Οδεύουμε ολοταχώς προς τους τρεις ήδη μήνες του πολέμου στη Γάζα, και τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής καθόλου ικανοποιητικά από την άποψη κάποιας συμβιβαστικής λύσης ανάμεσα στα δύο μέρη. Λίγο πριν, είδαμε την αιφνιδιαστική διείσδυση της Χαμάς εκεί όπου δεν το περίμεναν οι συνήθως καλά πληροφορημένοι Ισραηλινοί, τις βιαιότητες που διέπραξαν και την σύλληψη κάποιων εκατοντάδων ομήρων και στη συνέχεια την αναμενόμενη αντίδραση του Ισραήλ προς τη μεριά της λωρίδας της Γάζας.
Η ανθρωπότητα στην ουσία είδε ξανά ένα σκηνικό που παρέπεμπε στις φρικαλεότητες που έλαβαν χώρα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε κατά κάποιο τρόπο προετοιμασθεί και με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά όλοι ανέμεναν ότι το κακό θα σταματούσε εκεί. Τώρα που το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης μετατοπίστηκε και εστιάστηκε στη Μέση Ανατολή, βιώνουμε ξανά την κατάρρευση του συστήματος και της συμπεριφοράς των κρατών μεταξύ τους, εκείνους τους θεσμούς που δεν θα επέτρεπαν επ’ ουδενί την επανάληψη όσων διημείφθησαν στα μέσα του προηγούμενου αιώνα.
Τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο που σε μεγάλο ποσοστό απέρριψε μαζικά τις ναζιστικές φρικαλεότητες, γιατί στον ανατολικό κόσμο κάποια πράγματα συνεχίστηκαν και μετά τη λήξη του μεγάλου εκείνου πολέμου, χωρίς δυστυχώς εκείνοι ακόμα να καταδικάσουν ή να αποστασιοποιηθούν διαχρονικά για τα δικά τους ατοπήματα και βιαιότητες, είτε αυτοί είτε οι συνοδοιπόροι τους σε όλο τον κόσμο στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και κάποιοι δικοί μας.
Η Δύση, καλώς ή κακώς, κατάφερε και εξοστράκισε όλους τους πιθανούς κινδύνους που θα οδηγούσαν σε ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο, και να δρομολογήσει έναν κώδικα αξιών ο οποίος όμως έχει περιορισμένη γεωγραφικά εφαρμογή. Από την άλλη μεριά, βέβαια, βρίσκονται πολλές άλλες ισχυρές χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν, τους Ταλιμπάν από τα βάθη της Ασίας, την Χαμάς, την Χεζμπολάχ, τους Σιίτες Χούθι στην Υεμένη, και κάποιες άλλες ακραίες ισλαμικές οργανώσεις, και τις συνεχόμενες απειλές για τρομοκρατικά τους χτυπήματα σε δυτικές χώρες, όπως τα γνωρίσαμε κατά καιρούς στις ΗΠΑ, στη Γαλλία, το Βέλγιο, κλπ.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι για την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, υπήρξαν και συνεχίζονται πολλές αντιδράσεις σε χώρες της Δύσης, από πολιτικές προσωπικότητες και κόμματα, από φοιτητές σε πανεπιστήμια όπου παρατηρήθηκαν τρανταχτές διαφωνίες στο εσωτερικό τους, όπως στα μεγάλα και γνωστά των ΗΠΑ, όπου οι Πρόεδροι των Πανεπιστημίων του Χάρβαρντ, της Πενσυλβάνιας και του ΜΙΤ εκλήθησαν σε ακρόαση από το Κογκρέσο για τα ακραία φαινόμενα αντισημιτισμού και τις ταραχές που είδαν στο εσωτερικό των πανεπιστημιουπόλεών τους. Βεβαίως δεν έλειψαν και τα αντίστοιχα εναντίον των μουσουλμάνων φοιτητών.
Αλλά, δυστυχώς, κάτι ανάλογο δεν είδαμε από χώρες του αραβικού κόσμου. Να αποδώσουν την ευθύνη δηλαδή και στην Χαμάς από την οποία ξεκίνησαν, στην πραγματικότητα, όλα τα τελευταία επεισόδια.
Τώρα εδώ που φτάσαμε το ζητούμενο και το κυριότερο είναι τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και πέρα! Πώς θα βρει την περιοχή η επόμενη μέρα, όταν λήξουν οι εχθροπραξίες και καθίσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ποιοι θα συζητήσουν από τη μεριά των Παλαιστινίων, ποιοι θα τους εκπροσωπήσουν στις δραματικές όπως προοιωνίζεται συζητήσεις. Η Χαμάς, η Χεζμπολάχ από το Βορρά, η αποδυναμωμένη Παλαιστινιακή Αρχή, ποιοι άλλοι; Κι αν από την μεριά των Ισραηλινών παρουσιασθούν οι εκπρόσωποι, ποιοι θα έρθουν από την αντιμαχόμενη πλευρά; Η κατάσταση στο εσωτερικό των Παλαιστινίων δεν είναι καθόλου ευνοϊκή για ελπίδα ότι κάτι μόνιμο θα δει το φως της δημοσιότητας. Πάλι πιθανότατα θα έρθει στο προσκήνιο μια κατάσταση η οποία θα επωάσει με τη σειρά της κάτι άλλο αναπάντεχο για το μέλλον!