Υπάρχουν φορές, που όλο σου το είναι επαναστατεί ενστικτωδώς ένατι της αδικίας, του ανθρώπινου πόνου και της προσβολής των θεμελιωδών αρχών που συγκροτούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και αυτή η εξέγερση της συνειδήσεως γίνεται ορμητικότερη, όταν το αντικείμενο της βαναυσότητας των καιρών είναι η αθώα παιδική ψυχή.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι δημοσιογραφικές ενημερωτικές εκπομπές, τα ρεπορτάζ των ειδήσεων και τα φύλλα των εφημερίδων, παρακολουθώντας τη ροή των γεγονότων μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης και όλων των παρελκόμενων συνεπειών της, μεταδίδουν τον αντίκτυπο της παρακμής στον κοινωνικό ιστό της χώρας. Λίγες ημέρες πριν, ακούσαμε με λύπη την είδηση για πυρκαγιά σε σπίτι, όταν ένας μικρός μαθητής πάλευε να μελετήσει με το φως των κεριών, καθώς το ηλεκτρικό ρεύμα είχε διακοπεί, λόγω αδυναμίας των γονιών να πληρώσουν τον λογαριασμό. Καθημερινά, γινόμαστε αποδέκτες μαρτυριών που αφορούν μαθητές, οι οποίοι λιποθυμούν στις σχολικές αίθουσες και στα προαύλια, λόγω ασιτίας. Γύρω μας υπάρχουν παιδιά, που δεν έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά, τα οποία αποτελούν αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως σε βασικά σχολικά είδη, σε ένδυση, υπόδηση ακόμη και σε τροφή.
Το φαινόμενο αυτό, εγείρει έντονο κοινωνικό προβληματισμό, καθώς η υπάρχουσα κοινωνικοοικονομική κρίση, φαίνεται να πλήττει ισχυρά το μέλλον του τόπου, τη νέα γενιά.
Καμία ανθρώπινη ψυχή δεν μπορεί να σταθεί ασυγκίνητη μπροστά σε ένα παιδί, που στην πιο ευαίσθητη και καθοριστική για τη διαμόρφωση του ψυχισμού και της προσωπικότητάς του ηλικία, έρχεται αντιμέτωπο με δυσανάλογες προς το συναισθηματικό του ανάστημα αντιξοότητες. Κανένας ανθρώπινος νους δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι ένα παιδί βιώνει ερήμην του τη σκληρότητα της υπάρχουσας δραματικής πραγματικότητας.
Ποιος από εμάς μπορεί να αδιαφορήσει, γνωρίζοντας ότι σήμερα στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, υπάρχουν παιδιά που ζουν σε συνθήκες που δυστυχώς προσομοιάζουν σε αυτές που επικρατούν στις αναπτυσσόμενες χώρες; Παιδιά των οποίων η υγεία απειλείται από την ασιτία κατά την κρίσιμη περίοδο για τη σωματική και διανοητική τους ανάπτυξη;
Ποια συνείδηση μπορεί να αδρανήσει μπροστά στη βάρβαρη αυτή κατακρεούργηση της αθώας ευαίσθητης παιδικής ψυχής;
Ποιος μπορεί να κοιμηθεί ήσυχος, γνωρίζοντας ότι ο συμμαθητής του παιδιού του λιποθυμά στο διάλειμμα από πείνα, καθώς οι γονείς του δεν έχουν τη δυνατότητα να του παρέχουν ούτε τα πενήντα λεπτά που απαιτούνται για ένα κουλούρι, ότι αγωνίζεται να διαβάσει με το κερί σκεπασμένος με κουβέρτες καθώς δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα και θέρμανση, ότι μεταφέρει τα βιβλία του σε σακκούλα μη έχοντας σχολική τσάντα ή ότι τελικά εγκαταλείπει τελείως το σχολείο για να εργαστεί αναλαμβάνοντας οικογενειακά βάρη; Όλα αυτά δεν είναι θεωρίες, αλλά η θλιβερή πραγματικότητα που βρίσκεται δίπλα μας, αρκεί να στρέψουμε τα μάτια μας και να δούμε, αρκεί να αφουγκραστούμε τον πόνο που υπάρχει στη διπλανή μας πόρτα.
Και οι διαστάσεις της πραγματικότητας αυτής καθίστανται ιδιαιτέρως ανησυχητικές και απειλητικές, εάν κανείς αναλογιστεί τις καταστροφικές επιδράσεις της στη διαμόρφωση των προσωπικοτήτων των μελλόντων ενηλίκων πολιτών της χώρας μας. Αυτό γιατί, οι προοδευτικές και υποσυνείδητες αλλοιώσεις που προκαλούνται στον παιδικό ψυχισμό δρουν αθροιστικά, οδηγώντας τελικά σε αρκετές περιπτώσεις στη διαμόρφωση ανίσχυρων, ανασφαλών, εύθραυστων ή και εξοργισμένων προσωπικοτήτων, επιρρεπών σε κάθε μορφής χειραγώγηση, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της χώρας.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, αρκετοί φορείς σε ιδιωτικό ή δημόσιο επίπεδο έχουν κινητοποιηθεί με στόχο τη συγκέντρωση αγαθών προς ενίσχυση των οικογενειών που έχουν ανάγκη. Το πρόβλημα όμως, δυστυχώς, έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις, ώστε να απαιτούνται μαζικότερες προσπάθειες για την επίλυσή του. Και η επίλυσή του εναπόκειται στην ευαισθησία του καθενός από εμάς ξεχωριστά. Στη δύσκολη αυτή συγκυρία, χρέος μας είναι να επιδείξουμε αλληλεγγύη, ώστε κανένα παιδί από τώρα και στο εξής να μη βιώσει παρόμοια περιστατικά με αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ως άνθρωποι, ως πολιτισμένοι ενήλικες, ως υπεύθυνοι πολίτες αυτού του τόπου, ας διαφυλάξουμε και ας προστατεύσουμε το μέλλον του, τη νέα γενιά.
* Η Κυριακή Παπαγεωργίου του Μηνά είναι ειδικευόμενη ιατρός Γενικής Χειρουργικής ΠΑ.Γ.Ν.Η.