Εχω γράψει πολλές φορές για τα τρομερά θανατηφόρα τροχαία στη χώρα μας, με προτεραιότητα πάντα την Κρήτη, Και θα επιμένω να γράφω μέχρι να ζω, γιατί όπως φαίνεται μέχρι τότε δεν θα ‘χει αλλάξει τίποτα! Οι αρμόδιοι ή αγρόν ηγόρασαν ή λόγω… “ευφυΐας” δεν ξέρουν τι μέτρα πρέπει να πάρουν για να αντιμετωπίσουν αυτόν τον φρικτό… εμφύλιο πόλεμο της ασφάλτου!
Αν αθροίσεις επί τόσα χρόνια τους νεκρούς και τους πολλαπλάσιους βαριά τραυματίες, θα είναι περισσότεροι από αυτούς οι οποίοι επήγαν υπέρ πατρίδος στην πρώτη γραμμή του μετώπου! Αυτοί τουλάχιστον πήγαν υπέρ πατρίδος, ενώ τώρα πάνε υπέρ της… ασφάλτου, τσάμπα, εν καιρώ ειρήνης! Και αστράτευτα παιδιά!
Εμένα μου φαίνεται πως αν έδειχναν το ίδιο ενδιαφέρον το οποίο δείχνουν για κάπους ένστολους πιστεύω ότι θα εύρησκαν καλύτερους τρόπους αντιμετώπισης για τα τροχαία.
Τι θέλω να πω με τούτο; Αν κάποτε συμβεί κάποιο δυστύχημα σε ένστολο, ο Θεός να φυλάξει, όλοι λυπόμαστε, τότε μόνο όλοι τρέχουνε να ενδιαφερθούνε. Με τιμές ήρωα γίνονται όλα.
Ομιλίες με μεγάλα λόγια και ηρωικά, δάφνες και στεφάνια κ.λπ. γιατί έπεσε στο καθήκον του και άλλα. Ο πολίτης ο οποίος πάει καθημερινά με το αμάξι στη δουλειά του και σκοτώνεται αυτό δεν είναι καθήκον; Τα μωρά, τα παιδά, οι νέοι, οι γέροι που σκοτώνονται κάθε μέρα, αυτοί πρέπει να πηγαίνουν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι;
Οι αρμόδιοι παιδιά ή δεν έχουν παιδιά κι εγγόνια και αδιαφορούνε (τι τους νοιάζει;) ή δεν έχουν έξυπνες ιδέες για την αντιμετώπιση του προβλήματος ή δεν πρέπει να είναι σ’ αυτή τη θέση. Α, ξέχασα ή δεν έχουν πάει στα νεκροτραφεία να δούνε πως είναι σαν ένας ανθόκηπος από τα πολλά λουλούδια (για τα παιδιά τα βάζουνε, για τους γέρους παλιά δε βάζανε) να δούνε τις φωτογραφίες των παιδιών λες και είναι παιδικές κατασκηνώσεις που έχουνε τους παππούδες δίπλα τους και τα προσέχουν!
Παλιά πήγαινες εκεί και έβλεπες μόνο τους παππούδες. Τώρα πηγαίνεις και βλέπεις τους παππούδες μαζί με τα… εγγονάκια!
Τώρα, ας δούμε ποια θα πρέπει να είναι η σωστή λύση του προβλήματος, διότι μέχρι σήμερα με τα μέτρα που παίρνονται τόσα χρόνια, ούτε καν βελτιώνουν το πρόβλημα ούτε θα το βελτιώσουν ποτέ! Η κακή συνήθεια, η κακή νοοτροπία για να αλλάξει, για να κοπεί, χρειάζεται παιδεία, συνείδηση και κριτήριο, διαφορετικά αλλάζει με την τιμωρία.
Η πιο μεγάλη δυσκολία είναι ν’ αλλάξεις τον ασυνείδητο. Όπως ο συνειδητός δεν μπορεί να γίνει ασυνείδητος, έτσι και ο ασυνείδητος δεν μπορεί να γίνει συνειδητός, προπαντός μετά από μια ηλικία και μετά, όταν θα σκληρύνει το μυαλό.
Μεταξύ, λοιπόν, των συνειδητών και των ασυνείδητων, διεξάγεται ο… εμφύλιος της ασφάλτου!
Ποια είναι λοιπόν τα σωστά μέτρα που πρέπει να γίνουν και δεν γίνονται; Πρώτον… Αυτά για την επόμενη φορά…
Συνεχίζεται