Όπου νάναι συμπληρώνεται μισός αιώνας με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και κατάληψη του 38% του γεωγραφικού χώρου της μεγαλονήσου. Πολλοί Έλληνες ή ακόμα και Ελληνοκύπριοι δεν έχουν επισκεφτεί εκείνο το μέρος πάνω από τη Λευκωσία, δεν βίωσαν τα καυτά εξουθενωτικά καλοκαίρια στις κατακίτρινες πεδιάδες της Μόρφου ή στα παράλια του νησιού απέναντι από την Τουρκία.
Όμως μισό αιώνα τώρα, η κατοχική δύναμη προβαίνει σε ατελείωτες λεηλασίες του ελληνισμού, των εκκλησιών, και ό,τι θύμιζε τα παλιά εκείνα καλά χρόνια. Οι λιγοστοί κάτοικοι που απέμειναν προσπαθούν να αντισταθούν στην τουρκική λαίλαπα, αλλά εις μάτην! Αργά, σταθερά και συστηματικά οι Τούρκοι κατά την συνήθη τακτική και πρακτική τους εξαφανίζουν κάθε τι ελληνικό.
Στα ελεύθερα από εδώ εδάφη, όπως και σε μας εδώ στη μητέρα πατρίδα, συνεχίζουμε να επιμένουμε στη γνωστή ύπουλη και καταχθόνια καραμέλα της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ), να επιμένουμε σε μια ψευδαίσθηση δήθεν επανένωσης η οποία δεν λέει να σταματήσει, τόσον καιρό τώρα! Ήδη πολλά εδάφη του βόρειου τμήματος της Κύπρου πουλήθηκαν σε ξένους, ανεγέρθησαν ξενοδοχειακές μονάδες συμφερόντων όχι μόνο τουρκικών αλλά και πολυεθνικών ομίλων άλλων χωρών, κυρίως της Ευρώπης.
Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε πως μεγάλα τμήματα πήγαν σε χέρια Ισραηλινών και εκείνων των Ρώσων οι οποίοι μετακόμισαν εκεί από την περιοχή της Λεμεσού μετά τα προηγηθέντα γεγονότα πριν κάποια χρόνια, κοκ.
Όπως και να έχει, όμως, η συνεχιζόμενη τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση της περιοχής, συνεχίζεται ακάθεκτη! Την αρπαγή των περιουσιών ακολούθησε ο γνωστός ξεριζωμός, μια διαδικασία στην οποία οι Τούρκοι είναι λίαν αποτελεσματικοί, όπως έχει δείξει η ιστορία, η καταστροφή των εκκλησιών, μοναστηριών, η αλλαγή των ονομάτων των τοποθεσιών, και με όλα τα γνωστά πέρα από τους συνήθεις βιασμούς του 1974, τις εκτελέσεις κάπου πέντε χιλιάδων αμάχων και αιχμαλώτων, την μεταφορά με κίνητρα χιλιάδων εποίκων από τα βάθη της Ανατολίας, την ανέγερση νέων τζαμιών και όλα όσα πληροφορούμαστε.
Ήδη πολλοί κάνουν λόγο σήμερα για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους συνολικά στα κατεχόμενα, που πλησιάζουν το μισό εκατομμύριο, αν αναλογισθούμε ότι η τουρκική κοινότητα κάποτε αριθμούσε λίγο πάνω από εκατό χιλιάδες.
Όμως, δυστυχώς, σε ολόκληρο τον ελληνισμό, η απατηλή εκμαυλιστική ψευδαίσθηση συνεχίζεται με ολέθριο ρυθμό! Αμφιβάλλω αν σήμερα υφίσταται ίχνος ελληνισμού και χριστιανισμού στην εν λόγω περιοχή. Η δυστυχία είναι ότι τα προαναφερθέντα εγκλήματα έμειναν και συνεχίζουν να παραμένουν ατιμώρητα. Ο ρόλος τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεδομένου ότι η Τουρκία καταπατά ευρωπαϊκό έδαφος, όπως και του γραφικού, όπως έχει εξελιχθεί, ΟΗΕ, ανίσχυρος ή πιο σωστά προκλητικά αδιάφορος!
