Μικρασία του κόσμου καμάρι Εσύ!
Ιωνία αγαπημένη μας Πατρίδα!
Αξέχαστη γη των Προγόνων μας!
Σεπτέμβριος 1922.
Δέος πλημμυρίζει την ψυχή του ανθρώπου όταν πρέπει να μιλήσει για τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Τα λόγια πολύ φτωχά να περιγράψουν το τραγικό καλοκαίρι του 1922, τα γεγονότα που προηγήθηκαν αλλά και εκείνα που ακολούθησαν!
Φόρος τιμής σε εκείνους που χάθηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς αλλά και σε εκείνους που κατάφεραν να φτάσουν στην προσφυγομάνα Ελλάδα και να κάνουν μια καινούργια αρχή ζωής μεταφέροντας στους νεότερους τη μεγαλοσύνη, τη δημιουργικότητα, την αρχοντιά και την ευγένεια, το φιλότιμο του Μικρασιατικού Ελληνισμού!
Η ένταξη των προσφύγων στον ελλαδικό χώρο είναι μοναδική στην ιστορία, γιατί οι κατατρεγμένοι με το κοφτερό μυαλό και τη δύναμη της ψυχής και των χεριών τους μπόρεσαν πολύ γρήγορα να μετατρέψουν τον καημό σε δημιουργία, τη συμφορά σε πρόοδο, τη νοσταλγία σε αισιοδοξία για το μέλλον.
Α… γλυκιά μου Ιωνία, σε χαιρετώ, φεύγω… σ’ άλλα μέρη, σε άλλους τόπους πάω… η φωνή μου σβήνει!
Κύμα σε παρακαλώ, εκεί που θα με πας να ‘χει χώμα ευλογημένο, χώμα ιερό! Ναι, το χώμα της αγαπημένης Κρήτης ήταν ευλογημένο, ήταν καρπερό. Ρίζωσαν οι ξεριζωμένοι, πότισαν τη γη με πολύ ιδρώτα, βρήκαν γαλήνη, ελπίδα, αξιοπρέπεια.
Εμείς δεν θρηνούμε, γιατί οι πατρίδες δεν πεθαίνουν σαν ζουν μέσα στις καρδιές μας, και η Μ. Ασία ζει και θα ζει για πάντα!
Πατρίδα μας η Μ. Ασία και πατρίδα μας η Κρήτη.
Δεμένες μέσα μας σφιχτά τούτες οι πατρίδες.
Τα λογάκια μου ας είναι ένα Αγιοκέρι στη μνήμη των θυμάτων της Μ. Ασίας.