Μετά τον απόηχο των εκλογών του Λυκείου των Ελληνίδων Ηρακλείου και τη λάσπη που δέχτηκα από 5-6 κυρίες του Συμβουλίου, αρκετή να χτίσω ουρανοξύστη, έχω να πω ότι: «αυτός που ρίχνει λάσπη έχει τα χέρια του λερωμένα, γιατί πετά αυτή που περισσεύει από τον ίδιο».
Έτσι λοιπόν, αφού ευχαριστήσω από καρδιάς τις φίλες και τις αξιόλογες κυρίες της κοινωνίας μας που με ψήφισαν παρά τον πόλεμο που δέχτηκα, απεφάσισα να κάνω μία εκ βαθέων εξομολόγηση, κατάθεση ψυχής και να αφήσω την κοινωνία να κρίνει.
Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο και τυχερό. Ο Θεός με αξίωσε να γεννηθώ από δύο εξαίρετους ανθρώπους, κοινωνικά καταξιωμένους, το Νικόλαο Μαράκη, γιατρό, και τη Μαρίκα Μαράκη με τη μόρφωση της εποχής, πιάνο και Γαλλικά. Άνθρωποι με οξυδέρκεια, φρόντισαν τον αδελφό μου κι εμένα, να μας δώσουν σωστές κατευθύνσεις και εφόδια για τη ζωή μας.
Από πολύ μικρή με έγραψαν στο Ωδείο Ηρακλείου όπου από τα πρώτα μαθήματα Orff και παρακολούθηση 13 χρόνων, πήρα το πτυχίο μου στην Αθήνα από τον αείμνηστο Ευαγγελάτο.
Με έγραψαν στο Λύκειο των Ελληνίδων, που τότε είχε την ίδια αίγλη με το Αρσάκειο, και έπρεπε να συστήσουν την κοπέλα 2-3 κυρίες υψηλά ιστάμενες της κοινωνίας.
Οι πρώτες δασκάλες μου, οι αείμνηστες Αλκμήνη Ακράτου και Πιπίνα Περάκη, και στη συνέχεια ο γνωστός Παναγιώτης Τσαγκαλίδης, ο καλύτερος χοροδιδάσκαλος που πέρασε μέχρι τώρα από την Κρήτη.
Το όνειρό μου ήταν η ιατρική, αλλά σύμφωνα με τη νοοτροπία της εποχής, επειδή ήταν πολλά χρόνια η φοίτηση, ήταν σχεδόν απαγορευτικό για μια κοπέλα που θα τελείωνε στα 30-35 της, άρα πολύ μεγάλη για να βρει γαμπρό. Έτσι πήρα ό,τι μόρφωση μπορούσα από την πόλη μας. Στο Φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών της Βούλας Φαϊτάκη τελείωσα με το πτυχίο Proficiency του Cambridge και πήρα επάρκεια ασκήσεως επαγγέλματος. Εργάστηκα στο ίδιο φροντιστήριο για αρκετά χρόνια, καθώς και σε άλλα της πόλης μας. Στο Φροντιστήριο «Ευκλείδης» εργάστηκα για 12 έτη και στο σπίτι μου κάνοντας ιδιωτικά μαθήματα.
Επίσης διδάχτηκα Γερμανικά στο Φροντιστήριο της Λιλίκας Κόπακα μέχρι και το δίπλωμα Γερμανικής γλώσσης με άριστα.
Παρακολούθησα τη Σχολή Ερυθρού Σταυρού στην πόλη μας με πρακτική στο ΠΑΓΝΗ.
Όλα αυτά παράλληλα με το χορό στο αγαπημένο μου Λύκειο των Ελληνίδων.
