Το μέλλον δεν ήταν ποτέ προβλέψιμο, τουλάχιστον μακροπρόθεσμα. Ιδιαίτερα όμως σήμερα που ο ρυθμός των αλλαγών συνεχώς επιταχύνεται κοινωνίες που παραμένουν προσκολλημένες στο παρελθόν είναι καταδικασμένες. Η αλλαγή είναι μοίρα μας. Αλλαγή στις ιδέες, στις νοοτροπίες, στις αξίες, στη συμπεριφορά είναι πάντα μια γοητευτική πρόταση. Μια πρόταση που έχει και τους αρνητές της.
Η σκέψη οργανώνεται με αντιθετικούς όρους. Πρόοδος-συντήρηση, καλό-κακό, όμορφο-άσχημο, θετικό-αρνητικό. Το τραγικό είναι, όταν αντίστοιχη διαίρεση διαμορφώνεται και στον πολιτικό λόγο και ακόμα τραγικότερο, όταν παρατάξεις προσκολλημένες στο παρελθόν αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικές και με συνθηματολογίες και φτηνό λαϊκισμό υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, δόξες και ηρωισμούς με παραχάραξη της ιστορίας.
Στην παγίδα τους πέφτουν δυστυχώς πολλοί και οι εμπειρίες μας μπορεί να ανακαλέσουν αρκετές περιπτώσεις που η χώρα μας βρέθηκε στο γκρεμό, επειδή οι πολίτες με αφέλεια αφέθηκαν να παρασυρθούν από γοητευτικούς ηγέτες που υποσχέθηκαν ότι θα μας οδηγήσουν στον παράδεισο.
Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση κρίνεται η ωριμότητα και η ποιότητα των ψηφοφόρων και σε ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές για τον τόπο μας πάρθηκαν λάθος αποφάσεις.
Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις κανενός. Όμως δεν αρκούν. Συχνά οι καλές προθέσεις οδηγούν στην Κόλαση. Λυπηρό είναι ότι τα πολιτικά προγράμματα μοιάζουν με πλειοδοσία. Δεν αρκεί να μοιράζεις δίκαια, απαιτείται και να παράγεις. Δεν υπάρχουν μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις στη δημοκρατία.
Όλοι αναγνωρίζουν ότι η αξιοπιστία των πολιτικών είναι μειωμένη. Και τα τρία κόμματα που δημοσκοπικά υπερτερούν έχουν δώσει δείγματα γραφής. Ας κριθούν με το έργο τους και όχι μόνο με τις υποσχέσεις. Δυστυχώς οι τηλεοπτικοί διάλογοι, όπως οργανώνονται δεν βοηθούν. Γι’ αυτό η ευθύνη των δημοσιογράφων είναι μεγάλη. Οφείλουν να διαφωτίσουν και όχι να συσκοτίσουν το τοπίο. Στην ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή που ζούμε ελπίζω ότι τελικά όλοι μας θα πράξουμε το καθήκον μας με αίσθημα ευθύνης.