Μια ακόμα φασαρία ήταν και ετούτη και πέρασε σχετικά ανώδυνα. Το αποτέλεσμα εν πολλοίς αναμενόμενο και προεξοφλημένο. Τότε προς τί λοιπόν όλο το τριήμερο σώου; Αναφερόμαστε στην τελευταία πρόταση δυσπιστίας που συζητήθηκε στη Βουλή κατόπιν μορφής από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση.
Αν δούμε τα πράγματα κάπως αποστασιοποιημένα τώρα, θα παρατηρήσουμε πώς ο κυβερνητικός σχηματισμός εξήλθε περισσότερο συσπειρωμένος αφού αναγκάστηκε να απολογηθεί για τις όποιες παραλείψεις, ανεπάρκειες και αδυναμίες της και φυσικά να συγκαλύψει τον αρμόδιο υπουργό της Πολιτικής Προστασίας, ο οποίος, να θυμηθούμε, υπήρξε προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού, μετά το γνωστό φιάσκο με τον κ. Ευάγγελο Αποστολάκη.
Η αξιωματική αντιπολίτευση με τη συγκεκριμένη πρόταση προσπάθησε να φέρει το πολιτικό παιχνίδι στα μέτρα της, για πολλούς λόγους οι οποίοι έχουν αναλυθεί κατά κόρον, αλλά έγινε όμως έτσι; Μάλλον όχι! Ξαναήρθαν με το χειρότερο τρόπο και οι μνήμες της δικής της επώδυνης ιστορίας, στη Μάνδρα και στο Μάτι.
Όμως ένας κάπως ψυχραιμότερος παρατηρητής θα διαπιστώσει, με σχετική ευκολία, ότι το σενάριο διαχρονικά είναι το ίδιο απελπιστικά. Συνεχόμενες αποτυχίες του επίσημου κράτους, του δημόσιου μηχανισμού, είτε είναι χειμώνας, είτε καλοκαίρι, να προστατεύσει την καθημερινότητα, ζωές και περιουσίες και σε διάφορα μέρη της επικράτειας.
Διαχρονικές παθογένειες όλων των κυβερνήσεων και παντός καιρού! Στη συζήτηση που διαδραματίστηκε στη Βουλή, δεν είδαμε κάτι καινούργιο ούτε ακούσαμε και κάτι ελπιδοφόρο. Τετριμμένα και χιλιοειπωμένα επιχειρήματα και κατηγορίες από τη μια μεριά, και φυσικά ανίκανες δικαιολογίες από την άλλη.
Ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να απολογηθεί, αλήθεια πόσες φορές έως τώρα άραγε προέβη σε αυτή την κίνηση, προσπαθώντας να χρυσώσει την κατάσταση και το χάπι έχοντας ως όπλο την αποζημίωση των δύο χιλιάδων ευρώ στους ταλαιπωρημένους πολίτες της Αττικής ή Αρκτικής Οδού, όπως γράφτηκε από κάποιους με χιούμορ.
Ο αρχηγός από της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την άλλη, προσπάθησε να αποπροσανατολίσει την κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του κόμματός του. Τρία πράγματα βρίσκονται απέναντί του τον τελευταίο καιρό!
Πρώτα-πρώτα, η γνωστή εσωτερική αντιπολίτευση από σεβαστή μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, η ανικανότητα στη συνέχεια, οποιασδήποτε δημοσκοπικής ανάκαμψης παρά τις όποιες κυβερνητικές αστοχίες και βεβαίως η ενεργός παρουσία στο πολιτικό σκηνικό του αναγεννημένου ΠΑΣΟΚ με τον νέο αρχηγό του, τον κ. Ανδρουλάκη με τάσεις συνεχώς αυξανόμενες, ένας νέος παράγων στην πολιτική ζωή του τόπου ο οποίος για αρκετό χρονικό διάστημα βρισκόταν εν υπνώσει.
Αν κρίνουμε από τις γενόμενες αργότερα δημοσκοπήσεις η αξιωματική αντιπολίτευση μάλλον δεν κατάφερε πολλά πράγματα, να διογκώσει δηλαδή το επιθυμητό κύμα δυσαρέσκειας και δυσπιστίας των πολιτών εναντίον της κυβέρνησης στα επίπεδα που επιθυμούσε ώστε να προσπορισθεί τα ανάλογα κομματικά κέρδη.
Τα επιχειρήματα που παρουσίασε στη Βουλή πιθανότατα δεν έπεισαν πολλούς και το χειρότερο δεν παρουσίασε κάποια εφικτή δική της εναλλακτική πρόταση, ως οφείλει ένεκα του θεσμικού της χαρακτήρα.
Ίσως τελικά σε μεγάλο βαθμό να αποσκοπούσε να θολώσει λίγο τα νερά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία μετά την πρόταση και τις αλλαγές που πρότεινε ο νυν πρόεδρος όσον αφορά τη λειτουργία του και οι οποίες φυσικά με τη σειρά τους προκάλεσαν σωρεία αντιδράσεων από σημαίνοντα στελέχη του συγκεκριμένου κόμματος.
Στο βάθος βέβαια της ανάγνωσης βρίσκεται η επιθυμία του προέδρου να κατοχυρώσει τη θέση του ως επικεφαλής του κόμματος αφού βλέπει ολοφάνερα πώς η ελπίδα του να έρθει πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις αποτελεί άπιαστο όνειρο.
Όμως πέρα από τα όποια εσωκομματικά παιχνίδια και σχέδια που εξυφαίνονται και δρομολογούνται στο εσωτερικό των πολιτικών σχηματισμών, ο πολίτης αναμένει άλλα! Απαιτεί, και με το δίκιό του, τα όσα βίωσε από τις μπόρες και τις πυρκαγιές, να μην επαναληφθούν, με δεδομένο ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα εμφανίζονται ολοένα σοβαρότερα και απειλητικότερα λόγω του φαινομένου της προελαύνουσας κλιματικής αλλαγής.
Απαιτεί η Πολιτική Προστασία να οργανωθεί σωστά γιατί το κλείσιμο της κεντρικότερης οδού της πρωτεύουσας της χώρας είναι κάτι παραπάνω από ντροπή, είναι ανοργανωσιά, είναι οπισθοδρόμηση. Εδώ δεν υπάρχουν κατηγορούμενοι και κατήγοροι αφού όλοι συνέβαλαν στο μπάχαλο που δημιουργήθηκε. Απλώς αλλάζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση και όλοι λησμονούν τι έπραξαν εκείνοι σε κάποια άλλη θέση, την κυβερνητική, κατά κύριο λόγο!
Αν κρίνουμε βέβαια από τα όσα ακούσαμε προ ημερών στη Βουλή, μάλλον δεν πρέπει να είμαστε τόσο αισιόδοξοι! Δυστυχώς λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλη την ιστορία των καταστροφών, δεν μπορεί να είμαστε βέβαιοι πώς σε μια ανάλογη κατάσταση μελλοντικά όλα θα λειτουργήσουν όπως πρέπει.