Με το που στήθηκε ο κόσμος ξεσπούσαν πόλεμοι μεταξύ κρατών ή συνασπισμών κρατών. Παράμ … παράμ … παπάμ … είτε διότι δεν ταίριαζαν τα χνώτα τους, είτε διότι, ο ένας καθόταν στο ρουθούνι του άλλου, είτε για τα σύνορα, τα σταλίκια, είτε γιατί νάχει ο γείτονας το φιλέτο και όχι εγώ.
Κανείς δεν είχε προβλέψει τον ανελέητο πόλεμο του κορωνιού παρ’ όλες τις κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας να λάβει προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα, που εδώ και δυο χρόνια τρέχομε και δε φτάνομε. Ανώφελο το σφυροκόπημα από παντού. Όλοι προσοχή και τα σκυλιά δεμένα. Όλος ο κόσμος έχει ανοίξει τις αποθήκες του, με ό,τι όπλο διαθέτει συμβατικό, ατομικό, από ξηρά, θάλασσα και αέρα, για έναν ιδιόρρυθμο πόλεμο, αλλά τελικά αποδεικνύεται πιο έξυπνος ο κορωνιός, αφού αλλάζει φάτσα κάθε λίγο και λιγάκι και όσο τόνε κυνηγάς, τόσο γίνεται πιο θηρίο. Άρα τζάμπα ξοδεύαμε τόσα χρόνια, τόσα λεφτά στα όπλα και έχομε γίνει φτωχοί και κακομοίρηδες.
Γιατί τρέχεις πάνω – κάτω μέσα στο σπίτι, φυσάς, ξεφυσάς, προσεύχεσαι, βλαστημάς, φουμαίρνεις και τα βάζεις με όλους; Κανείς δε σου φταίει και όλοι. Δεν έχουν πέσει οι επιχειρήσεις σου όξω, ούτε το σύμπαν περνά την κλιμακτήριο. Εδώ έχουν πάρει φωθιά τα μπατζάκια σου και ούτε διαθήκη προλαβαίνεις να κάνεις, χωρίς να έρθει η ώρα σου.
Ποιος είναι αυτός, που στα καλά καθούμενα σού’χει βάλει το μαχαίρι στο λαιμό, χωρίς προειδοποίηση; Σ’ έχει κάνει και έχεις χάσει τον ύπνο σου και έντρομος κάθε βράδυ ακούς τη λίστα των μεταναστών και των υποψήφιων για μετανάστευση. Το κουλούρι σου ψήνεται στο φούρνο.
Μήπως πρέπει να αλλάξομε τροπάριο; Εγώ ξέρω ότι, χέρι που δε μπορείς να το κόψεις προσκύνα το. Ή το άλλο: Πιο πολύ ψωμί τρώγεται με το μέλι, παρά με το ξύδι. Αφού λοιπόν δε μπορούμε να ξεκάνομε τον κορωνιό, όπως το δάκο με τις παγίδες και τόσα άλλα μικρόβια με τα όπλα που διαθέτομε, να προσπαθήσομε να τα βρούμε με το καλό, με το σιργούλιο, με το «σασμό». Ο ένας πιο μπρος, ο άλλος πιο πίσω, λίγο δεξιά, λίγο αριστερά κάπου θα συναντηθούμε και θα δώσομε τα χέρια.
Τόσες μυστικές υπηρεσίες διαθέτουν όλα τα κράτη, τόσα λεφτά ξοδεύουν για πληροφορίες. Εξ άλλου και καλοθελητές έχομε, και ρουφιάνους έχομε και συκοφάντες και γενικά όλων των ειδών τα λουλούδια. Δε θα βρεθεί ένας να πει μια κουβέντα; Και στο κάτω κάτω να τον αποκηρύξουν.Όλοι θα συνεισφέρομε, ο καθένας από το υστέρημά του, μπας και απαλλαγούμε από αυτόν τον εφιάλτη. Λίγο ο ένας από δω, λίγο ο άλλος από κει, θα τόνε ξεπετάξομε. Κάποιοι θα ξέρουν τα πιστεύω του, τις αδυναμίες του, τις ορέξεις του, τις συνήθειες κλπ.
Δε μπορεί να μην έχει δει κανείς ή διαπιστώσει: Τί θεό πιστεύει, το Χριστό, το Βούδα, τον Αλλάχ, αν κάνει το σταυρό του, αν πηγαίνει στην εκκλησιά, ανάβει κεριά, λαμπάδες, κάνει τάματα, είναι φιλάνθρωπος ή μισάνθρωπος; Ποια είναι τα χούγια του: Αν είναι μπεκρής, χασικλής, πώς πάει με τις γυναίκες ή τους άνδρες, από ποια γούρνα πίνει νερό, πού απλώνει τα ρούχα του, πού τρώει, πού κοιμάται. Αν έχει σκύλο θα τον βγάζει για βόλτα και κατούρημα. Πάντως απλόχερα μπορούμε να τον βοηθήσομε σε όλα, αρκεί να’χει την όρεξη και τη μπόρεση.
Κάτι πρέπει να γυρεύει, δε γίνεται να συμπεριφέρεται, σαν άλλος Ηρώδης, που προκειμένου να βρει το νεογέννητο Χριστό να τον σφάξει, γιατί υπέθετε ότι κινδυνεύει η εξουσία του, έσφαξε όλα τα νεογέννητα και έχει βαλθεί να μας ξεκάνει όλους παρασύρα.
Ουφ … Αυτά σκέφτομαι Ακάκιε (μην ξεχάσεις τη μάσκα) και δεν κοιμούμαι κάθε βράδυ.
*Ο Μανόλης Σπανάκης είναι συν/χος καθηγητής