Όπως φαίνεται, έχει δρομολογηθεί να γίνει και νέα μεγάλη μείωση των συντάξεων στις αρχές του επομένου χρόνου, η οποία θα φτάσει μέχρι και το 18%, ίσως μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις να ξεπεράσει κατά πολύ και το ποσοστό αυτό.
Τώρα λοιπόν αρχίζει η διαμάχη μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, για τις νέες μειώσεις που πρόκειται να γίνουν στις συντάξεις και μερικοί μάλιστα ξεχνούν τις μειώσεις που έγιναν τα περασμένα χρόνια και έτσι ρίχνουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλο και στη διαμάχη τους αυτή χάνεται η αλήθεια.
Ας θυμηθούμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι μεγάλες μειώσεις στις συντάξεις έγιναν με την εφαρμογή του πρώτου και κυρίως του δεύτερου μνημονίου, που επέβαλαν οι δανειστές όχι μόνο τη μείωση των ποσών των συντάξεων, αλλά και την περικοπή των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος αδείας, συνολικού ποσού δύο ακέραιων συντάξεων και τότε τα κόμματα που βρίσκονταν στην αντιπολίτευση άσκούσαν δρυμεία κριτική για τις περικοπές αυτές.
Όταν όμως ήρθαν στην εξουσία, όχι μόνο δεν περιορίστηκαν στις περικοπές που είχαν γίνει, αλλά συνέχισαν να κάνουν και νέες περικοπές, που σημαίνει ότι αναγνώρισαν και όλες τις προηγούμενες περικοπές που είχαν γίνει στις συντάξεις. Σήμερα λοιπόν που τα πολιτικά κόμματα έχουν αλλάξει ρόλους και αυτοί που έκαναν τις μεγάλες μειώσεις – περικοπές βρίσκονται στο χώρο της αντιπολίτευσης, διαμαρτύρονται για τις νέες μειώσεις, που θα γίνουν στις συντάξεις, ενώ αυτοί που διαμαρτύρονταν για τις πρώτες μειώσεις, προχωρούν σήμερα σε νέες μειώσεις. Δηλαδή τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα.
Όλα αυτά λοιπόν δείχνουν ότι οι περικοπές που έγιναν και αυτές που θα γίνουν προσεχώς ουσιαστικά επιβάλλονται από τους δανειστές μας και οι Κυβερνήσεις απλώς εκτελούν τις εντολές τους, ενώ τά πολιτικά κόμματα αλλάζουν θέσεις σαν τα πουκάμισα και γίνονται μόνο και μόνο για άγρα ψήφων.
Ένα άλλο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα όμως που θα δημιουργηθεί με τη νέα μεγάλη μείωση των συντάξεων, είναι το γεγονός ότι επειδή τα ποσά των συντάξεων διατίθενται εξολοκλήρου στην κατανάλωση, είναι φυσικό να υπάρξει σοβαρή μείωση στα έσοδα του κράτους, τόσο από το Φ.Π.Α, όσο και από το φόρο εισοδήματος. Αφού είναι γνωστό ότι όταν το χρήμα αλλάξει τρία χέρια, αυτό επιστρέφει στα ταμεία του Κράτους.
Είναι λοιπόν βέβαιον ότι με τις νέες περικοπές των συντάξεων, θα μειωθούν σημαντικά οι εισπράξεις των επιχειρήσεων και είναι πιθανόν να προβούν ακόμη και σε απολύσεις προσωπικού, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ακόμη και αύξηση της ανεργίας, γιατί όλα αυτά αποτελούν μια αλυσίδα, που όταν σπάσει ένας κρίκος, όλη η αλυσίδα διαλύεται.
Το οικονομικό πρόβλημα λοιπόν δεν είναι πλέον η συνεχιζόμενη μείωση των συντάξεων οι οποίες έχουν υποστεί καθίζηση, αλλά είναι να προσπαθήσει η Πολιτεία, να βρει τρόπους να πατάξει τη φοροδιαφυγή η οποία δυστυχώς παρά τις εξαγγελίες που κατά καιρούς γίνονται, ζει και βασιλεύει.
Άλλωστε είναι γνωστό ότι η πολύ υψηλή φορολογία που υπάρχει στη Χώρα μας, δημιουργεί κίνητρο, ώστε να γίνεται όλο και μεγαλύτερη φοροδιαφυγή, είτε με τη μη χορήγηση αποδείξεων, είτε με τη διπλή και πολλαπλή χρησιμοποίηση της ίδιας απόδειξης κατά τις συναλλαγές ιδίως στο χώρο της εστίασης, που όταν ο πελάτης δεν πάρει την απόδειξη, αυτή μένει στο κατάστημα και χρησιμοποιείται για τον επόμενο πελάτη και έτσι αντί να αυξάνονται τα έσοδα του Κράτους, αυξάνονται τα έσοδα των επιχειρηματιών, οι οποίοι ενώ εισπράττουν τον Φ.Π.Α από τον πελάτη, αυτός αλλάζει δρομολόγιο και παραμένει στο ταμείο της επιχείρησης, η οποία ούτε τον Φ.Π.Α καταβάλλει στο Κράτος, ούτε φόρο πληρώνει για το παράνομο εισόδημα που αποκτά.
Να σταματήσουν λοιπόν επιτέλους τα πολιτικά κόμματα να κοροϊδεύουν τον Έλληνα συνταξιούχο, γιατί όλοι τον κτύπησαν ανελέητα και αυτό που κάνουν είναι ότι προσπαθούν να τον πείσουν για το ποιος φταίει λιγότερο, αλλά δυστυχώς όμως όλοι κάνουν την ίδια δουλειά, δηλαδή τον δουλεύουν, αλλά πρέπει όμως να καταλάβουν ότι πλέον ματαιοπονούν.
*Ο Γιάννης Ξηρουχάκης είναι πρώην διευθυντής ΕΛΤΑ