Μέρες τώρα προσπαθώ κάτι να γράψω, αλλά η γραφίδα αρνείται με πείσμα να αρχίσει τη γραφή!
Και μήπως δεν υπάρχουν θέματα; Σωρός στο γραφείο οι φάκελοι των θεμάτων! Είμαστε παγιδευμένοι και ορθώνονται ολόγυρά μας αδιέξοδα τρομερά. Η δυσκολία επιβίωσης, η ανεξέλεγκτη ακρίβεια, ο απειλητικός χειμώνας, τα φοβερά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές και οι οικογένειές τους, η θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία και τόσα άλλα.
Και μαζί με τον βραχνά των προβλημάτων, να έχουμε και τον μπαμπούλα των γειτόνων μας με τις καθημερινές απειλές!
Να σου όμως που σκάει ξαφνικά η βόμβα με το καυτό θέμα, το φρικιαστικό θέμα για τη δωδεκάχρονη παιδούλα, που αφήνει άναυδους και σύξυλους τους πάντες!
Πώς να ασχοληθείς και να γράψεις για τα άλλα, που είναι κι αυτά καυτά κοινωνικά θέματα, όταν ένας κόμπος ανεβαίνει από το στομάχι και σε πνίγει!
Και λες, ξέρω ότι δεν ζούμε σε κοινωνία αγγέλων, μα προς θεού, έλεος πια, ζούμε τελικά στη φάση του εκφυλισμού και της ολοσχερούς σήψης της κοινωνίας;
Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Μπαίνουν στη μέση πολλές παράμετροι. Δεν θα τολμήσω να μπω στα βαθιά ούτε θα επιχειρήσω να κάνω αναλύσεις φιλοσοφικές, κοινωνικές, ψυχιατρικές, δικονομικές κλπ.
Ναι, θα αφήσουμε το συναίσθημά μας σε έξαρση, θα νιώσουμε αγανάκτηση, αποτροπιασμό, οργή, μερικοί ίσως νιώσουν και ενοχές! Ναι, όμως, αλλά, ου μην αλλά, όπως έλεγαν κάποιοι πρόγονοί μας.
Έλεγαν επίσης κι αυτό, “Μέτρον άριστον”.
Κάποτε πρέπει να μάθουμε να βάζουμε όρια, σε όλα.
Στο κάτω κάτω, σκεφτήκαμε ποτέ ότι, όταν συμβαίνει κάτι κακό, αποτρόπαιο, μοχθηρό ή βδελυρό, μπορεί την ίδια στιγμή να συμβαίνουν άλλα δέκα ή και χίλια καλά, όμορφα, όσια, ωφέλιμα στην κοινωνία, από ανθρώπους που συνήθως μένουν αθέατοι και αθόρυβοι;
ΥΓ. Είπα να μην μπούμε στα βαθιά νερά. Δεν μπορώ όμως να μην πω κάτι, ακροθιγώς, για την πολιτική παράμετρο του θέματος. Θα μου πείτε, και η κακοποιητική συμπεριφορά των ανθρώπων, η διαφθορά, η ανηθικότητα, έχουν σχέση με την πολιτική; Και ποιο θέμα δεν έχει;
Θα αρκεστώ μόνο σε τούτο: Οι αντίξοες κοινωνικές συνθήκες, η φτώχεια, οι ανισότητες, η έλλειψη σωστής παιδείας και άλλα αποτελούν το πιο γόνιμο έδαφος, όπου ευδοκιμούν τα διάφορα παθογενή κοινωνικά φαινόμενα. Να μην ενοχοποιούμε μόνο το DNA και την κακιά ώρα!