Ποιος είπε ότι το 2020 έχει μόνο κακές ειδήσεις; Ο ισχυρισμός διαψεύστηκε την περασμένη Τετάρτη στις 7 του Οκτώβρη. Η είδηση της ημέρας που μονοπώλησε το εγχώριο ενδιαφέρον, αλλά και που προξένησε την παγκόσμια προσοχή, αφορούσε στην ιστορική δικαστική απόφαση που έκρινε ενόχους τους αρχηγούς και τα μέλη της εγκληματικής-ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.
Πρόκειται για μια απόφαση-σταθμό τόσο για την ελληνική Δικαιοσύνη όσο και για την ελληνική κοινωνία! «Μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος…», όπως θα έλεγε και ο ποιητής μας! Ο κόσμος βέβαια είχε βγάλει την απόφασή του πριν από τη Δικαιοσύνη. «ΔΕΝ είναι αθώοι», βλέπαμε παντού… Οι δεκάδες χιλιάδες πολίτες που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το Εφετείο, άνθρωποι κάθε ηλικίας, στο άκουσμα της απόφασης ξέχασαν για λίγο την πανδημία και αγκαλιάζονταν γεμάτοι χαρά!
Τι κι αν οι νομικοί υπερασπιστές των εγκληματιών τους αποκαλούσαν «ξυπόλητους» εντός της δικαστικής αίθουσας. Τι κι αν κάποιοι δημοσιογράφοι τους μέμφονταν ότι δεν τηρούσαν τις αποστάσεις που επέβαλαν τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Σημασία για αυτούς εκείνη τη στιγμή είχε μόνο το σημαντικό αποτέλεσμα.
Στη μεγαλύτερη δίκη της Μεταπολίτευσης, μόλις είχαν καταδικαστεί πρωτόδικα τα στελέχη της εγκληματικής φασιστικής οργάνωσης για τις κακουργηματικές πράξεις τους.
Η ετυμηγορία των γενναίων δικαστών προκάλεσε το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Ο βρετανικός Guardian χαρακτήρισε τη δίκη ως «τη σημαντικότερη δίκη φασιστών, μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης». Η Χρυσή Αυγή ήταν μια σκοτεινή οργάνωση που φιλοδόξησε να ανασυστήσει στην Ελλάδα το γερμανικό ναζιστικό κόμμα NSDAP, εναρμονισμένη στις μεθόδους των μεσοπολεμικών Ταγμάτων Εφόδου που έφεραν στην εξουσία τον Χίτλερ, αφού όμως πρώτα πήραν το βάπτισμα του πυρός στους δρόμους, με τη βία και το έγκλημα.
Φασιστικές οργανώσεις υπάρχουν βέβαια σε όλο τον κόσμο. Η περίπτωση όμως του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής αποτελεί μοναδικό φαινόμενο. Εδώ υπήρχε σύμπτωση πολιτικού κόμματος και εγκληματικής οργάνωσης. Εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου ενδύθηκαν την λεοντή των κοινοβουλευτικών προσώπων. Ακόμα και σήμερα εκκρεμούν μια σειρά από ανεξιχνίαστες εγκληματικές υποθέσεις, που ταιριάζουν απόλυτα με τη δράση της Χρυσής Αυγής.
Αργήσαμε πολύ αλλά τα καταφέραμε! Γιατί όμως να αργήσουμε τόσο πολύ; Γιατί αφήσαμε να περάσουν 5,5 ολόκληρα χρόνια μέχρι να καταλήξουμε σε πρωτόδικη απόφαση; Γιατί έγινε σήμερα αυτό που θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια; Κάποιοι υπεύθυνοι οφείλουν, έστω και τώρα, να μας δώσουν ορισμένες εξηγήσεις…
Η πορεία της εγκληματικής αυτής οργάνωσης προς το κοινοβούλιο, θα έπρεπε να είχε ανακοπεί. Μια σειρά από λάθη και παραλείψεις των δημοκρατικών μας θεσμών, επέτρεψαν στο ναζιστικό μόρφωμα να εξασφαλίσει θώκο εξουσίας. Ο Άρειος Πάγος άνοιξε το δρόμο για να κατέβει η Χρυσή Αυγή στις εκλογές, ενώ υπήρχαν ήδη καταγεγραμμένες εγκληματικές ενέργειες που ενοχοποιούσαν αρκετά από τα μέλη της.
Πολλά από τα ΜΜΕ έδωσαν τότε βήμα στους φασίστες να επικοινωνήσουν με τους εν δυνάμει ψηφοφόρους τους. Θυμόμαστε όλοι τα στημένα ρεπορτάζ με τα «προσκοπάκια» της Χρυσής Αυγής που περνούσαν τις γιαγιάδες απέναντι και τις βοηθούσαν να παίρνουν από τα ΑΤΜ τις πετσοκομμένες συντάξεις τους. Ενίοτε μάλιστα, τα «καλά παιδιά» της οργάνωσης, ξεχνούσαν τους «ευγενικούς» τους τρόπους, στα τηλεοπτικά πάνελ στα οποία ήταν προσκεκλημένοι, και έριχναν και καμιά μπουνιά στους συνομιλητές τους…
Οι δημοσιογράφοι που φιλοξενούσαν τότε τους τραμπούκους της Χρυσής Αυγής στις εκπομπές τους, σήμερα επιδίδονται σε εντυπωσιακές κωλοτούμπες «δημοκρατικής γυμναστικής»… Υπήρξαν βέβαια δημοσιογράφοι και μέσα ενημέρωσης, που τίμησαν τον δημοκρατικό τους ρόλο, αρνούμενοι να δώσουν βήμα στους εγκληματίες.