Απορεί κανείς πως δεν μπορούν οι πολιτικοί μας να κατανοήσουν ότι η Τουρκία προσποιείται ότι αρνείται την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία (ΔΔΟ), αλλά στην πραγματικότητα αυτή αναμένει με απύθμενη υπομονή! Ο αποκλειστικός της στόχος είναι ο έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου και όχι μόνο του βόρειου τμήματος, πιο σωστά μάλλον η κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου και η τουρκοποίησή της, κατά τα ειωθότα.
Ο ρόλος έτσι τόσο της ΕΕ, όσο και του ΟΗΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ξεκάθαρα γνωστός. Όμως, εδώ κρύβονται και οι αθέατοι κίνδυνοι για τον ελληνισμό ολόκληρο! Η όποιας μορφής υιοθέτηση της ΔΔΟ ως δήθεν μόνιμης και επιθυμητής λύσης του Κυπριακού, είναι ό,τι χειρότερο σενάριο, αν τυχόν εφαρμοσθεί, αφού θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε τουρκικό έλεγχο όλης της μεγαλονήσου.
Ακόμα μια φορά αμφότερες οι κυβερνήσεις μας καλλιεργούν την ψευδαίσθηση στους πολίτες για αυτό το σενάριο της επονομαζόμενης λύσης ‘επανένωσης’ του νησιού σύμφωνα με τα φαιδρά και ανίκανα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Αλλά όπως είπαμε παραπάνω, η Τουρκία δεν βιάζεται. Αναμένει να αυξηθεί ακόμα λίγο ο πληθυσμός του βόρειου τμήματος κι’ ύστερα θα δείξει ότι την αποδέχεται αφού προηγουμένως ανταλλάξει την δήθεν υπαναχώρησή της με κάτι άλλο ουσιώδες! Αυτό αναμένει!
Όλες αυτές τις δεκαετίες, όλες οι λύσεις που συζητούνται, στην πραγματικότητα ευνοούν την Τουρκία και μόνον! Η Κυπριακή Δημοκρατία αποδέχεται τον όρο ΔΔΟ, η οποία με την πάροδο του χρόνου υπαινίσσεται μορφή συνομοσπονδίας δύο κρατών, ενώ η τουρκική πρόταση απλώς ανακοινώνει τη λύση των δύο κρατών, δηλαδή τη συνομοσπονδία δύο κρατών. Αμφότερες είναι αμιγώς τουρκικές λύσεις που εξυπηρετούν μόνο αυτή, αφού θα οδηγήσουν στον τουρκικό στρατηγικό έλεγχο όλης της Κύπρου.
Αλλά οι κυβερνήσεις μας ουδόλως ενδιαφέρονται να ενημερώσουν τους πολίτες περί των τεκταινομένων στις διάφορες κατά καιρούς γενόμενες συνομιλίες, και το χειρότερο απ’ όλα, για τα σοβαρά και εγκληματικά αποτελέσματα τα οποία θα επιφέρει η συγκεκριμένη ‘λύση’ στην Κυπριακή μεγαλόνησο. Στην ουσία θα πρόκειται για δικές μας υποχωρήσεις σε ζωτικής φάσεως θέματα.
Την δυσλειτουργία του νέου κράτους, της ατομικής ιδιοκτησίας, της ελευθερίας εγκατάστασης, των περιουσιών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του ζητήματος της απονομής δικαιοσύνης, προβλήματα στη λήψη αποφάσεων από το κράτος, την εξάρτησή του από την Τουρκία, κάτι που δεν έθιξε κανείς έως τώρα, και τόσα άλλα που οδήγησαν κάποτε στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν.
Αυτά και άλλα πολλά βρίσκονται στα παρασκήνια των συνομιλιών και στο νου των απληροφόρητων πολιτών, εδώ κι’ εκεί. Είναι λεπτομέρειες οι οποίες πρέπει να έρθουν όλες εις γνώση όλων των ενδιαφερομένων, και όχι αποσπασματικά. Η Ε.Ε. έχει συμφέροντα να μείνει η κατάσταση ως έχει, το ίδιο και το Ηνωμένο Βασίλειο που επιθυμεί την παραμονή των γνωστών βάσεων εσαεί!
Εμείς, όμως; Είμαστε άραγε τόσο αφελείς να πιστεύουμε ακόμη ότι η Τουρκία επιθυμεί δύο ανεξάρτητα κράτη στην Κύπρο; Είμαι σίγουρος ότι όλα αυτά είναι εις γνώση των πολιτικών μας, αλλά δεν είμαι σίγουρος γιατί επιμένουν! Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα!