Δεν το έφτανε καλά καλά, χρειαζόταν μαξιλαράκι για να ακουμπήσουν τα μικρά του δάχτυλα τα πλήκτρα.
Παρόλα αυτά, μέσα από τα καθημερινά πλέον παιχνιδίσματα με τις νότες, ανακάλυπτε τον θαυμαστό κόσμο της μουσικής και χάραζε, υποσυνείδητα ίσως, το δρόμο της μελλοντικής του πορείας…. Στα οχτώ του ξεκίνησε συστηματικά μαθήματα πιάνου με πρώτη του δασκάλα την κυρία Μαρία Γιαμιαδάκη για την οποία ο Μύρων τρέφει ξεχωριστή αγάπη.
Στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου, βρίσκεται σε δίλημμα. Θέλει να σπουδάσει μουσική, όμως πρέπει να τελειώσει κι ένα πανεπιστήμιο, σύμφωνα με τις επιταγές της εποχής. Ποια επιστήμη να διαλέξει; Όπως εξομολογείται ο ίδιος, είχε βαρεθεί να ακούει στο σπίτι για μαθηματικά και φυσική, καθώς τα τρία από τα πέντε μέλη της οικογένειας ήταν των θετικών επιστημών.
Μέσα από τα βιβλία μιας γειτονοπούλας και κοινής μας φίλης που είχε περάσει στη Νομική ανακαλύπτει ένα καινούργιο κόσμο που τον συναρπάζει. Και κάνει την επιλογή του. Η μουσική αχώριστος σύντροφός του. Φοιτητής πλέον στην Αθήνα συνεχίζει τις σπουδές του στο πιάνο με τον Δημήτρη Τουφεξή που ανακαλύπτει στο πρόσωπο του Μύρωνα ένα γεννημένο μαέστρο.
Όταν αποφοιτά από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ανοίγει τα φτερά του για το μεγάλο του όνειρο. Δίνει εξετάσεις στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Βερολίνου και είναι ένας από τους τρεις επιτυχόντες μεταξύ τριάντα υποψηφίων. Οι συνθήκες δύσκολες, αντίξοες πολλές φορές, σε μια Γερμανία που νέο-ναζιστικές οργανώσεις αρχίζουν να δείχνουν τα δόντια τους. Οι μετανάστες δεν είναι αρεστοί Ο Μύρων αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες και με την αποφοίτησή του ανοίγει ένας δρόμος επιτυχιών και διακρίσεων.
Θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για να αναφερθούμε στη σταδιοδρομία και το έργο του. Θα αρκεστώ σε μία επιγραμματική αναφορά. Διετέλεσε Μόνιμος Αρχιμουσικός και Υπεύθυνος σπουδών στην Όπερα της Ανατολικής Σαξονίας, Καλλιτεχνικός Διευθυντής και Κύριος Αρχιμουσικός της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης και με την ίδια ιδιότητα το 2011 αναλαμβάνει την Εθνική Λυρική Σκηνή στην Αθήνα μέχρι το 2017.
Το ρεπερτόριό του αποτελείται από έναν κατάλογο που ξεπερνά τα 250 συμφωνικά έργα και τις 40 όπερες και εκτείνεται από έργα της εποχής Μπαρόκ ως Σύγχρονες συνθέσεις. Πρωταγωνιστεί στην παραγωγή σπάνιων έργων και υποστηρίζει ιδιαίτερα τη σύγχρονη δημιουργία. Ενδεικτικά αναφέρω την παγκόσμια πρεμιέρα της σύγχρονης όπερας «Η Φόνισσα» (βασισμένη στο διάσημο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη).
Έχει διευθύνει επανειλημμένα πολλές σημαντικές ορχήστρες σε πολλές πρωτεύουσες και μεγάλες πόλεις της Ευρώπης αλλά και στην Άγκυρα, το Μεξικό, την Ιερουσαλήμ, τη Σαγκάη κ.α. Μακρύς ο κατάλογος και πραγματικά εκπλήσσει. Φυσικά είναι αδύνατον να απαριθμήσω τις καλλιτεχνικές του συνεργασίες με άλλους μεγάλους μουσικούς διεθνούς φήμης.
