Με τον Γιάννο Παπαντωνίου υπό κράτηση (πρώην υπουργός Εθνικής Αμύνης) και της συζύγου του, έχουμε να παρατηρήσουμε, με μια γρήγορη ματιά, τρία πράγματα (άλλοι μπορεί να εμβαθύνουν περισσότερο και να φτάσουν σε περισσότερα συμπεράσματα).
Το ένα είναι η βραδύτητα με την οποία κινείται η δικαιοσύνη, αφού χρειάστηκαν 15 χρόνια, για να φτάσουμε ως εδώ. Το δεύτερο είναι εκείνο που λέγεται στα αγγλικά «the long arm of the law» δηλ. μπορεί μεν να καθυστερεί, αλλά «το μακρύ χέρι του νόμου» θα συλλάβει τον παρανομούντα, τελικά. Το τρίτο είναι … εκείνο που δεν γνωρίζουμε.
Δηλ. πόσοι και πόσοι πολιτικοί, στρατιωτικοί και άλλοι έχουν χρηματιστεί δηλ. έχουν πάρει μίζες, κατά το κοινώς λεγόμενο. Ο Άκης και πρόσφατα ο Γιάννος (που τελεί υπό έλεγχο) είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, το μέγεθος του οποίου δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ας δούμε, όμως, το γιατί καθώς και το πώς κινείται το σύστημα της μίζας, σε αδρές γραμμές.
Στην αρχή, δεν είναι παιχνίδι… το παιχνίδι αρχίζει από τη στιγμή που η εκάστοτε κυβέρνηση καθορίζει ποια είναι η συγκεκριμένη απειλή της χώρας. Από τη στιγμή αυτή και μετά, τα επιτελικά γραφεία αναλαμβάνουν και εκπονούν τα συγκεκριμένα σχέδια αμύνης. Ανάλογα με το σχέδιο, προκύπτουν και οι ανάγκες που υπάρχουν σε υλικό. Δηλ. πόσα άρματα, πόσα αεροσκάφη, πόσα υποβρύχια, πυροβόλα κ.λπ. χρειαζόμαστε.
Αφού, λοιπόν, καθοριστούν οι ανάγκες, οι αρχηγοί των τριών κλάδων τις παρουσιάζουν στην πολιτική ηγεσία. Εκεί, οι αρμόδιοι ξύνουν το κεφάλι, πιάνουν χαρτί και μολύβι, υπολογίζουν (σωστά ή λάθος) τι χρήματα υπάρχουν (κάτι σαν προσγείωση στην πραγματικότητα, στο εφικτό) και επιστρέφουν στις διευθύνσεις των τριών κλάδων τις αποφάσεις τους, για να γίνουν οι τεχνικές προδιαγραφές.
Πρέπει να αναφερθεί, ότι αυτοί που θα ασχοληθούν με τις προδιαγραφές, (άνθρωποι με εξαιρετική μόρφωση, διδακτορικά κ.λπ.) θα πρέπει να λάβουν υπόψη και το γεγονός ότι το «προϊόν» θα πρέπει να έχει και την ανάλογη εργοστασιακή υποστήριξη, με ανταλλακτικά, λογισμικό κ.λπ. Τα όποια όπλα, με ζωή 15 – 20 ετών, απαιτούν και ανάλογη συντήρηση. Θα ήταν, λοιπόν, καταστροφικό, αν πάνω σε ένα θερμό επεισόδιο (ό μη γένοιτο) να μας πει το εργοστάσιο: Περιμένετε, η παρτίδα των ανταλλακτικών για το οπλικό σύστημά σας, βγαίνει από τη γραμμή παραγωγής … τον άλλο μήνα ή … συγγνώμη, μόλις μας τέλειωσε!
Στο σημείο αυτό αρχίζουν να κινούνται τα ελατήρια του μηχανισμού που αφορά στις μίζες.
Οι άνθρωποι των εταιρειών που εμπορεύονται, νόμιμα, τα όπλα, θα πλευρίσουν τους αξιωματικούς και το πολιτικό προσωπικό που καθορίζουν τις προδιαγραφές και με το αζημίωτο (ή με το α-ΜΙΖ-είωτο), συνήθως (ή πάντα), θα πιέσουν ώστε να προκύψει μια «φωτογραφική» προδιαγραφή, δηλ. ένα όπλο (πλοίο, πυροβόλο, άρμα…) που να το παράγει ή να το εμπορεύεται ΜΟΝΟ ο συγκεκριμένος έμπορος ή εργοστάσιο.
Μόλις οριστικοποιηθούν οι προδιαγραφές, εγκρίνονται από την ηγεσία (και στην υπογραφή έγκρισης μπορεί να πέφτει μίζα) και ακολουθεί η προκήρυξη του διαγωνισμού. Εδώ, η κατάσταση θυμίζει ποδόσφαιρο, σε φάση όπου πρόκειται να χτυπηθεί φάουλ, με τους παίκτες να συνωθούνται μέσα στην περιοχή, άλλοι να εμποδίζουν άλλους, άλλοι να αγκαλιάζονται και άλλοι να αγωνίζονται να μείνουν ξεμαρκάριστοι (για να έχουν επιλογή κινήσεων). Αγκωνιές, αγκαλιές, τραβήγματα από τη φανέλα ή τραβήγματα από την τσέπη, αν βρισκόμαστε στους διαδρόμους του υπουργείου κ.λπ.
