Ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο! Οι ίδιοι το παραδέχονται, άλλωστε, πως η Γερμανία οδήγησε σε συνεχείς και επώδυνες ήττες την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναφέρομαι σε άρθρα που δημοσιεύτηκαν σε γερμανικές εφημερίδες κατά την διάρκεια των ημερών του παρελθόντος Νοεμβρίου. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη Λιβύη, στην νοτιοανατολική μεσόγειο, και τελευταία στον Καύκασο το απέδειξαν περίτρανα.
Σε όλα τα παραπάνω γεωγραφικά μέρη όπου ενεπλάκη ηθελημένα ή μη, το Βερολίνο, τα αποτελέσματα ήταν από κάθε πλευρά καταστροφικά για την ενωμένη Ευρώπη, αλλά και για τη χώρα μας, ποικιλοτρόπως. Στην προσπάθεια μεσολάβησης στην κρίση της Λιβύης, η χώρα μας δεν προσεκλήθη από την διοργανώτρια της προσπάθειας Γερμανία, προκλητικά, ενώ και η πολιτική κατευνασμού που ακολούθησε απέναντι στον Ερντογάν, παρά τις διαδρομές του Γερμανού υπουργού των εξωτερικών, ήταν άνευ αντικρίσματος.
Το αποκορύφωμα όλων ήταν η τελευταία και ανεπιτυχής προσπάθεια ελέγχου ενός πλοίου τουρκικών συμφερόντων στα ανοιχτά της Λιβύης, λόγω υποψιών ότι μεταφέρει πολεμικό υλικό στους εκεί πολιτικούς προστατευόμενους της γειτονικής χώρας. Κι’ αν αυτά ισχύουν για άλλες χώρες, τελευταία δεν κατάφερε να αποτρέψει τον Ερντογάν από το σώου που έστησε στην περίκλειστη μαρτυρική πόλη της Αμμοχώστου, στα Βαρώσια, με τη συνοδεία του Τουρκοκύπριου συνοδοιπόρου του.
Έχει επανειλημμένα ειπωθεί πως την συγκεκριμένη χώρα απασχολεί περισσότερο η οικονομία των βιομηχανικών της κολοσσών και δείχνει να αδιαφορεί για τις χώρες της Ευρώπης, ενώ παράλληλα ουδόλως ενδιαφέρεται για την κοινή αμυντική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε για την στρατηγική αυτονομία της παρά την αντιπαράθεσή της με την πιο δυνατή στρατιωτικά Γαλλία η οποία βρίσκεται σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος πάνω σε αυτό το θέμα, όπως φυσικά και σε πολλά άλλα. Φοβάται, παράλληλα, το μεταναστευτικό κύμα με το οποίο προφανώς την απειλεί η Τουρκία, μέσα σε όλα τ’ άλλα.
Ίσως αναμένει την εναλλαγή του Αμερικανού Προέδρου, τον Ιανουάριο του καινούργιου χρόνου, θα μπορούσε να αντιτάξει κάποιος και τον ερχομό του Μπάιντεν, αλλά τότε όμως δεν θα έχει την προεδρία της Ένωσης. Η θητεία της στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν από κάθε πλευρά όχι μόνον αδιάφορη αλλά αποκλειστικά, σχεδόν, εστιασμένη στα δικά της ενδιαφέροντα.
Στην προηγούμενη προσπάθεια που έγινε πριν δύο μήνες περίπου, κατάφερε να αντιστρέψει, με τι εκβιαστικό τρόπο δεν γνωρίζουμε, τις αντίθετες φωνές της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας για λήψη μέτρων και κυρώσεων και για την επιβολή εμπάργκο όπλων στην Τουρκία, κάτι που γινόταν σε συνεχή βάση όχι μόνο από εμάς αλλά και από άλλες χώρες της Ένωσης, όπως την Αυστρία και τη Γαλλία.
Όμως μόλις λίγες μέρες πριν, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, ο κ. Δένδιας, ξεσπάθωσε και καταφέρθηκε ανοιχτά εναντίον της Γερμανίας, για πρώτη μάλλον φορά, κατηγορώντας την πως την απασχολεί στην ουσία μόνο το οικονομικό θέμα και αδιαφορεί για ότι ήθελε προκύψει από την πώληση γερμανικών όλων με τα οποία η γειτονική μας χώρα απειλεί την ειρήνη και την σταθερότητα δύο χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μάλιστα, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, απορεί πως δεν το καταλαβαίνει και συνειδητοποιεί μόνη της και αναγκάζεται να το θέσει ο ίδιος και, «…ότι αυτό δεν είναι συμβατό με τον ρόλο της στην Ευρώπη». Η δήλωση αυτή, είναι σίγουρα σκληρή και ειρωνική, ταυτόχρονα, και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν είχε την έγκριση και σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού της χώρας μας, ή έγινε με πρωτοβουλία και ευθύνη αποκλειστικά του υπουργού των εξωτερικών.
Όλοι θυμούνται πάντως την απύθμενη κοροϊδία της συνόδου κορυφής του Οκτωβρίου στην οποία επενδύθηκαν, από εμάς, πολλά και με το μηδαμινό τελικά αποτέλεσμα. Πέρα από τις άλλες διεθνείς ισορροπίες στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, κάποια πράγματα φαίνεται να αλλάζουν και στις δημόσιες τοποθετήσεις της ελληνικής πλευράς απέναντι στην μέχρι σήμερα προεδρεύουσα χώρα της Ε.Ε., από τις αφελείς και ανούσιες τις περισσότερες φορές, σε πιο επιθετικές και ουσιώδεις, σήμερα
. Έστω και αργά οι πολιτικοί μας κατάλαβαν ότι τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο από μεριάς μας με τις συνεχείς και αναποτελεσματικές υποχωρήσεις. Όμως, εάν αυτό συνιστά γενικότερη πολιτική της χώρας μας ή απλώς ήταν προσωπική γνώμη και τοποθέτηση του συγκεκριμένου υπουργού μας, θα φανεί και θα ξεκαθαρίσουν πολλά με την συνέχεια του εν λόγω πολιτικού σεναρίου στη σύνοδο της κορυφής του Δεκεμβρίου και βεβαίως από τον επόμενο ελληνικό κυβερνητικό ανασχηματισμό!