Η πορεία συνεχιζόταν και ο Θεός που επεφύλαξε ένα γάμο με ένα εξαίρετο κοινωνικά καταξιωμένο άνθρωπο, τον Μάνο Καλογερόπουλο, διευθυντή του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Ηρακλείου. Δημιουργήσαμε μία σωστή οικογένεια με την κόρη μας ΝΕΝΑ και ζούσαμε τρισευτυχισμένοι. Άνθρωπος που δεν μου στέρησε ποτέ τίποτα και έτσι απερίσπαστη και μετά το γάμο μας δεν έπαψα να ασχολούμαι με το αγαπημένο μου χόμπι, το χορό.
Αμέσως μετά το γάμο μου, οι κυρίες του Δ.Σ. του Λυκείου μού πρότειναν να μπω στο Συμβούλιο. Κατόπιν εκλογών μπήκα και από τότε ανελλιπώς έβγαινα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Όπως είπα, ήμουν πολύ τυχερή γιατί εκτός από τη μύηση και τα μυστικά της λειτουργίας του Τμήματος Χορού, είχα και τη συνεργασία δύο εξαίρετων κυριών, ορόσημα πολιτισμού της κοινωνίας μας, που δυστυχώς τώρα βρίσκονται στη χωρία των αγγέλων. Την «ΠΑΡΙΖΙΑΝΑ» της Κρήτης, Ελεονόρα Κατεχάκη, και τη δραστήρια, χαρισματική Χρυσούλα Μπουρλώτου, που κοντά τους έμαθα τον τρόπο διοίκησης ενός τόσο καταξιωμένου σωματείου. Και οι δύο προείδαν ότι ήμουνα ικανή να αναλάβω το τιμόνι που εκείνες κράτησαν πρώτες.
Και ενώ ήμουν παντρεμένη φοίτησα στη σχολή Ξεναγών Κρήτης με τα ιερά τέρατα της γνώσης καθηγητές μου: Στέργιο Σπανάκη, Στυλιανό και Μάρθα Αλεξίου, Θεοχάρη Δετοράκη, Γεωργία Ορφανού, Μανώλη Μπορμπουδάκη κ.ά.
Πήρα το πτυχίο επαγγελματία ξεναγού Κρήτης-Θήρας (Σαντορίνης), όπου εργάστηκα ως δίγλωσση ξεναγός επί 28 χρόνια με άριστες σχέσεις πρακτόρων, συναδέλφων και οδηγών.
Η πορεία μου στο Λύκειο Ελληνίδων συνεχιζόταν ιδρύοντας επαρχιακά τμήματα σε Χερσόνησο, Μάλια αρχικά και αργότερα σε Προφήτη Ηλία, Άγιο Θωμά και Τεφέλι Μονοφατσίου. (Υπάρχει και στου Κοκκίνι Χάνι, αλλά δεν το δημιούργησα εγώ.)
Έτσι το όνομα του Λυκείου ακουγόταν παντού και επιτελούσε το σκοπό του: τη διατήρηση και διάδοση της παράδοσης και του πολιτισμού. Ήμουνα Έφορος Εθνικών Χορών, δηλαδή υπεύθυνη, και παρακολουθούσα τα πάντα για την τέλεια λειτουργία τους.
Η κόρη μου Νένα είχε το ίδιο μεράκι με τη μαμά της και ξεκίνησε το χορό από την ηλικία των 5 ετών, ενώ το όριο τότε ήταν από 8 ετών και άνω.
Ο άνδρας μου με τη θέση και τις γνωριμίες του κατόρθωσε να μας εξασφαλίσει την πρόσκληση για τις Βρυξέλλες το 1981 στον εορτασμό για την ένωση της Ελλάδας με την τότε ΕΟΚ, μέσω του εμπορικού μας ακολούθου. Μείναμε 28 ημέρες στον 27ο όροφο στο Ξενοδοχείο «Χίλτον» των Βρυξελλών με όλα τα έξοδα πληρωμένα.
Επίσης 3-4 φορές σε εκθέσεις Τουρισμού και προϊόντων στην Κύπρο.
Με δικά του χρήματα πήγε μία μεγάλη χορευτική ομάδα με μουσικούς και δύο συνοδούς κυρίες στην Τυνησία (αεροπορικά εισιτήρια).
