Μια μαγική βραδιά ζήσαμε όσοι τυχεροί βρεθήκαμε στον ομώνυμο πολυχώρο του ιδρύματος.
Ένα δικό μας παιδί, ο Γιώργος Περβολαράκης του Σήφη και της Άννης, μας την πρόσφερε απλόχερα.
Η ελλιπέστατη μουσική μου παιδεία δεν μου επιτρέπει τεχνικές κρίσεις.
Θα ήταν άλλωστε αυθάδεια να το τολμήσω, μετά από ένα τέτοιο βιογραφικό που συνοδεύει τον Γιώργο.
Οι κρίσεις του ακροατή, του θεατή, αποτυπώνονται μέσα στην αίθουσα.
Η ατμόσφαιρα ήταν μυσταγωγική.
Η ικανοποίηση όλων ήταν διάχυτη και αποτυπωμένη στα χαρούμενα πρόσωπα.
Αυτό νομίζω είναι το μέτρο αξιολόγησης του μουσικού, του ηθοποιού, του κάθε λογής καλλιτέχνη, όταν εκτίθεται ή εκθέτει το έργο του.
Γιώργο, με πολύ δύσκολα ακούσματα, κυριολεκτικά μας γοήτευσες.
Σε ευχαριστούμε από καρδιάς!
Δεν είναι τυχαίο που η επαγγελματική σου ζωή εξελίσσεται στην καρδιά του παγκόσμιου μουσικού γίγνεσθαι, στο Σάλτσμπουρκ.
Σε αυτή την πόλη που όποιος είχε την τύχη να την ζήσει θα νοιώθει συχνά τον νόστο της επιστροφής.
Για τον υπογράφοντα ένας ακόμη λόγος για να ζήσει βαθιά συγκινημένος το πολιτιστικό γεγονός της 22ας Αυγούστου ήταν οι συνειρμοί, οι σκονισμένες αναμνήσεις, οι εικόνες του Περικλή και της Κατίνας Βλαχάκη όταν σχεδιάζαμε το δημιούργημά τους, και ζούσαν στην φαντασία τους, γεγονότα όπως αυτό που απολαύσαμε από τον Γιώργο Αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ στην διοίκηση του ιδρύματος.
Μπράβο παιδιά!