Τις τελευταίες πενήντα μέρες, όλα έγιναν άνω κάτω! Οι εκλογές της 21ης Μαΐου αποτέλεσαν ένα γερό χαστούκι στην αξιωματική αντιπολίτευση και οδήγησαν στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση στα τέλη του Ιουνίου με τα γνωστά αποτελέσματα τα οποία αιφνιδίασαν ακόμα και τους πολιτικούς αντιπάλους της. Το τι ακριβώς διημείφθη έχει γραφτεί κατά κόρον σε όλες τις εφημερίδες και από όλους τους πολιτικούς σχολιαστές.
Στην πραγματικότητα όλοι συμφωνούν ότι η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εν πολλοίς αναμενόμενη, αφού η ελληνική κοινωνία βρισκόταν αλλού, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση βάδιζε πάνω στις ίδιες εμμονικές ιδεοληψίες της.
Η ψήφος των Ελλήνων πολιτών χάραξε την καινούργια πορεία της χώρας απαγκιστρωμένη από ατέρμονες αερολογίες και ανευθυνότητες του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από κόμμα εξουσίας στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, μετατράπηκε σε κόμμα φαιδρής διαμαρτυρίας στην οποία ενέδιδαν όλα τα στελέχη του σε συνεχή βάση. Είναι φαινόμενο λυπηρό αν σκεφτεί κανείς πως αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν στο τιμόνι της χώρας για πέντε περίπου χρόνια, αν και η πορεία τους υπήρξε από κάθε πλευρά αποτυχημένη παρά τα όσα διαδίδουν κατά καιρούς.
Είναι άξιο απορίας, τώρα όχι βεβαίως, πως όλα αυτά τα χρόνια δεν μπόρεσε να αποκτήσει ρίζες στις ακαδημαϊκές σχολές, στην κοινωνία, τα συνδικάτα, στην αυτοδιοίκηση στην οποία σε λίγους μήνες θα δοκιμασθεί εκ νέου με τις ανάλογες εκλογές και με τα γνωστά εκ των προτέρων αποτελέσματα.
Οι εξηγήσεις φυσικά βρίσκονται πολύ πίσω, τότε που ανέβαινε δημοσκοπικά χρησιμοποιώντας την διαμαρτυρία των πολιτών, φτάνοντας στην πολυπόθητη εξουσία, ενώ παράλληλα διακήρυττε με περισσή επιπολαιότητα πως αποτελεί την συνέχεια της αριστεράς του εικοστού αιώνα, με την οποία φυσικά δεν είχε ούτε έχει ουδεμία σχέση, παρά τα γελοία συνθήματα που χρησιμοποιεί σωρηδόν όλο αυτόν τον καιρό, γιατί στην πραγματικότητα αποτελεί συνοθύλευμα παράδοξων και πολυποίκιλων φυγόκεντρων πολιτικών δυνάμεων, ήσσονος σημασίας για το σήμερα.
Άλλοι προέρχονταν από το παραδοσιακό ΚΚΕ, άλλοι από νεοσταλινικής εμπνεύσεως χώρους οι οποίοι δημιουργήθηκαν από την κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος, πολλοί από διάφορες ακραίες συνιστώσες οι οποίες εξέφραζαν απλώς την αντίδραση σε ό,τι νέο δρομολογείτο, κάποιοι είχαν στο βιογραφικό τους μόνον πορείες και φωνασκίες σε διάφορα μέρη της γηραιάς ηπείρου, οι περισσότεροι χωρίς να είναι σε θέση να διαμορφώσουν το προσωπείο της παράταξης, να δώσουν μια αισθητή χροιά στην φυσιογνωμία της.
Υπήρξαν όμως τυχεροί! Βρέθηκαν στην κατάλληλη εποχή στην οποία η χώρα βρισκόταν χρεωκοπημένη από αμαρτίες φυσικά άλλων, και έμειναν στον αφρό της επικαιρότητας και σε υψηλά επίπεδα δημοτικότητας.
Ο αριστερόστροφος λαϊκισμός στον οποίο καταγίνηκε το κόμμα, ενώθηκε με την δημαγωγία, τις υπόλοιπες ακραίες φωνές του πολιτικού φάσματος, ο αντιπολιτευτικός λόγος ήταν άνευ ουσίας, και η κατρακύλα ήταν αναμενόμενη. Δυστυχώς, εδώ μεγάλη σημασία φαίνεται να έπαιξε η ασχετοσύνη του πρώην πρωθυπουργού σε πολλά διεθνή θέματα αποτέλεσμα της αγραμματοσύνης, λένε οι περισσότεροι, αφού τα βιογραφικά σημειώματα όλων είναι γνωστά σήμερα.
Χωρίς να το θέλει, γιατί αδυνατούμε να πιστέψουμε το αντίθετο, απογοήτευσε τους πολίτες και διέλυσε την εικόνα εκείνης της αριστεράς του προηγούμενου αιώνα εις το διηνεκές, στέλνοντας και το όποιο ‘πλεονέκτημα’ είχε εκείνη η παράταξη στην ιστορία. Το χειρότερο, όμως, κατά τη γνώμη του γράφοντος, είναι ο διχασμός που επέβαλε συστηματικά και συνεχόμενα στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας.
Τα συνθήματα που χρησιμοποιούσε είναι φυσικά γνωστά και έμειναν να μας υπενθυμίζουν την ημιμάθεια, ή μάλλον την έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων και την απουσία κοινωνικής και πολιτικής κουλτούρας.
Ήταν μια περίπτωση μοναδική στα πρόσφατα πολιτικά χρονικά της μεταπολίτευσης όπως αποκαλείται, μια περίπτωση προς αποφυγήν από τούδε και στο εξής όλων των πολιτικών σχηματισμών! Όσον αφορά τώρα τις μελλοντικές βλέψεις του επικεφαλής του κόμματος αυτού, τελευταία γίνονται πολλές συζητήσεις, αλλά η ουσία δεν αλλάζει.
Διαβάζοντας τον Τύπο, ακούγοντας γνώμες, φαίνεται ξεκάθαρα πως η κλεψύδρα του έχει ήδη αδειάσει και η ετυμηγορία των πολιτών θα τον ακολουθεί και θα τον σημαδεύει, έτσι ώστε δύσκολα μπορούμε να πιστέψουμε ότι αυτός ο πολιτικός σχηματισμός, έστω μεταλλαγμένος, ή ένας καινούργιος που ήθελε προκύψει από τα ίδια υλικά, μπορεί να θεωρηθεί ή επανέλθει ως εναλλακτικός πόλος εξουσίας.
* Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι διευθυντής Χειρουργικής – συγγραφέας