Όπως βλέπετε, όλη η οικογένεια ήταν «ταγμένη» στους σκοπούς και την ανάδειξη του Λυκείου.
Αργότερα, με τις γνωριμίες μου στην Περιφέρεια και μέσω του εκλεκτού φίλου μου Αντώνη Σακκαδάκη, εξασφάλισα 100.000€ από τα χρήματα της ΕΟΚ για το πρόγραμμα «Κρήτη-Κύπρος στο χώρο και το χρόνο».
Θεσμοθέτησα το βραβείο «Παράδοση-Πολιτισμός», το πρώτο στα χρονικά των Λυκείων, όπου βραβεύσαμε διακεκριμένες προσωπικότητες της πόλης μας.
Δημιούργησα τα «Σεμινάρια Πολιτισμού» όπου μαθητές σχολείων έρχονταν στο Λύκειο, όπου τους μιλούσα για την ιστορία του Λυκείου, την παράδοση και τον πολιτισμό και τους ξεναγούσα στο χώρο μας και τους θησαυρούς μας. Στη συνέχεια αξιοποιώντας τις πληροφορίες μου έκαναν εργασία όπου έπαιρναν βαθμό.
Εξέδιδα την εφημεριδούλα «Τα Νέα μας» με τις δραστηριότητες του Σωματείου μας και διάφορα άρθρα δικά μου, συμβουλές, συνταγές που άρεσαν πολύ.
Η πορεία στο Λύκειο συνεχίστηκε για 58 χρόνια (ολόκληρη ζωή) έχοντας την Προεδρία για 14 συνεχή χρόνια.
Η προσφορά ανταμείφθηκε με βραβεία και διακρίσεις. Πλακέτες: Δήμος Χερσονήσου (Δοξαστάκης), Μαλίων (Λαμπρινός), Λεμεσού Κύπρου και Σύλλογος Κερκυραίων Γυναικών Κρήτης.
Είμαι επίτιμος Δημότης Άχνας Λεμεσού και επίτιμη Πρόεδρος του συλλόγου «Γειασούμια». Έχω τιμηθεί με το έμβλημα της πόλεως Λεμεσού 2 φορές, μία τριήρη από πράσινο μάρμαρο και ασημένια πανιά με την αφιέρωση «Στην Πρόεδρο της καρδιάς μας», το μετάλλιο της Αρχιεπισκοπής Κρήτης και πολλές άλλες γραπτές διακρίσεις.
Υπήρξα ομιλήτρια σε συνέδριο των 53 Λυκείων Ελλάδος και 17 του εξωτερικού. Ομιλήτρια στο Δήμο Ηρακλείου και εκπρόσωπος του στην Κύπρο στη Λάρνακα σε Ευρωπαϊκό Συνέδριο των Δήμων.
Επίσης παρακολουθώ όλες τις σειρές του Ανοικτού Πανεπιστημίου στο Ηράκλειο, από την έναρξή του έως και σήμερα.
Όλα αυτά είναι στη διάθεση όποιου θέλει να τα δει.
Πιστεύω ότι τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου προσφέραμε πολλά στο Λύκειο των Ελληνίδων και την κοινωνία του Ηρακλείου και όχι μόνο. Αποχώρησα υπερήφανη και ικανοποιημένη ότι έκανα το καθήκον μου προσθέτοντας ένα λιθαράκι στον πολιτισμό μας.
Εύχομαι στο νέο Δ.Σ. του Λυκείου υγεία και δύναμη για να συνεχίσουν το βαρύ έργο τους.
Ευχαριστώ από καρδιάς τους γονείς μου, τους δασκάλους μου, την κόρη μου και όλους όσοι με βοήθησαν μέχρι σήμερα να γίνω ένα σωστό μέλος στην κοινωνία μας.
Με άπειρες ευχές για ό,τι καλύτερο σε όλους σας.