Εδώ, αρχίζει και το πλησίασμα στον υπουργό, πάντα μέσω του γνωστού, με τον ιδιαίτερο, με τη γνωριμία μας, με κάθε τρόπο. Θυμίζουμε στον υπουργό ότι η προηγούμενη παραγγελία ήταν π.χ. από τη Γαλλία και τώρα σειρά έχει π.χ. η Γερμανία, που ειδικά λόγω του … τάδε συμβάντος, χρειαζόμαστε την πολιτική στήριξη για το θέμα, από την Καγκελάριο, και τέτοια… Εδώ, έχουμε μια άλλη επιτροπή (δηλ. μίζες και πάλι), που θα αξιολογήσει τις προσφορές.
Μετά, ένα πολυμελές όργανο των Ενόπλων Δυμάμεων (πάλι μίζες) προτείνει στον υπουργό Ενόπλων Δυνάμεων (Άκης, Γιάννος, … Μάνος, Θάνος, Καρα-Πάνος… προτιμούνται τα δισύλλαβα σε –ος, δηλ. και πάλι μίζες) κι εκείνος εισηγείται στην κυβέρνηση (κι εδώ, ποιος ξέρει πού πήγε η μπάλα, για να κρατάει λογαριασμό!!!).
Σ’ αυτά τα σκαλοπάτια κινούνται οι μεσάζοντες, οι σύμβουλοι, οι ιδιαίτεροι του υπουργού, οι διευθυντές γραφείων κ.λπ. όπου ο καθένας και κάτι θα αποκομίσει, προκειμένου να βοηθήσει, ή να μην εμποδίσει την προώθηση της παραγγελίας. Δηλ. μίζες και στον … κλητήρα!
Να, γιατί σ’ αυτό το λαβύρινθο είναι αδύνατο να ξέρουμε επακριβώς ποιος τα πήρε και τι πήρε… Εδώ, έχει συμβεί πολλές φορές, ο αμερικανός πρέσβης, που έχει σχεδόν ελεύθερη πρόσβαση στο υπουργείο και μέσα στα καθήκοντά του είναι η προώθηση των οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ, να εγχειρίζει επιστολή διαμαρτυρίας στον υπουργό, για να μην αγνοήσει την … τάδε αμερικανική εταιρεία, πράγμα που αν γίνει, θεωρείται απαράδεκτο και θίγει τα συμφέροντα της χώρας του και έχει αντίκτυπο στις σχέσεις των δύο χωρών…
Πολλοί από τους μεσάζοντες, που είναι νόμιμοι υπάλληλοι των επίσης νόμιμων αντιπροσώπων εργοστασίων κατασκευής όπλων και οπλικών συστημάτων, είναι απόστρατοι αξιωματικοί. Είναι λογικό, αυτοί, να προτιμούνται, ως έχοντες επαφές με πρώην συναδέλφους των, που ήδη τελούν εν ενεργεία και μετέχουν των επιτροπών. Υπάρχει βέβαια νόμος, που δεν επιτρέπει στους απόστρατους να εργαστούν σε τέτοιες θέσεις, αν δεν παρέλθει πενταετία … για ευνόητους λόγους.
Όμως, ποιος τα παρακολουθεί όλα αυτά και ποιος κρατάει λογαριασμό κι ακόμα μπορεί να συν-εργάζονται άτυπα, γιατί τι είναι ένας φτωχός μισθός μπροστά στην αναμενόμενη μίζα των πολλών χιλιάδων;…
Κι έτσι, οι μεσάζοντες έχουν φροντίσει να μοιραστεί το χρήμα (μίζες) κυρίως στο κυβερνών κόμμα, κάπου και στην αντιπολίτευση για πιο «πολιτισμένες» αντιρρήσεις, στους εν ενεργεία αξιωματικούς, στους απόστρατους που είναι στο παιχνίδι κ.λπ. Είναι δε τα ποσά τέτοια, που μερικές δεκάδες εκατομμύρια για μίζες είναι μόνο το κερασάκι στην τούρτα των εκατοντάδων εκατομμυρίων. Και όλα αυτά, ποιος τελικά τα πληρώνει; Μα, εσύ, εγώ, ο διπλανός, ο γείτονας, ο απέναντι. Τι κι αν είσαι δεξιός, πιο δεξιός, κεντρώος, αριστερός, κομμουνιστής, τροτσκιστής, αναρχικός ή ό,τι άλλο…
Τι καθόμαστε, λοιπόν και στεναχωριόμαστε, για ανεργία, για έλλειψη κίνησης στην αγορά, για φόρους και εισφορές, για την ανακύκλωση ή τη λειψυδρία; Ανοίγουμε μια αντιπροσωπεία «οπλικών συστημάτων» και έχει ο Θεός … και ο υπουργός Εθνικής Αμύνης!!!