Πριν λίγες μέρες, η αποκαλούμενη συμπρωτεύουσα βίωσε εκ νέου σοβαρές εκφάνσεις ενός κράτους, στην ουσία, ανύπαρκτου. Στην παλιά Αίθουσα Τελετών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, συνέβησαν ή μάλλον δεν συνέβησαν όλα όσα όμορφα και σοβαρά είχαν προγραμματισθεί εκ των προτέρων. Και εισέρχομαι απ’ ευθείας στο κυρίως θέμα, το οποίο αποτελούσε η παρουσίαση ενός βιβλίου της πρώην πρυτάνεως Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη.
Προσκεκλημένοι πολλές και εξέχουσες προσωπικότητες των γραμμάτων της πόλης, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πολίτες και όχι μόνο. Τίτλος του βιβλίου ‘Για την Ελλάδα που ματώνει’, στο οποίο ξετυλίγεται μια σειρά άρθρων τα οποία εστιάζονται στο γεγονός ότι επί δύο συνεχείς αιώνες δεν επετράπη στο ελληνικό κράτος να αποκτήσει εθνική ανεξαρτησία. Στις σελίδες του, βρίσκονται όλα.
Εθνική υποτέλεια, μνημόνια, υπερίσχυση των διεθνών έναντι των εθνικών συμφερόντων, και τόσα άλλα τα οποία απομυζούν κάθε στοιχειώδη ικμάδα της αναπτυξιακής ικανότητας και πορείας του έθνους.
Αναλύονται όλες οι πολυποίκιλες εκφάνσεις αυτού του δράματος, όπως πολιτικές, οικονομικές, νομισματικές, δημογραφικές, μεταναστευτικές, εξωτερικής πολιτικής, αλλά και παραίτησης από δικαιωματικές εθνικές διεκδικήσεις. Για την συγγραφέα, η καταστροφική ετούτη πορεία οδηγεί με βεβαιότητα τη χώρα σε αργή και σταδιακή εξαφάνισή της από προσώπου Γης.
Λίγη ώρα πριν από την έναρξη της παρουσίασης του βιβλίου και των ομιλιών των παρουσιαστών, κάποιοι δέχτηκαν τηλεφωνήματα από μια υπηρεσία, μάλλον από την Ασφάλεια ή την αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, ότι θα εισέλθουν αναρχικοί στην αίθουσα και θα προσπαθήσουν να ματαιώσουν την εκδήλωση, όπερ και εγένετο σε λίγα λεπτά!
Φοιτητές, κουκουλοφόροι, και άλλοι άγνωστοι, εισέβαλαν στην αίθουσα φωνάζοντας να ‘φύγουν εκτός αιθούσης οι φασίστες’, ενώ δεν παρέλειψαν να επιτεθούν και στα υπάρχοντα τηλεοπτικά συνεργεία! Φυσικά η επίθεση οδήγησε σε αναβολή της εκδήλωσης. Το όλο επεισόδιο επιπλέον είχε και άλλα κωμικά και τραγικά συνάμα στοιχεία τα οποία κατέγραψε ο Τύπος της Θεσσαλονίκης.
Είχαμε βιώσει ως χώρα, παλιότερα, τέτοιου είδους συμπεριφορές από ακραία στοιχεία, επί άλλων κυβερνήσεων, η αναφορά των οποίων κρίνεται περιττή, αλλά και επί αυτής της κυβέρνησης; Από ένα πολιτικό κόμμα που κήρυττε την εφαρμογή των νόμων; Δυστυχώς! Και το χειρότερο όλων είναι ότι κάποιος αξιωματικός ερώτησε την συγγραφέα εάν επιθυμεί δίωξη των αναρχικών που εισέβαλαν στην αίθουσα και ματαίωσαν την εκδήλωση, πράγμα που ευθέως οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ταυτότητά τους ήταν απολύτως γνωστή!
Δεν έχει και μεγάλη σημασία τί έγινε μετά! Άλλα έχουν μεγαλύτερη σημασία! Η αδιαφορία των αστυνομικών δυνάμεων, ο φόβος περισσότερο για την σωματική τους ακεραιότητα και οι πιθανές ΕΔΕ (Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις) στις οποίες θα υποβληθούν αργότερα από την υπηρεσία τους! Αποτέλεσμα είναι ότι ο νόμος για ακόμη μια φορά έμεινε θεατής και υποχώρησε σε αυθαίρετες ενέργειες μειοψηφιών!
Όμως η κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί έχει και συνέχεια! Χθες αστυνομικοί αρνήθηκαν να εισέλθουν στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, συμβολικά, σε προγραμματισμένο διεθνή αγώνα της συγκεκριμένης ομάδας, για λόγους που έχουν να κάνουν με τον γνωστό βαρύτατο τραυματισμό του συναδέλφου τους. Προχθές, πάλι, οι αστυνομικοί ζήτησαν προστασία από το έγκλημα με τις, μέχρι τώρα, δυνάμενες να γίνουν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Η χώρα, όμως, ποτέ στην ιστορία των δύο αιώνων της δεν έφτασε σε αυτό το βαθμό ξεπεσμού. Να διαδηλώνουν αστυνομικοί για προστασία από το ίδιο το κράτος το οποίο τους έχει εναποθέσει τη ασφάλεια των πολιτών του! Στα καίρια και κύρια συνθήματά τους ήταν η κρατική αδιαφορία απέναντί τους! Η μη απόδοση δικαιοσύνης η οποία οδήγησε τη χώρα σε τέλμα από την εγκληματικότητα και παραβατικότητα και τόσα άλλα που καλά γνωρίζουμε.
Γιατί η οπαδική βία όπως αυτή έχει εκδηλωθεί τελευταία δεν είναι το μόνο φαινόμενο. Οι παραβάσεις και η ανάλογη ατιμωρησία δυστυχώς ζουν και βασιλεύουν! Και το αποτέλεσμα; Μόνον η διαθεσιμότητα των αστυνομικών! Ακριβώς περί αυτού πρόκειται!
Αλήθεια σκέφτηκαν οι κύριοι της κυβέρνησης τι θα γίνει όταν αρχίσουν να αρνούνται τις πολιτικές εντολές εκτός των αστυνομικών και οι στρατιωτικοί για τους δικούς τους λόγους; Μάλλον όχι! Και μη χειρότερα! Κι ετούτη η κυβέρνηση, δυστυχώς, κάνει ό,τι μπορεί να μας υπενθυμίζει την έλλειψη σοβαρότητας στη χώρα.