Ο Φαμπιάνο Μάσσιμι κατάφερε με το πρώτο του κιόλας βιβλίο “Ο άγγελος του Μονάχου” να αποσπάσει το ιταλικό βραβείο Asti D’ Appello. Ο ίδιος σε συνέντευξή του έχει πει ότι το 2018 έπεσε εντελώς τυχαία πάνω στην ιστορία της Γκέλι Ράουμπαλ, της πολυαγαπημένης ανιψιάς του Χίτλερ, η οποία βρέθηκε μυστηριωδώς σκοτωμένη τον Σεπτέμβριο του 1931, μέσα στο διαμέρισμα που συγκατοικούσε με τον θείο της στο Μόναχο. Και έτσι, ύστερα από εξονυχιστική έρευνα γεννήθηκε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.
Κεντρικός χαρακτήρας, ο αστυνόμος του εγκληματολογικού Ζίγκφριντ Ζάουερ, ο οποίος και καλείται να εξιχνιάσει τον θάνατο της εικοσιδυάχρονης κοπέλας. Δίπλα της βρέθηκε ένα πιστόλι. Άραγε πρόκειται για φόνο ή για αυτοκτονία;
Όλοι οι μάρτυρες που σχετίζονται με το θύμα καλούνται προς εξέταση. Ανάμεσά τους ο Χάινριχ Χίμμλερ, ο Χέρμαν Γκαίρινγκ, ο Γιόζεφ Γκαίμπελς αλλά φυσικά και ο ίδιος ο θείος Άλφ.
Ο κίνδυνος ενός σκανδάλου που μπορεί να καταστρέψει το κόμμα των Ναζί μεγάλος. Και σαν να μην έφτανε αυτό μια σειρά από ανεξήγητες αυτοκτονίες ακολουθεί το νήμα της υπόθεσης. Όπως είναι αυτονόητο, η όλη έρευνα βασίζεται σε ψέματα, απειλές, πολλές παγίδες και ίντριγκες.
Ο αστυνόμος Ζίγκφριντ Ζάουερ δεν το βάζει κάτω. Άνθρωπος μοναχικός, δίχως οικογένεια, μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του να γίνει ήρωας, ρισκάροντας να χάσει τα πάντα μέσα στην εύθραυστη δημοκρατία της Βαϊμάρης, η οποία απαρτίζεται από δημοκράτες, κομμουνιστές, σοσιαλιστές και εθνικοσοσιαλιστές και όπου σταδιακά μια ολόκληρη κοινωνία μολύνεται από τον ναζισμό.
Για εκείνον όμως, η δικαίωση της Γκέλι, ίσως του πρώτου αληθινού θύματος της ναζιστικής προπαγάνδας, είναι προτεραιότητα. Επομένως, ιστορική πραγματικότητα και μυθοπλασία παντρεύονται δεξιοτεχνικά προς αναζήτηση της αλήθειας που κρύβεται πίσω από το δράμα της νεαρής και αθώας γυναίκας, που πολλοί ισχυρίζονταν πως ζούσε σχεδόν φυλακισμένη και διατηρούσε περίεργα στενές σχέσεις με τον Χίτλερ.
Ο συγγραφέας σε συνέντευξή του σημειώνει: “Το κοινό και ο κριτικοί αντέδρασαν πολύ έντονα όταν εκδόθηκε Ο άγγελος του Μονάχου: είναι ένα πολύ τυχερό βιβλίο και κανείς με τον οποίο έχω μιλήσει δεν μου είπε ποτέ κάτι αρνητικό. Είμαι ακόμη έκπληκτος από την επιτυχία που σημείωσε όπου κι αν μεταφράστηκε, όμως πρέπει να πω ότι αυτή η επιτυχία οφείλεται στην Γκέλι κι όχι σε μένα: ήθελε πάρα πολύ να ακουστεί η ιστορία της κι εγώ ήμουν απλώς ο μεσάζων σ’ αυτή τη διαδικασία”. Μία περίπτωση όπου ο λογοτέχνης προσφέρει μία καθυστερημένη αποκατάσταση της δικαιοσύνης.