11ο
Στη συνέχεια ο Άγιος Κύριλος μάς υπενθυμίζει ότι και ο Μα- νασσής υπήρξε υπερβολικά αμαρτωλός. Προσέταξε και πριόνισαν τον Ησαϊα. Μολύνθηκε με την ειδωλολατρεία.
Πλημμύρισε την Ιερουσαλήμ με αίματα αθώων. Όταν όμως οδηγήθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα και δοκίμασε την τιμωρία, έσπευσε να θεραπευθεί με τn μετάνοια. Λέει η Γραφή: “Ταπεινώθηκε βαθιά ο Μανασσής ενώπιον του Θεού των Πατέρων του και ζήτησε το έλεός του.
Ο Κύριος άκουσε τη θερμή του προσευχή, τον επανέφερε στην Ιερουσαλήμ και του ξαναχάρισε το θρόνο του” (Β’ Παραλ. 33:12-13). Αν σώθηκε με τη μετάνοια αυτός που πριόνισε τον προφήτη, εσύ που, ασφαλώς, δεν αμάρτησες τόσο φρικτά, δεν θα σωθείς; Πρόσεξε, να μην αμφιβάλλεις για τη δύναμη της μετάνοιας.
Η εξομολόγηση μπορεί και τη φωτιά να σβήσει και τα θηρία να ημερέψει. Αν αμφιβάλλεις, θυμίσου τί έγινε με τον Ανανία, τον Αζαρία και τον Μισαήλ, μέσα στο καμίνι της Βαβυλώνας. Πόσες βρύσες θα μπορούσαν να σβήσουν τη φλόγα που ανέβαινε σε ύψος σαράντα εννέα πήχεων;
Όπου όμως υψωνόταν η τεράστια φλόγα, εκεί σαν ποτάμι ξεχύθηκε η πίστη των τριών νέων και εκεί ακούστηκε η προσευχή της μετάνοιας: “Δίκαιος είσαι Κύριε, για όλα όσα επέτρεψες να πάθουμε, γιατί αμαρτήσαμε και ανομήσαμε” (Δαν., προσ. Άζαρ.: 3,5).
Η μετάνοια διέλυσε τη φλόγα! Βεβαιώσου απ’ αυτό για τη δύναμή της vα σβήνει και τη φλόγα της κολάσεως. Ίσως όμως να πει κάποιος προσεκτικός αναγνώστης: “Ο Θεός έσωσε τους τρεις νέους όχι για τη μετάνοιά τους, αλλά για την πίστη τους”. Επειδή υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο, θα σας παρουσιάσω και μιαν άλλη περίπτωση.
(Συνεχίζεται)