Γιάντα μωρέ χρυσέ μου αϊτέ,
μάζεψες τα φτερά σου
και δεν τ’ ανοίγεις να πετάς,
να χαίρεται η καρδιά σου;
Αϊτέ της Γέννας, μπαρμπα Σταύρο,
Ταξιδεύεις στην αιωνιότητα αφήνοντας πίσω σου αυτόν τον μάταιο κόσμο. Είναι το αναπόφευκτο ταξίδι που η μοίρα έχει προδιαγράψει για όλους μας.
Γεννημένος σ’ αυτή την ηρωική γωνιά της κρητικής γης εγαλουχήθηκες μ’ όλα τα υψηλά ιδανικά της φυλής από τους χαρισματικούς γενήτορές σου, τους Σπυριδιανούς.
Από την κορυφή της Γέννας άνοιξες τα φτερά σου
και πέταξες ψηλά όπου
δεν μπορέσανε να βγούνε πουλιά που σε ζηλεύανε
για να σ’ εκδικηθούνε.
Μετά τις βασικές και γυμνασιακές σου σπουδές εισήχθης πρώτος στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή.
Τα βαθιά σου δημοκρατικά αισθήματα δεν σου επέτρεπαν να χωνέψεις ορισμένες καταστάσεις που αφορούσαν τη βασιλική οικογένεια και την επικρατούσα τότε πολιτική κατάσταση (καθεστώς δικτατορίας). Σε μια αποστροφή του λόγου σου εκφράσθηκες δυσμενώς για τη βασιλομήτορα και το κακό δεν άργησε να γίνει. Καρφώθηκες, ας μου επιτραπεί η έκφραση, από συνάδελφό σου της σχολής, με αποτέλεσμα να περάσεις από στρατοδικείο, να καταδικασθείς με φυλάκιση στο Γεντί-Κουλέ και να καθαιρεθείς από τις τάξεις της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής.
Όμως:
Τον αντρειωμένο μην τον κλαις
όσο κι αν αστοχήσει.
Μα αν αστοχήσει μια και δυο
πάλι αντρειωμένος είναι.
Πάντα ‘ναι η πόρτα του ανοιχτή
κι η τάβλα του στρωμένη.
Μετά το τέλος της ποινής σου συνέχισες τη φοίτησή σου στην ιατρική, ως πολίτης πλέον, και τελειώνοντας πήγες στον Ευαγγελισμό για ειδικότητα.
Οι διαγνώσεις σου για τους αρρώστους ήταν προφητικές και ποτέ δεν αστόχησαν.
Είχες μεγάλη οξυδέρκεια και ήσουν ένας λειτουργός της ιατρικής σύμφωνα με τον όρκο που είχες δώσει.
Με όλα σου αυτά τα προσόντα αγαπήθηκες και η κοινωνική σου εμβέλεια ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Αυτό φάνηκε όταν πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με την πολιτική. Πρώτη φορά κατέβαινες στον πολιτικό στίβο και η επιτυχία σου ήταν εντυπωσιακή.
Όμως έμελε να πληγώσεις όχι μόνο εσένα, αλλά όλη την οικογένεια, όλους εμάς τους συγγενείς και φίλους που σε στηρίξαμε.
Ορισμένοι θέλησαν να σε βλάψουν πολιτικά, να σε συκοφαντήσουν και να διασύρουν τ’ όνομά σου στο πανελλήνιο. Παρά τις αντίξοες συνθήκες στάθηκες όρθιος με σύμμαχό σου την εντιμότητα, την αλήθεια και την καθαρή συνείδησή σου. Με νόμιμο και αντρίκειο τρόπο αντιμετώπισες τις συκοφαντίες και γι’ αυτό εδικαιώθηκες από την ελληνική Δικαιοσύνη, όπου έλαμψε η αλήθεια και αποκαταστάθηκε και επίσημα η τιμή σου, η υπόληψή σου και η αξιοπρέπειά σου.
Οι πληρωμένοι όμως δημοσιογραφικοί κοντηλοφόροι δεν ανέφεραν απολύτως τίποτα ούτε στα ψιλά των ΜΜΕ για όλη αυτή την εξέλιξη.
Αγαπημένε μπαρμπα-Σταύρο
Σήμερα οι δοξασμένοι πρόγονοί σου που βρίσκονται στα επέκεινα του κόσμου τούτου, θα χαίρονται που θα σ’ έχουν ανάμεσά τους και θα ‘χετε πολλά να πείτε. Αντίθετα μ’ εμάς που κλαίμε και χτυπιόμαστε για την απώλειά σου. Όλοι οι αδύναμοι που στήριξες, εμείς οι συγγενείς σου και οι φίλοι σου, είμαστε υπερήφανοι για σένα, γιατί η παρουσία σου σ’ αυτό τον εφήμερο κόσμο άφησε μόνο αγάπη και εκτίμηση στο πρόσωπό σου. Τα χνάρια σου απ’ όπου κι αν πέρασες θα μείνουν ανεξίτηλα και θα φέρνουν τη μορφή σου στη μνήμη μας.
Πορεύου λοιπόν ήσυχος στην αιωνιότητα γιατί το χρέος σου το εξετέλεσες στο ακέραιο.
Πριν κλείσω, θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι την αγαπημένη σου Χριστίνα, την εξαίρετη πανεπιστημιακή δασκάλα της Ιατρικής, θα την έχομε μέσα στην καρδιά μας, όπως την είχαμε και όταν ζούσες και θα είναι μέλος της οικογένειάς μας.
Εμείς όλοι οι συγγενείς σου, οι φίλοι σου, οι γνωστοί σου, όσο ζούμε θα σ’ έχομε στη σκέψη μας και στην καρδιά μας, γιατί όπως επισημαίνει και η μαντινάδα:
Zει κι ο νεκρός όταν γι’ αυτόν
κάποιες καρδιές πονούνε
οι αναμνήσεις ζωντανό
πάντα τονε κρατούνε.
Αιωνία η μνήμη!
* Ο κ. Κουτεντάκης Αντώνης είναι συνταξιούχος δάσκαλος.
*Πρόκειται για τον επικήδειο του Κουτεντάκη στον αείμνηστο Στ. Βρέντζο.