Η ανάδειξη της εγκληματικής οργάνωσης σε κόμμα, επιτεύχθηκε την περίοδο της κορύφωσης της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στη χώρα μας, όταν τα μνημόνια εξαθλίωναν την κοινωνία, όταν το πολιτικό σύστημα είχε καταρρεύσει. Τότε, η απελπισία του κόσμου μετατράπηκε σε οργή. Η γενίκευση είναι η αρχή κάθε φασισμού, και λειτούργησε και πάλι κάτω από την διαπίστωση, ότι «όλοι τους είναι ίδιοι…».
Η νεοεμφανιζόμενη παράταξη της Χρυσής Αυγής κεφαλαιοποίησε αυτή την οργή του αγανακτισμένου κόσμου, μετατρέποντάς την σε φασισμό. Κατάφερε να αποσπάσει τότε 440.000 ψήφους, αρκετές για να την οδηγήσουν στο κοινοβούλιο.
Ο Ναζισμός περιέχει την άρνηση της ανθρώπινης αξίας. Το κίνητρο των δραστών των εγκλημάτων της Χρυσής Αυγής ενάντια σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους, ήταν η ναζιστική τους συγκρότηση. Η ναζιστική τους ιδεολογία. Η αγάπη τους για το πιο βαθύ σκοτάδι…
Η χαροκαμένη μάνα του Παύλου Φύσσα έγινε το σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα.
Το κεντρικό πρόσωπο μιας σύγχρονης τραγωδίας ενός ολόκληρου λαού βρήκε τη δύναμη, το κουράγιο, την ανθρωπιά, αλλά και την αξιοπρέπεια να σταθεί όρθια τόσα χρόνια, κοιτάζοντας στα μάτια τους δολοφόνους του παιδιού της, ζητώντας δικαίωση! Κρίμα όμως που η δικαίωση δεν μπορεί να φέρει πίσω το παλληκάρι της!
Η καταδικαστική απόφαση της Χρυσής Αυγής αποτέλεσε και την τελευταία πράξη της κάθαρσης στη σύγχρονη πολιτική μας τραγωδία. Είναι μια νίκη του ελληνικού λαού και της δημοκρατίας. Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει με το φασισμό. Χρειάζεται εγρήγορση και επιμονή στη διαρκή μάχη που δίνουμε με το «τέρας».
Η ανταγωνιστική μας κοινωνία που υποστηρίζει την ιεραρχία και επιβάλλει την επικράτηση του άλλου με κάθε θεμιτό μέσο, προσδίδει σε πολλούς από εμάς μια φασίζουσα συμπεριφορά, που μπορεί να αποκτήσει χαρακτηριστικά νοοτροπίας, με ανεξέλεγκτες όμως τις συνέπειες.
Ο εκφασισμός της καθημερινής ζωής διασκορπίζεται και καλύπτει διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους ακούγεται και επικρατεί ο χυδαίος, ο εθνικιστικός και ο ρατσιστικός λόγος.
Η ετυμηγορία της περασμένης Τετάρτης σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου κατά την οποία δοκιμάστηκαν οι αντοχές της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Ιστορικό το συμπέρασμα ότι οι θεσμοί είναι ισχυροί. Η αίσια έκβαση όμως δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να επιφέρει εφησυχασμό. Η συλλογική μνήμη πρέπει να λειτουργεί.
Το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να ομονοεί και να περιθωριοποιεί τους εχθρούς του πολιτεύματος.
Η δικαιοσύνη θα πρέπει να αποκτήσει ταχύτερα αντανακλαστικά. Τα ΜΜΕ δεν θα πρέπει να ξεχάσουν την αρχική τους συγκατάβαση απέναντι στη μεγάλη σκοτεινή απειλή.
Ωραία ήταν η εικόνα της ενιαίας στάσης των πολιτικών κομμάτων του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου» απέναντι στην καταδίκη των φασιστών, ακόμα κι αν αυτή ήταν για κάποιους προσχηματική! Αυτό κράτησε μόνο λίγες στιγμές. Αμέσως μετά, άρχισαν και πάλι να εκτοξεύονται αλληλοκατηγορίες και υπονοούμενα.
Με τη Χρυσή Αυγή ξεμπερδέψαμε. Τι θα γίνει όμως με την «σοβαρή Χρυσή Αυγή» που υφέρπει σήμερα σε κόμματα, σε υπουργεία και όπου αλλού; Δεν ξεμπερδέψαμε με το μίσος, το ρατσισμό, τη βία, το φασισμό. Μπορεί ορισμένα στελέχη του μορφώματος να τιμωρηθούν χωρίς ελαφρυντικά (εξαιρούνται οι «λέοντες» που γίνανε «γατάκια»), ωστόσο ο συστημικός φασισμός παραμένει, και αυτόν καλούμαστε τώρα να αντιπαλέψουμε.
Ο Μπρεχτ πάντως είχε προειδοποιήσει, σε μια ανάλογη ιστορική στιγμή, την ώρα που πανηγύριζαν την αντιφασιστική νίκη στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που ήταν και η αρχή του Ψυχρού Πολέμου: «Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό». Ανησυχώ, μήπως δικαιωθεί ξανά ο Μπρεχτ!