Πολύ σημαντικές επίσης και οι διακρίσεις που έχει λάβει ως τώρα, το τονίζω αυτό το τώρα, διότι πιστεύω ότι θα λάβει και πολλές άλλες. Του το ευχόμαστε ολόψυχα. Ξεχωρίζω το παράσημο του Ιππότη του Εθνικού Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων, με το οποίο τον τίμησε η Γαλλική Δημοκρατία, το σημαντικό Βραβείο Απόλλων από την Εταιρεία Φίλων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), καθώς και το Ειδικό Βραβείο Χρυσή Μπαγκέτα για την εξαιρετική συμβολή του στις επιτυχίες και τα επιτεύγματα του λυρικού θεσμού.
Σ’ αυτή την εξαιρετική συμβολή σταματώ για ένα λεπτό. Το 2011 ο Μύρων παραλαμβάνει μία Εθνική Λυρική Σκηνή με χρέος 17 εκ. ευρώ το οποίο κατορθώνει να μηδενίσει, εν μέσω κρίσης, μέχρι το 2014 (χωρίς απολύσεις προσωπικού). Παράλληλα απογειώνει την ευαισθητοποίηση του κοινού απέναντι στη Λυρική Τέχνη.
Αναπτύσσει καινοτόμες δράσεις, όπως μουσικοί περίπατοι και υπαίθριες συναυλίες σε απροσδόκητους χώρους (λιμάνι Πειραιά, Βαρβάκειος αγορά, μετρό κ.α.) Εγκαινιάζει την « Όπερα της βαλίτσας» δηλ. μικρογραφικές όπερες που ταξιδεύουν για τέσσερα χρόνια σε όλη την ελληνική επικράτεια (Θυμόμαστε την όπερα Μποέμ, εδώ, στο χωριό Βαρβάροι). Επίσης το «Λυρικό λεωφορείο» (μουσική βόλτα με καταξιωμένους Έλληνες τραγουδιστές της Όπερας). Επισημαίνω ακόμη την ίδρυση Παιδικής χορωδίας(είναι εκείνη που τραγούδησε για τον πρόεδρο Ομπάμα) και φυσικά το πρωτοποριακό πρόγραμμα «Η όπερα διαδραστικά στα σχολεία» στο οποίο συμμετείχαν 45.000 μαθητές.
Το μεγαλύτερο όμως επίτευγμά του είναι η μετακίνηση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από το Θέατρο «Ολύμπια» στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Ο Μύρων δεν θα χαρεί την επίτευξη αυτού του μεγαλόπνοου στόχου και τους κόπους μιας μακροχρόνιας προσπάθειας.
Λίγους μήνες πριν από την ολοκλήρωσή της, τον Φεβρουάριο του 2017 το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοινώνει ότι η σύμβαση με τον Μύρωνα Μιχαηλίδη δεν θα επεκταθεί μετά από το 2017, γεγονός που προκαλεί κατάπληξη και σοκ στην κοινή γνώμη. Όμως, τα αυτόφωτα αστέρια δεν φοβούνται τη σκοτεινιά. Αντίθετα μέσα σ’ αυτή αναδεικνύεται τη λάμψη τους.
Έτσι, ο Μύρων επιλέχτηκε, μετά από ψηφοφορία, Γενικός Μουσικός Διευθυντής στην ιστορική Όπερα της Ερφούρτης.
Σε όλη αυτή τη λαμπρή σταδιοδρομία ο Αρχιμουσικός που τιμάμε σήμερα δεν έπαψε να νοιάζεται με πραγματικό ενδιαφέρον και αγάπη για την ιδιαίτερή του πατρίδα. Εδώ και αρκετά χρόνια συνεργάζεται με τον Δήμο Ηρακλείου – μάλιστα η συνεργασία αυτή έχει ενταθεί τον τελευταίο καιρό – και συνδράμει με τις γνώσεις και την πείρα του, ώστε το Πολιτιστικό Κέντρο της πόλης μας να αποκτήσει το καλλιτεχνικό στίγμα που του αξίζει.
Γράφει ο Μαγιακόφσκι: «για ν’ ανάβουν τ’ αστέρια σημαίνει πως κάποιος τα έχει ανάγκη/ κάποιος επιθυμεί να υπάρχουν» Κι εμείς, Μύρων, σ’ αγαπάμε γι’ αυτό έχουμε ανάγκη το αστέρι σου, εμείς, η πόλη μας, η πατρίδα μας και βέβαια η Μουσική.
Σ’ευχαριστούμε για όσα προσφέρεις, σ’ ευχαριστούμε που είσαι μαζί μας!».